Snap
  • Kind
  • dochter
  • moeder
  • hechting
  • thuisblijfmoeder

Ik was bang voor hechtingsproblemen na de geboorte van mijn kind.

Mijn grootste angst tijdens de zwangerschap was dat ik niet zou kunnen hechten met mijn kind. Waarom dat zo was en of dat het geval was, lees je hier.

Ik had een grote angst tijdens de zwangerschap. Dat was dat ik niet kon hechten met mijn kind. En ik hoor je denken; Er waren wel andere dingen waar je toen zorgen om moest maken. En dat klopt. Alleen heb ik geen seconde angst gehad dat het niet goed zou komen met June. Ik had wel dat vertrouwen dat het uiteindelijk op zijn pootjes terecht zou komen. Maar dat hechten was wel een dingetje hoor.

En ik denk dat ik wel weet hoe dat komt. Ik heb in levende lijven gezien wat het doet als iemand een postnatale depressie heeft. En zo erg dat diegene opgenomen zat. Ik vond het zo erg om te zien. Maar erg als in, je kind niet willen vasthouden. Maar goed, dat was mijn angst. En die angst was niet geheel irreëel. Als er ergens een bepaalde gevoeligheid zit, is die kans groter op een postnatale depressie of hechtingsproblemen.

En het is ook iets ongrijpbaars. Je kan er ook niet heel veel aandoen. Het heeft met zoveel factoren te maken.

De angst voor die hechting had ook te maken dat June direct na de geboorte overgeplaatst moest worden naar de high-care. Die bonding van op de borst liggen en dat soort dingen was niet aan de orde. Uiteindelijk heeft ze heel kort even op mijn borst mogen liggen voordat ze weg moest. Maar niet zoals het ‘gewoonlijk’ gaat.

Ik heb heel bewust haar veel vastgehouden en gedragen in de eerste periode. Dat heeft wel heel erg geholpen. Al was het maar voor mijn eigen gevoel. Wat uiteindelijk wel resulteerde dat June niet echt in de box wilde. Nooit niet. Maar goed, dat neem ik graag voor lief.

Uiteindelijk was die angst helemaal nergens voor nodig geweest. Want het ging allemaal helemaal goed. En er wordt vaak in mijn omgeving gekscherend gezegd “Ze was bang dat ze niet kon hechten, ze moeten June chirurgisch verwijderen van Jamie”. Nou ja, beter zo als anders.

Bedankt voor het lezen!

Liefs,

Jamie-Lee.

3 jaar geleden

Ja, dat is fantastisch, je kindje veel bij je dragen en huid op huidcontact! Fijn dat jullie dat samen zo hebben kunnen doen, dat maakt zeker weten heel veel goed.

3 jaar geleden

Wat ontzettend naar! Ik hoop dat het allemaal goed komt/ gekomen is? Ik wens je ontzettend veel sterkte toe. En ontzettend veel liefde in de toekomst. Het komt echt allemaal goed, ook al denk je soms van niet. Liefs.

3 jaar geleden

Dankjewel voor je reactie! Ik denk dat ik er achteraf meer last van had dan June. Maar het vele dragen en huid op huid contact toen wij thuis waren heeft een hoop goed gemaakt!

3 jaar geleden

Begrijpelijk dat je daar bang voor was, wat fijn dat het goed gegaan is allemaal! Hechting met je kindje heeft veel te maken met hoe de zwangerschap en de geboorte zijn verlopen, maar ook met de eerste tijd daarna. Jammer dat je het Gouden uur niet helemaal hebt door kunnen brengen met je dochtertje. Kon ikzelf ook helaas niet met mijn moeder en ik heb hier wel gevolgen van ondervonden in mijn leven. Komt ook wel doordat ik mijn moeder 5 dagen niet heb gezien na mijn geboorte, dat is natuurlijk extra pittig. Anyway, fijn om te lezen dat het met jullie samen helemaal goed is gekomen!