7 jaar geleden
Ik kom uit de kast, ik ben niet consequent.
Het toverwoord in opvoedland, consequent zijn, en ik ben het bewust niet, ik kan het niet en wil het niet!
Ik ben niet van het slag nee, is nee en nee wordt nooit ja. Vooral nooit ja, ik kan het niet, zodra ik dus 1 keer geen koekjes wil bakken met mijn kind, kan het nooit meer, want dan is nee een ja geworden. Ik vind dat een bedreigend iets. Mijn kind kan vragen om koekjes te bakken, en meestal krijgt ze een ja als antwoord. Niet altijd direct, soms zeg ik ja wat een goed idee, dat doen we in het weekend. Nu is ze nog geen 2, dus koekjesbakken bestaat vooral uit mama bakt koekjes en dreumes eet koekjesbeslag. Maar je snapt het idee.
Ik zeg sowieso weinig nee. Voordat ik mijn kind iets verbied bedenk ik waarom mag dit niet. Mijn kind mag niet op de brandtrap spelen, waarom niet? Omdat ik dat te gevaarlijk vind, ze kan er makkelijk afvallen, en ook kan ze weglopen. Dat heb ik haar vanaf dat ze kon lopen aangeleerd. Door zelf niet de brandtrap te gebruiken (ook niet naar boven de woning bij de brandtrap, dan liep ik om, door het trappenhuis. Na honderd keer mijn dochter afleiden bij de brandtrap, honderd en één keer uitleggen dat de brandtrap is voor als er brand is, en niet om te spelen, is inmiddels de brandtrap niet meer interessant. Zonder het eindeloze NEE roepen.
Ik ben zo inconsequent, ik kan vandaag zeggen je krijgt nu geen koekje als ze staat te krijsen voor de voorraadkast, en morgen spontaan een koekje geven. Ik kan tijdens het huishouden zeggen, als ze voor de voordeur staat te huilen dat we pas naar buiten kunnen als de strijk klaar is, en een half uur (krijsen) later de deur voor haar openen omdat de strijk klaar is en we naar buiten kunnen. Ik ben voor mijn gevoel niet consequent, en ik vind het heerlijk. Alleen het idee al, wat er allemaal nooit meer zou kunnen als ik echt consequent zou zijn. Of ben ik niet minder consequent dan moeders die beweren dat ze zo consequent zijn, en hun nee nooit ja wordt? Ben ik alleen maar heel consequent in mijn definitie van consequent zijn?
nijn81
Volgens mij weet jij niet precies wat de definitie is van het woord consequent. Je bent het juist wel. Weet je wat pas inconsequent is? Je kind de zin geven als het heel erg gaat zeuren en drammen. Dat is inconsequent. Maar dat doe jij niet. Dus ben je wel consequent. Jij bent de baas, jij bepaalt wanneer je koekjes bakt, wanneer je kind een snoepje krijgt, en waar je kind (veilig) spelen mag.
Simonevp
Op zich is het ook wel fijn als kinderen weten dat papa en mama twee verschillende mensen zijn. Mijn dochter had al heel jong door, papa was voor het gek doen en klimmen/klauteren en mama voor het knuffelen en troosten (en als papa knuffelde noemde ze hem mama, en als ik fysiek bezig was noemde ze mij papa) inmiddels weet ze wel wie wie is, en nog steeds weet ze wie wat doet. Met papa naar de gym, zodra ze haar gympak aanheeft zoekt ze papa's schoenen en is het 'papa kom' terwijl ze verder de hele dag roept 'mama kom'. Ieder zijn ding, en mijn nee wordt soms een ja.
Simonevp
Veiligheid is hier ook de balangrijkste, juist daarom leg ik uit. Ik hoop aankomende zomer dat ze het snapt wat er gebeurt als ze over het balkonhek kukelt (dan wil ik een meloen naar beneden gooien, om duidelijk te maken wat er kan gebeuren). Juist voor veiligheid leg ik wel uit waarom iets niet mag, anders ben ik bang dat ze die dingen toch doet, als mama het even niet ziet.
Simonevp
Ik ben haar moeder, niet haar baas. Mijn dochter is geen hond. (ik heb een hekel aan het woord baas.) Heel veel nees worden haast automatisch gezegd, dat probeer ik te voorkomen. Heel veel nee kan ook ja gezegd worden en dezelfde boodschap zijn. Bijvoorbeeld: Mama gaan we naar het speeltuintje? "Nee, misschien van middag" of "Goed idee, vanmiddag, na het slapen gaan we!"