H O O P
Iedereen hoopt dat haar kind gezond ter wereld komt. Bij Fenne maakte ik me veel zorgen in de zwangerschap, het zou toch wel gezond zijn? Wat als er iets is? Maar bij Jules was ik vol vertrouwen. Geen moment stond ik er bij stil dat het ook wel eens anders kon zijn....Jules was 5 a 6 maanden oud toen we dachten dat er iets met hem aan de hand was. De wereld lag aan onze voeten. We wisten hier nog niet veel, Ja, dat er "iets" was dat was wel duidelijk. In die tijd oefende ik elke dag met Jules, met zitten, met speelgoed vastpakken, spelletjes doen...avond aan avond zat ik op de bank te oefenen en te oefenen: "kom op Jules, pak het speelgoedje aan", "doe wat!!", maar er gebeurde niets.... Toch bleef ik oefenen, elke dag, niet wetende dat Jules zich nauwelijks zou ontwikkelen. Nu, twee jaar later kan Jules héél kort een speelgoedje vast houden. Wat ben ik blij. En Ja, die hoop... die hoop die ik had is helemaal vervlogen, hoop dat Jules zich meer ontwikkelt...maar ik bekijk het nu anders. Ik heb nu de hoop dat Jules, Fenne en wij als gezin de dag goed door komen. En als dat zo is, ga ik met een goed gevoel naar bed. Met de hoop dat het morgen hetzelfde zal zijn...
Alle reacties (0)