4 jaar geleden
Huilend in slaap vallen
Huilen..
Iets waar elke ouder anders over denkt, en anders mee om gaat.
Huilen opzich heb ik niet zoveel moeite mee, kinderen huilen nou eenmaal, en volwassen trouwens ook.
Wanneer 1 van mijn kinderen zachtjes valt of huilt zonder echte reden dan geef ik ze een knuffel en zeg ik dat het zo wel klaar is.
Maar een kind huilend in slaap laten vallen, dat kan ik niet.. En dan heb ik het niet over het piepen, klagen, en oneindige ge-mama (oef, zo irritant!). Ik bedoel echt huilen.
Ik heb vaak genoeg gehoord: Laat hem/haar gewoon huilen, hij/zij valt vanzelf wel in slaap. En dat weet ik ook wel, ik weet wel dat je van huilen uiteindelijk zo moe wordt dat je vanzelf in slaap valt..
Waarom til ik hier zo zwaar aan? Ik weet het niet, het is niet zo dat ik als kindje altijd huilend in slaap ben gevallen. Of nouja, niet dat ik me herinner.
Wel ken ik natuurlijk het gevoel van in slaap vallen op een kussen nat van tranen, waarna je soms zelfs ook weer huilend wakker wordt, bah. Ik haat het..
Ook denk ik ergens dat wanneer een kindje huilt hij of zij je gewoon nog even nodig heeft, of bij zich wil hebben.
Zelfs bij mijn dochter van vrijwel 8 heb ik het, wanneer zij bijvoorbeeld niet wil slapen en ik geïrriteerd raak waardoor zij begint te huilen kan ik het niet over mijn hart verdragen om haar gehuil te negeren en simpelweg te wachten tot het stopt doordat ze in slaap is gevallen, zelfs wanneer ik er aan denk krijg ik de rillingen.
Ik troost haar, droog haar tranen, praat met haar, en dan is het echt tijd om te slapen, maar niet huilend.
Mijn zoontje van 1.5 heeft ook vrijwel standaard een knuffel nodig wssrbij hij met zijn hoofdje op mijn borst ligt totdat hij bijna in slaap valt, pas dan kan ik hem rustig wegleggen.
Of dit ideaal is? Nee, soms resulteert het erin dat wanneer de kinderen dan beide slapen ik me ook direct klaar maak om naar bed te gaan. Tijd voor mijzelf heb ik dan niet, een gerust gevoel wel.
Ik heb overigens echt wel respect voor ouders die het wel kunnen, En of mijn manier de juiste is dat weet ik niet, heel soms betwijfel ik het zelfs...
Maar het is wel mijn manier.
MenF
Ik vind dat ook geen prettig idee. Nou huilt mijn dochter ook bijna nooit. Volgens mij weet ze dondersgoed dat we zo bij haar zijn als ze ons nodig heeft. Dus echt huilen doet ze amper. Ik zou zelf ook niet huilend in slaap willen vallen dus waarom zou ik het haar wel laten doen denk ik altijd.
Mama Marlies
Mijn dochter sliep niet meer overdag, toen ze drie maanden was, ze hield zichzelf wakker en was volledig uitgeput. Heel de dag een gefrustreerd kind ('s nachts sliep ze van 8 tot 6, met wat voedingen tussendoor). We hebben alles geprobeerd, draagzak, wandelwagen, op me liggen, maar ze sliep echt niet. Toen als laatste redmiddel toen ze bijna 5 maanden was, slaaptraining gedaan overdag. Ik zat wel naast haar, zodat ze me kon zien, maar tilde haar niet op om te troosten, zei om de twee minuten dat ik er nog was. Na twee weken sliep ze overdag weer gewoon. Laten huilen (wel begeleid, want gewoon weglopen kon ik niet) is bij ons dus de oplossing geweest. Maar in het geval van mijn dochter was het niet slapen dus echt een probleem, omdat ze zichzelf uitputte, dus noodzakelijk om te doorbreken. Toen ze 2,5 was, kreeg ze spontaan een ik slaap in de nacht niet fase. Toen heb ik haar nooit laten huilen. Toen was het gewoon op te lossen met 10 keer troosten per nacht, even praten en na een paar weken sliep ze weer door. Voor mij is laten huilen voor het in slaap vallen dus echt het laatste redmiddel als niks helpt en ze er echt last van heeft.