10 jaar geleden
Hoogbegaafdheid?
Hoogbegaafdheid houdt meer in dan alleen een hoog IQ. Volgens het woordenboek is het: een combinatie van een uitzonderlijke intelligentie, creativiteit en doorzettingsvermogen. Nou is die intelligentie natuurlijk wel te meten, maar die andere 2 zijn nou niet bepaald makkelijk te meten. Hoe meet je hoe creatief iemand is, hoeveel doorzettingsvermogen iemand heeft? En belangrijker nog: hoe meet je dat bij een kind? Er zijn wel testen voor ontwikkeld, maar die zijn heel duur en dus ben je op een IQ-test aangewezen.
Toch is dat jammer. Nederland is 1 van de weinige landen die weinig tot geen aandacht en geld over heeft voor onderzoek naar en begeleiding van hoogbegaafde kinderen. Kinderen moeten hier 'gemiddeld' zijn. Niet je kop boven het maaiveld uitsteken. Dat is die oerhollandse doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg-mentaliteit. Heel frustrerend als je niet gemiddeld bent!
In andere landen hebben veel scholen een speciaal programma, klassen en clubjes voor hoogbegaafden. Zeer intelligente kinderen worden daardoor gestimuleerd om hun vaardigheden te benutten. En dat is zo nodig!
Kinderen die hoogbegaafd zijn hebben een IQ van 130 of hoger, waar 100 gemiddeld is. Zij zitten dus minstens 30 'punten' boven het gemiddelde. Wanneer een kind 30 'punten' onder het gemiddelde zou zitten, met een IQ van 70 dus, zou hij het niet redden op een gewone basisschool. Hij zou gesubsidieerd naar speciaal onderwijs kunnen. Logisch, want het kind heeft bijzondere aandacht nodig. Maar waarom moet een kind dat net zoveel afwijkt van het gemiddelde, maar dan naar boven toe, dan maar blij zijn dat hij zo makkelijk kan leren en naar gewoon onderwijs gaan? Natuurlijk, er zijn Leonardoscholen, maar die zijn duur voor ouders en ook niet overal beschikbaar, waardoor je ook nog vervoerskosten gaat maken.
Je raadt het misschien al, ik spreek hier uit eigen ervaring. Zelf zat ik op de basisschool in de jaren 80 en toen was er nog erg weinig aandacht voor kinderen met een hogere intelligentie, waardoor ik altijd met 2 vingers in mijn neus door alle lesstof heen liep en nooit heb geleerd hoe ik ergens mijn best voor moest doen. Dat breekt me nu nog steeds op: ik wil wel nieuwe dingen leren, studies doen, maar ik weet niet hoe ik moet leren of ergens hard voor moet werken.
Mijn 2 zoons hebben iets meer geluk; zij hebben een moeder die het snapt en ze zitten op een school, waar ze graag een stapje harder lopen voor 'pluskinderen'. Helaas blijft het ook hard werken voor mij. Ik moet namelijk steeds in de gaten houden of de jongens nog steeds naar hun kunnen worden uitgedaagd en als dat niet het geval is, moet ik, samen met de juf, gaan bedenken hoe het anders moet.
Begrijp me niet verkeerd, ik hou zielsveel van mijn jongetjes, maar soms wordt ik zo moe van alle extra werk die het kost om ze gelukkig te houden. Gemiddeldheid is soms wel te verkiezen boven 'anders' zijn!
Marieke80
Het was trouwens niet bedoeld als bangmakerij hoor! Alleen een oproep om alert te blijven, maar dat zit, geloof ik, wel goed bij jou. Als ik het zo lees, ben je hartstikke goed bezig met de behoeften van jouw kind. En ja, mijn kinderen zijn idd een uitdaging (hoogbegaafdheid gaat nogal vaak hand-in-hand met adhd en autisme) en eerlijk is eerlijk, het vermoeid me soms enorm! Je moet je zoveel meer bemoeien met het welzijn van je kinderen. Maar het is het wel heel erg waard. Mijn buurvrouw zei heel mooi: "Het is niet wat ik van te voren had bedacht of gewild, maar als ze gelukkig zijn/ worden, ben ik tevreden.
Anoniem
Zo, jij hebt het ook niet echt makkelijk als moeder zeg!wat een uitdaging!!Bedankt voor je reactie!!!Ik hoop dat het in groep 2 ook goed blijft gaan, ik zal er alart op blijven!!!
Marieke80
Je hebt gelijk als je zegt dat ieder kind zich op zijn eigen manier en tempo ontwikkeld. (Mijn oudste was trouwens ook laat met zijn grove motoriek.) En zolang jouw zoontje tevreden is met thuis extra dingen doen en op school zich aan te passen, dan is dat geen probleem. Het probleem ontstond bij ons pas in groep 2, toen mijn zoon ontdekte dat andere kinderen niet kunnen wat hij kan en dat andere kinderen hem niet snappen. Dan wilde hij één of ander ingewikkeld, zelfverzonnen spelletje doen en niemand begreep dat. Daarom is er toen gekozen om hem een groep over te laten slaan, omdat hij zich niet meer happy voelde. Goed van je dat je thuis met hem bezig bent met 'projecten' dat doen wij ook wel hoor, maar mijn zoon is daarin onverzadigbaar en ik heb ook niet altijd tijd daarvoor. Ik heb namelijk nog een zoon (nu 4 jaar) en die heeft ADHD en autisme (en is ook bovengemiddeld intelligent) dus die heeft ook veel aandacht nodig. Ach, ik bekijk het gewoon dag voor dag, vandaag gaat het goed en morgen heeft zijn eigen zorgen ;)
Anoniem
Mijn zoontje is ook bovengemiddeld intelligent. ik herken veel in jullie verhalen.Mijn zoontje kende met 13 maanden het alfabet al, haha. Maar hij liep weer heel laat, volgens mij ontwikkelt elk kind zich echt in een eigen tempo. Vooralsnog proberen wij Christiaan zo gewoon mogelijk op te voeden, maar wel gaan we vaak naar de bieb en praten we veel met hem.Hij is nu 4 en leest al hele boeken.En op school...past hij zich aan.eerst maakte ik me er druk om, want hij gaat niet zo heel graag naar school. Hij laat thuis wel alles zien wat hij kan, (optellen, aftrekken, enz) dus eigenlijk denk ik nu, wat geeft het nou?Het is alleen jammer dat hij zo onzeker is op school terwijl hij alles makkelijk kan.Herkennen jullie dit misschien? Als hij zich verder goed ontwikkelt, vinden wij het verder geen probleem.Hij schrijft nu korte verhaaltjes op de computer en mag dat op school ook af en toe doen.We zijn nu wel weer op zoek naar een leuk onderwerp om ons te verdiepen voor thuis.Het zonnestelsel en de bloemen hebben we al gehad, dus als iemand nog leuke ideetjes heeft?En ik denk dat deze kinderen echt een taak hebben op de wereld en hopelijk veel voor anderen kunnen beteken, zo proberen wij onze zoon in ieder geval op te voeden...maar of het lukt....?