Hou ze tegen !

Als ik me bedenk hoe sterk me mannetje nu al eigenlijk is (voor maar zijn 10 maandjes), verbaast het me af en toe gewoon echt hoeveel spierkracht hij nu al laat zien :) . En het is niet alleen dat ik dat zo zeg omdat ik zijn mama ben maar de verdere omgeving heeft het ook al beaamd dat die echt al vrij sterk is,voor zijn leeftijd. En daar ben ik natuurlijk toch eigenlijk wel stiekem een beetje trots op als andere dat zeggen over Jeamy. Daarom verbaasd het mij dan ook niet echt heel erg dat hij zich nu ook al sinds ongeveer twee weekjes al diverse malen heeft opgetrokken aan de rand van zijn box, maar dan ook echt hellemaal met de voetjes van de vloer hé! zo knap! :) Hij gaat nu zelfs al bijna zover dat ik alleen nog het moment kan afwachten totdat die echt over de rand van de box zal gaan en er dan zo uit te kukelden. En ik weet dat ik alleen nog maar kan hopen dat die heelhuids met beide beentjes op de grond zal komen maar dat geluk zal die vast wel niet hebben, vrees ik. Het is verder dan ook natuurlijk al een feit dat kinderen gewoon bijna nergens nog een gevaar in zien, ook met dieptes. Het is mij ook al opgevallen dat ze zo van een torenhoog muurtje zouden afstappen terwijl daar verder eigenlijk gewoon “niets” is…,

maar mijn stoere ventje ruikt op het moment dus al bijna de vrijheid van ontsnapping, doordat die steeds een stukje verder kan komen over de rand heen. Ik ben me hierdoor ook wel een beetje gaan afvragen of dat de box überhaupt nog wel toegevoegde waarde heb, om bij ons in de woonkamer te staan, en ik hem misschien niet al beter aan iemand anders kan geven die er misschien wat meer aan zal hebben als wij. Want als Jeamy dadelijk eenmaal echt op een dag de vrijheid (en de handigheid) zal ondervinden van het eruit komen…., is het natuurlijk gelijk afgelopen voor mij om hem daar heel even “veilig”in te zetten. Zodat ik dalijk ook niet opeens voor onaangename verassingen zal komen te staan. Als ik bijvoorbeeld heel eventjes met de buurvrouw buiten staat te praten en/of de was even van boven erin te doen of op te ruimen…

En ik daarop weer naar de woonkamer komt en mijn zoon daarna niet in zijn box terug te vinden maar opeens hellemaal  boven aan de trap, hellemaal “trots” te krijsen/juichen om te laten zien hoever die wel niet is gekomen dit keer…… brrrrr daar moet je toch niet aan denken. Leve de traphekjes gelukkig dan maar !! En als je dan ook naar Chelsea kijk op het moment die ik tegenwoordig zelfs gewoon af en toe moet vragen of dat ze misschien heel eventjes haar mond dicht wil houden., En mij dus niet even uren achter elkaar met de goedbedoelde vraagjes zit te beladen…(in zowel verstaanbare en de nog babygebrabbel door elkaar heen) Natuurlijk ben ik ook hartstikke trots op dat ze zo vooruitgang maakt in praten, en dat kan ze ook in een korte tijd opeens zo goed.

Maar als ze dan ook overal antwoord op verwacht van mij dan is de lol er al gauw af,hoor! hi hi hi….. Maar daar had ik een half jaar geleden wel anders over gedacht, en beaamde ik dan ook echt trouw elk woordje wat ze maar te horen gaf., en dat ik daar nu in “nog” maar een half jaartje later anders over denkt dan kan je je mischien wat beter een voorstelling maken hoe vooruit ze is gegaan in dr woordenkennis…

Tegenwoordig is het ook zo dat als mijn kleine meisje na binnenkomst gelijk al enthousiast “Bumba Bumba MAMA! Begin te  roepen…. Vooral mama erachter totdat ze het bijna altijd wel eventjes voor elkaar heeft dat mama inderdaad gewoon wel moet toegeven en dus haar lieveling dvd gaat opzetten voor haar. Want mama doet het dan liever zelf heel eventjes voor haar opzetten anders heb ze ook al goed afgekeken hoe dat precies werkt en doet ze het gewoon eventjes zelf als het te lang duurt. & Jeamy die tegelijkertijd zowat scheel kijkend toch echt perse die ene lepel zelf naar binnen wil krijgen., wat hem nu toch bijna echt aan het lukken is (min de helft die daarna dan op zijn wang zit vastgeplakt :))

Dus moeders geniet ervan want voor dat je het weet zijn ze al aan het puberen, en willen ze het liefste met hun vriendjes en vriendinnetjes buiten spelen in plaats van lekker tegen mama of papa aan te kruipen J En kunnen ze het waarschijnlijk wat minder waarderen als je ze in het openbaar knuffelt… ;-) voordat je het weet zijn ze groot, dat heb ik mezelf al zo vaak laten zeggen… en verdomd als ik nu al naar mijn kinderen kijk dan merk ik nu al op dat ze zich echt met een spurt zichzelf aan het ontwikkelen zijn!! Zo snel niet normaal meer