4 jaar geleden
Ik ben een trotse mama :)
Als ik aan mijn kinderen denk dan krijg ik een glimlach op mijn gezicht.. trots ben ik, dat ze van mij zijn :)
Ik dacht deze blog gepost te hebben, maar ik zie nu van niet. Dus nu maar even in de herhaling :)
03-05-2019 vrijdag
Het is alweer mei en het mooie weer komt eraan. We hebben in april al een weekje mogen proeven van de zon en dat was heerlijk. Kindjes lekker lief buiten spelen, mama blij. Het is nu weer een beetje koud, maar het zal vast niet lang meer duren voordat we weer zonder jas buiten kunnen spelen. Ik schrijf weinig, weinig tijd, weinig behoefte denk ik ook. Er is wel veel gebeurd maar daar wil ik in een volgende blog iets meer over kwijt. <3. Wanneer ik tijd heb voor mezelf rommel ik wat in huis of ik kijk een serie en om eerlijk te zijn heb ik niet heel veel tijd voor mezelf. S’avonds kijk ik een serie met mijn man en overdag ben ik vaak op pad of met de kinderen. Ik doe veel merk ik, veel op bezoek bij mensen of zij op bezoek bij mij. Eigenlijk hou ik meer van thuis zijn, maar het doet me ook wel goed. Soms kan ik mijn verhaal kwijt, soms moeten zij hun verhaal kwijt.. soms allebei. Vaak heb ik Rayli bij me, is ook goed voor hem.. nieuwe plekken, nieuwe gezichten en soms ook andere kinderen. Jammer vind ik wel dat ik dit niet met Kymani kan doen, gewoon alleen met Kymani op bezoek bij iemand. Ik heb of alleen Rayli of ik heb ze allebei.. ik ga liever nog niet met allebei, dat vergt zoveel energie dat ik daarna bekaf ben. Maar ik ben trots op Kymani en vind het zo jammer dat ik hem dan niet kan laten zien. Laten zien hoe lief hij is en vrolijk.. hoe bijzonder hij is. Rayli is ook lief en vrolijk en bijzonder, maar Kymani is anders dan anderen, uitzonderlijk ook wel te noemen. Kymani heeft zo een prachtig uniek karakter, heel zachtaardig, knuffelig, lief, rustig.. Ik ben zo trots op hem. Rayli is druk en wild en lief en schattig. Om de ontwikkeling te zien van Rayli is zo mooi, al die nieuwe woordjes die hij leert en ook een hoop eigen verzonnen woorden. Ik vind dit zo een mooie leeftijdsfase die ik ontzettend heb gemist bij Kymani en nog steeds mis. Gelukkig maak ik het wel mee bij Rayli, fijn om ook te zien hoe de ontwikkeling hoort te verlopen. ( Nu is Rayli wel extreem snel hoor!) Ondertussen is Kymani zijn eerste woordje nog steeds niet gezegd. Ik zou liegen als ik zeg dat dat me geen verdriet doet. Vorige week droomde ik dat hij kon praten en wat vond ik dat fijn zeg. Hij kon zo goed praten en het leek allemaal levensecht en toen ik wakker werd voelde ik me best even verdrietig. Zal hij ooit kunnen vertellen waar hij pijn heeft of wat hij wil eten? Maar vooral, zal hij ooit mama kunnen zeggen? Er is niks fijners dan een kind dat om zijn moeder vraagt, vind ik. We blijven hoop houden! Kymani is net 4 jaar en de verwachting is dat ze tussen 4 en 7 gaan beginnen met praten, dus alles kan nog!
Ik praat weleens tegen mezelf, dan voer ik een gesprek in de auto en vraag ik aan mezelf hoe het met me gaat. Dat is eigenlijk het enige moment dat ik echt extreem eerlijk kan zijn. Geen idee waarom ik dat niet kan als iemand me vraagt hoe het gaat, maar dat vind ik lastig. Zo een gesprek voeren tegen mezelf voelt heel fijn, dan ben ik het echt even kwijt. Vaak vertel ik dat het best gaat, maar dat ik zo moe ben. Moe van het slechte slapen in de nacht en moe van het continu zorgen maken om Kymani. Het gaat goed met Kymani, maar eten blijft altijd een dingetje.. Hij eet soms zo weinig en ik ben daar altijd mee bezig, ik kan het niet loslaten. Het eerste wat ik vraag als ik thuis kom van werk is of hij wel gegeten heeft. Het kost mij veel energie om daar constant mee bezig te zijn, maar het is belangrijk en daarom kan ik het ook niet loslaten. Rayli daarentegen die eet zo goed, die eet ook zelf, die eet gevarieerd. Daar heb ik echt totaal geen zorgen over en dat is fijn zeg! Dat is echt heel fijn! Vooral ook dat zelf eten is fijn, ik zet Rayli in zijn stoel met een broodje en ondertussen kan ik Kymani voeren. Echt top van Rayli! En verder zijn er nog wel veel zorgen.. zijn spraak, zijn begrip, zijn school.. wie gaat hem straks ophalen van school als ik weer 24 uur moet werken volgend jaar. Ik kan niet minder werken waar ik nu werk, dus dat is wel een probleem. Misschien zijn ze wel coulant hier op werk en kunnen we iets bedenken waardoor ik Kymani gewoon zelf kan halen.. maar dit is een zorg voor volgend jaar! Ik probeer het een zorg voor volgend jaar te maken, maar ondertussen spookt het nu al door mijn hoofd ^^. Moeilijk om los te laten. Hele vervelende eigenschap van mezelf.
Omdat ik niet wil vergeten welke 1e woordjes Rayli allemaal zegt, zal ik ze hier even benoemen. Hij heeft aan een aantal woorden een eigen draai gegeven, wat onwijs schattig is!
Aukoe = auto
Gogo = olifant
Taat = taart
Appoel = appel
Koekaa = Koelkast
Giete = gieter
Nie = Demie ( mijn zusje)
Nie = Donny ( mijn zwager )
Ne = nijntje of konijn
Nina = Luna (poes van mijn ouders)
Bumba
Opa
Oma
Mama
Papa
Jaja = Kymani
Onee
Ojaa
Ja en Nee
Koek = ontbijtkoek, pannenkoek, gewoon koek
Pap
Ete = eten
Wauw = mooi
Au = au
Kou = koud
Bah = vies
Tiet
Bal
Die
Duui = Doei
Hi = Hallo
Koe
Poep
Uit
Op
Ei
Kuike = kuiken
Kok = tok van de kip
Kak = kwaak van de eend
Ieeee = Ieeee van het paard
Ggg ggg = geknor van het varken
Oe oe = oe oe van de uil
Oef oef = woef woef van de hond
Mau = miauw van de poes
Ba = schaap of geit
Aa aa = aa aa van een aap
Brr brr = broem van een auto
Boe = boe van de koe
Oe aa = doet de muis?
Ie aa = van de ezel
Grrr = leeuw of tijger of dinosaurus
Ik ben er vast een paar vergeten, maar vind je het niet knap? Rayli is nu 19 maanden en in rap tempo leert hij er woordjes bij en het is zo super schattig. :)Ja, ik ben een trotse mama :) op allebei mijn mooie en knappe bijzondere kindjes.