Ik ben gesloopt

In mijn hoofd heb ik veel dingen geordend. 

Ik vind mijzelf een goede planner. In mijn agenda noteer ik afspraken, dingen die ik niet moet vergeten en zo nu en dan ook boodschappen die ik even snel uit het werk moet ophalen.

Zo ging dat altijd goed. Alleen nu, merk ik dat mijn planningen, ook al hou ik rekening met Lauren, niet altijd even goed lukken. Daar baal ik in mijn hoofd dan van en iedere keer denk ik hoe gaan wij dit anders doen?

Ik heb namelijk deadlines voor mijn onderzoeken. En nee ik plan niet alles op het laatste moment.

In een vorige blog van mij heb je kunnen lezen (als je die hebt gelezen) dat Lauren een ontlasting probleem heeft. Ik kreeg super veel reacties, veel positieve tips en ook enkele negatieve berichtjes. Tja, die horen er ook bij.

Het gaat alleen nog niet zo goed. Ik dacht vorige week nog, YES! Ze heeft gepoept, de drankjes en poedertjes doorzetten en gaan met die banaan. Nou, ik heb het geweten. Afgelopen week kwam er ondanks de drankjes en poedertjes geen ontlasting, maakte ze er een spelletje van met slapen. Ik wil een luier om, ik moet poepen, ik wil op schoot poepen, ik wil bij je zitten oftewel. Hoever kan ik gaan?

De slaaptraining zoals wij zelf altijd deden maar weer in gezet.

Een min. Wachten, knuffelen en wat zeggen

Wat langer wachten ongeveer twee minuten, knuffel en een kus en weglopen. 

Op de trap zitten wachten, ongeveer vijf minuten. Tot het stil is en dan weggaan. Steeds opnieuw als ze weer roept dat ze moet poepen. Ze hoeft namelijk niet te poepen. Het is een excuus.

Ik kan alleen wel zeggen dat ik kapot ben. Ik ben helemaal gesloopt. Na het werken moet ik in de avond ook nog aan de slag voor mijn Masterstudie. Die kan mij op dit moment dus even gestolen worden totdat het rustig is. Prio nummer een is Lauren. 

Ik heb vanmiddag dan ook de huisarts weer gebeld met de vraag of wij alsjeblieft een doorverwijzing naar de poep poli in het ziekenhuis kunnen krijgen. De assistent zou het overleggen en mij later terug bellen. Ik zat vanmiddag in een vergadering dus had het telefoontje gemist. Toen ik terug belde kon zij mij vertellen dat het akkoord is. We ontvangen zo snel mogelijk een brief met daarin de afspraak. Een kleine verzachting op deze weer heftige avond. 

Op de achtergrond, terwijl ik deze blog typ, hoor ik nog beentjes bewegen in bed. Dat betekent dat ze nog niet in slaap is gevallen, maar dat ik wel heb gewonnen! 

Ik zou nu eigenlijk nog moeten leren voor mijn tentamen. Ik denk dat ik mijn ogen ga sluiten want morgen gaat het wekkertje om 06.15. Ik ben benieuwd wat de nacht zal brengen. Gelukkig heeft ze afgelopen nacht heerlijk geslapen. 

En pak ik ook een paar uurtjes rust.