3 jaar geleden
Ik laat June niet huilen. Nooit.
Er zijn veel theorieën over je kind laten huilen. Wel doen, niet doen. Ik denk dat elke ouder daar zijn eigen opvattingen over heeft. En het ene kind is het andere kind niet. Maar ik laat June nooit huilen. Nooit. Ik vertel je hier waarom.
Huilen is goed voor de longen! Dat hoor je vaak. En dat is dus daadwerkelijk ook zo. Maar wij hebben vanaf het begin June niet laten huilen. Juist om haar longen. Een beetje tegenstrijdig, dat begrijp ik. Ik zal het uitleggen.
Vanaf dat June baby was, werd zij blauw als ze echt aan het huilen was. En dat is natuurlijk heel eng in het begin. Inmiddels zijn wij eraan gewend. Want huilen voorkom je natuurlijk niet. Want een kind valt, is moe of iets anders waar een kind om huilt. Alleen voorkom ik dit liever. Want, als June echt overstuur is en echt huilt, wordt ze ontzettend donkerblauw in haar mond en paars rondom haar lippen en nagels. En dat wil je niet.
Gelukkig was June een goede slaper. Dus als zij ’s nachts wakker wordt en huilt is er echt wat. Als June een slechte slaper was geweest zouden wij haar niet even kunnen laten huilen. Gelukkig hebben wij niet voor die problemen gestaan. Alleen er is wel een ander probleem.
June is natuurlijk een peuter. En die doen wel eens dingen die niet mogen. Ik vind ‘straffen’ zo’n naar woord. Maar jullie snappen wat ik bedoel. De regel in het algemeen is als ze even een time-out in de gang krijgen is; hoe oud de kinderen zijn, zoveel minuten in de gang. Tenminste dat is wat het consultatiebureau zegt. Nou trekt June zich over het algemeen weinig aan van toesprekende woorden van mij. En het enige wat helpt is, even op de gang. Maar, dat vindt ze zo verschrikkelijk dat ze moet huilen. Echt moet huilen en dus blauw wordt. Dus, dat is geen optie. Want, er zou maar iets gebeuren.
Zo heb ik wel eens de tip gekregen; Ga erbij zitten in de gang. Dat is echt geen optie. Want dan denk ze; Leuk, samen met mama. Dat doet haar dan echt niets. Ook het negeren helpt ook niet. Het gebeurt niet vaak deze situaties. Maar zoals bij elk kind komt het wel eens voor dat ze opstandig zijn en dingen doen die echt niet mogen.
Als ze valt, dat is misschien nog wel het ergste. Want dat heb je natuurlijk helemaal niet in de hand. Dan moeten wij echt meerdere keren blazen in haar gezicht om haar bij te laten trekken. En voor buitenstaanders ziet dit er misschien heftig uit. Misschien mensen die dit lezen vinden het heftig om te lezen. Wij zijn er inmiddels aangewend. Het hoort bij haar.
Al met al, June is en blijft een bijzonder kind!
Laat jij je kindje huilen?
Bedankt voor het lezen!
Liefs,
Jamielee.
Futuremom90
Er zit hier echt een verschil in huilen. Het huiltje ik krijg mijn zin niet of iets lukt niet is een huiltje waar ik niet zoveel mee doe. Ik ben in de buurt en ik kijk of ik nodig ben, maar anders probeer ik hem af te leiden of even met rust te laten. Als ik er namelijk teveel aandacht aan besteed wordt het erger. Als ik hem laat gaat het al snel over. Het is ook niet echt huilen met tranen. Echt huilen laat ik hem niet alleen doen. Dan ben ik bij hem. Die van mij is nu een 2 jarige peuter en begint zijn grenzen te verkennen. Of nou ja onze grenzen voornamelijk. 😂 Hier krijgt hij een time-out in de hoek. Gang/trap vind ik voor nu nog te gevaarlijk. Hij snapt niet dat hij moet blijven zitten en als ik maar even de andere kant opkijk staat hij halverwege. 😨