Hoe kan een kinderarts met droge ogen beweren...

Na een fijne zwangerschap en een super snelle bevalling, was daar anderhalf jaar na onze zoon, nu een prachtige dochter. Ze had een klein schoonheidsfoutje in de vorm van een soort wijnvlek/aardbeienvlek in haar lies, maar na wat oppervlakkig onderzoek was de conclusie dat het niks meer was dan een schoonheidsfoutje. Na de bevalling was ik ook erg snel weer opgeknapt en we zaten dan ook echt op een roze wolk. Ze was net zo'n makkelijke baby als haar grote broer. Meldde zich alleen met honger of een vieze luier. 

Toen ze 6 weken oud was, kwam daar heel snel verandering in. Huilen, huilen, huilen... En aan heel haar lichaampje merkte je dat ze pijn had; buikpijn. Verschillende keren bij de huisarts en het consultatiebureau geweest. Het eerste wat je te horen krijgt is dat het normaal is dat baby's wel vaker veel huilen, dus dat ik me maar niet te druk moest maken en haar maar af en toe gewoon moest laten huilen.
Toen ze na een paar weken ook niet meer genoeg aankwam, was het dat ze te weinig voeding binnen kreeg en dat ik maar wat extra voeding moest gaan aanbieden in de vorm van flesvoeding (bij de eerste was de borstvoeding na vier maanden ook niet meer genoeg en zijn we over gegaan op flesvoeding). Maar het werd niet beter, eerder slechter.
Toen zou het misschien koemelkallergie zijn en moest ik de melk maar laten staan en het stukje flesvoeding maar veranderen in Nutrilon Pepti. Maar nog steeds werd het niet beter.

Na 3 maanden trok ik het zelf bijna niet meer. Nachtenlang was ze alleen maar aan het huilen van de pijn. Toen een doorverwijzing gekregen naar de kinderarts in het ziekenhuis. Inmiddels was ze met de flesvoeding al weer boven het gemiddelde gewicht en lengte. Dus de eerste opmerking in het ziekenhuis was: "Maar mevrouw, uw kind groeit goed,dus er zal wel niks aan de hand zijn." en dan komt de vraag, maar weet u wel zeker dat ze huilt van de pijn en niet om aandacht te krijgen... Als moeder weet je gewoon wat voor huiltje het is. En daarnaast verkrampte ze helemaal en lag ze de hele tijd met de beentjes in de lucht te zwaaien. Na wat aandringen wilden ze dan toch een bloedonderzoek doen en een onlastingsonderzoek. Het bloedonderzoek kwam niks uit en het ontlastingsonderzoek lukte niet, omdat de ontlasting zo dun was dat er niet genoeg op te vangen was voor onderzoek. Dus toen nog een echo laten maken. Maar ook daar niks op gevonden. 
Uiteindelijk helemaal afgebouwd van de borstvoeding en helemaal over op flesvoeding (Als ik een keer een foutje maakte met een product waar melk in zat, dan was zij er de dupe van en dat wilde ik niet meer). En maar weer een aantal maanden doorgemodderd. Uiteindelijk was de conclusie van de kinderarts, zonder een provocatietest dat het dan koemelkallergie moest zijn en dat de beentjes in de lucht zwaaien zelfbevrediging was. 

Toen ze 14 maanden was zijn we gestopt met de flesvoeding. Vanaf die tijd slaapt ze 's nachts door en heeft ze veel minder buikpijn (helaas is het nog steeds niet weg). Als alternatief naar verschillende soorten alternatieve 'melk' gekeken. En uiteindelijk bij rijstemelk uitgekomen, omdat sommige andere alternatieven ook problemen gaven.

In de zomer bij het consultatiebureau geweest en die wilde toch nog een keer naar de vlek in haar lies laten kijken en omdat ze nog steeds niet helemaal zonder buikpijn is en haar ontlasting veel te dun blijft, ook nog een keer naar de melk. Dus weer op naar de kinderarts. Die buikpijn en de dunne ontlasting dat was volgens haar inmiddels lactoseintolerantie, maar naast dat we haar alleen geen gewone melk mochten geven, hoefden we voor de rest geen rekening te houden met haar eten en drinken, want die kleine hoeveelheden konden geen kwaad. De rijstemelk die we gaven was een prima alternatief voor de gewone melk. IK heb nog nagevraagd of ze geen te korten zou krijgen, doordat ze geen melk krijgt. Dit was niet het geval. Ze kreeg alles binnen wat ze nodig had en we waren goed bezig. Een diëtiste was niet nodig, want we hadden het prima voor elkaar. Voor de vlek in haar lies zijn we doorverwezen naar het ziekenhuis in Nijmegen.

Een paar maanden geleden is in Nijmegen die vlek uitvoering onderzocht. Daar werd uitgelegd dat wat je ziet vaak het topje van de ijsberg is en dat het van binnen vaak veel groter is. Dus mijn vraag was dan ook of dat die vlek dan niet de darmen kon vervelen, waarom ze zoveel buikpijn had. Maar na verschillende onderzoeken was duidelijk dat de vlek alleen oppervlakkig en niet onderhuids de ingewanden 'verveelt'. 

Ik had voor mezelf beslist dat ik nu toch echt verder onderzoek wilde laten doen naar de buikpijn, dus op naar de huisarts voor een doorverwijzing naar een andere kinderarts. Ik was namelijk inmiddels mijn vertrouwen in de kinderarts die we hadden aardig verloren. 

Twee weken geleden zijn we daar geweest. Lactoseintolerantieonderzoek is ze nog te klein voor, maar ze wilde wel bloed laten prikken omdat kijken of daar allergieën in gevonden zouden worden en verder zijn we doorgestuurd naar een diëtiste om te kijken of met een dieet dingen konden uitsluiten.
Vorige week de uitslag van het bloedonderzoek terug gehad, maar daar is niks uitgekomen.  

Dus gisteren naar de diëtiste geweest en dat was toch wel even schrikken... Niet vanwege de producten die ze wel of niet mag hebben. Mijn broertje en mijn zusje kunnen ook allebei niet tegen melk, dus ik wist al wel een beetje wat me te wachten stond. Maar vanwege dat rijstemelk helemaal niet zo goed is als de kinderarts voor deed... Ik geef mijn kind al maanden een product wat 3 keer zoveel arsenicum bevat dan kraanwater. Ik geef mijn kind al maanden een product waar bij kinderen onder de twee jaar de kans vrijwel 100% dat het kind ondervoed wordt en is de kans groot op verschillende gezondheidsproblemen, zoals leveraandoeningen en nierfalen. Ik geef mijn kind al maanden een product wat slecht is voor haar en de 1ste kinderarts staat met droge ogen te beweren dat rijstemelk gezond is voor haar en dat ze er geen tekorten door krijgt. 

Wat voel ik me aan de ene kant slecht dat ik mijn dochter al maanden iets geef wat helemaal niet goed is voor haar. Van de andere kant ben ik super blij dat ik nu een goede diëtiste heb gevonden, die mee denkt over wat wel goed is voor mijn dochter. En ik hoop dat we met het dieet wat we nu hebben gekregen helemaal buikpijnvrij worden en dat de inhoud van de luiers er ook een stuk beter uit gaat zien.