Snap
  • Kind
  • zelfvertrouwen
  • School
  • puberteit
  • typecursus
  • blijvenzitten

“Ik ben niet zo snel mama, dat kan ik niet meteen zelf!"

Over zelfvertrouwen: Juno’s eerste ervaring met de typecursus van LOIkidzz

Met tien vingers typen, dat kan niemand in ons gezin...

Ik wilde blind typen op latere leeftijd (30+) leren, maar ik bedacht dat ik mezelf al snel en behendig genoeg vond. Voor Mauro, mijn zoon die nu 14 jaar is, heb ik een aantal jaar geleden overwogen een typecursus aan te schaffen. Gezien hij zoveel games speelt, dacht ik dat hij dat wel leuk zou vinden. Enthousiast was hij niet, maar hij zei geen nee. Helaas heb ik toen geen actie ondernomen en tja, een paar jaar later is het eigenlijk te laat?

Maar! Toen kwam de vraag vanuit Mamaplaats of ik met een van mijn kinderen (tussen de 8 en de 12 jaar) een typecursus wilde doen en promoten. Ik vroeg het mijn dochter Juno, die 11 jaar is. In eerste instantie zei ze ‘nee’. Maar toen ik zei dat ze er iets mee kon verdienen, was ze meteen om en startte de onderhandelingen over het te verdienen bedrag!

Aha! Een beloning ertegenover zetten werkt dus heel goed bij Juno. Dat had ik me nog niet eerder gerealiseerd. En regelen dat ze kan! 

Ze wilde voor haar 11e verjaardag een nieuwe kamer. Dit werd een megaproject met nieuw behang, verf, bed en bureau. Dankzij haar projectmanagement skills (dagelijks kwamen de vragen of we al spullen hadden besteld en welke dag er iets werd uitgevoerd) waren zowel Marco en ik als opa’s en oma’s ingeschakeld om alles mogelijk en op tijd af te maken. Met een mix aan verbazing en bewondering heb ik dat aangezien en natuurlijk had ze op 3 maart de mooiste kamer ooit. 

Juno zit in groep 7, op een jenaplanschool in Utrecht. Ze is supersociaal en heeft veel vriendinnen. Jongens zijn stom. Gelukkig. 😉 

Ze heeft moeite met rekenen en klokkijken en is in groep 4 blijven zitten. Door Juno kijk ik heel anders naar het schoolsysteem. Zowel ikzelf, als mijn vriend Marco en onze zoon Mauro zijn altijd fluitend door alle lesstof gegaan. Maar voor Juno past dit systeem niet, ze heeft extra aandacht en tijd nodig. Waarom worden kinderen ‘afgerekend' op het niet goed beheersen van rekenen, waarom zijn skills als sociaal zijn en verzorgen en regelen minder belangrijk? Juno is de beste in projecten regelen en heeft de grootste fantasie die er maar bestaat! Ik geloof dat zij later tot mooie dingen in staat is, omdat ze zo origineel is. En waarom kunnen niet alle kinderen op hun niveau begeleid worden en met hun vaste groep naar een volgende klas gaan? Ik vind het jammer en niet meer van deze tijd. 

Goed kunnen typen is een goed begin voor een leven lang werken met de computer, zoals de toekomst van deze generatie eruitziet. 

Juno heeft gelukkig een eigen laptop, ze kreeg een Chromebook van haar opa en oma, toen de lockdown startte en ze thuisonderwijs moesten volgen. Daar maakt ze wekelijks haar nieuwsbegrip op, maar kijkt er vooral Youtube filmpjes mee. 😬

Ze volgt nu de LOI Kidzz typecursus daarop. De typecursus bestaat uit 20 lesweken van 5 lessen die elk ongeveer 20 minuten duren. In de eerste drie dagen maakte ze er meteen 8, en ze vindt het leuk! 

De eerste keer inloggen in de leeromgeving van LOI Kidzz verliep vlot. Toch volgde al snel frustratie, want Juno is in tegenstelling tot haar broer Mauro, geen snelle computer-leerling. Juno heeft weinig zelfvertrouwen als het gaat om nieuwe dingen leren, vooral met rekenen, maar ook met computers. Ze leest prima, maar heeft niet meteen door wat ze moet doen of hoe ze het moet doen. Daar was dus wat hulp bij nodig, van mij. Om te starten en de basis uit te leggen. Zo vond ze het ook spannend dat de eerste vier toetsen op het toetsenbord afgeplakt moesten worden. “Ik ben niet zo snel mama, ik weet echt nog niet na één keer oefenen welke letters onder die stickers zitten” Maar bij de volgende les kreeg ze er alleen maar meer zelfvertrouwen door en inmiddels vindt ze afplakken zelfs een sport geworden. Bovendien kun je in het programma extra oefenen met letters die je moeilijk vindt.

Het verhaal in het spionnenspel is heel leuk, avontuur en informatie wisselen elkaar af en de video’s kijken vindt Juno fijn. Wat blijkt? Na de 3e les doet ze inmiddels alles alleen, wat fijn! Daar krijgt ze extra zelfvertrouwen door, nog een reden om zo’n cursus te doen dus! Ik ben superblij dat ze dit doet, maar wel benieuwd hoe lang ze het leuk blijft vinden.

Ben jij ook enthousiast geworden? Neem dan vooral een kijkje op de website van LOI Kidzz! 

Dit artikel is geschreven in samenwerking met LOI Kidzz.

3 jaar geleden

Haha, herkenbaar! Leuke tip :)