Het leed dat zindelijk worden heet

Denk dat we allemaal wel wat informatie hebben opgezocht over ‘’zindelijk worden’’. Zindelijk, zindelijkheid, zindelijkheidstraining, potjestraining en gemiddelde leeftijd zindelijk. Ik in ieder geval wel.

Wat verstaan we dan eigenlijk onder een zindelijk kind? Naar mijn idee is je kind zindelijk wanneer het zelf (bijna) altijd (eerst overdag – dan ’s nachts) kan aangeven dat hij/zij naar de wc moet om te plassen of te poepen én z’n plas ook wel even kan ophouden. De Van Dale beschrijft het nog een stukje leuker: zin·de·lijk (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)1netjes en schoon2(van een kind, hond) zichzelf of de kamer niet meer bevuilend met zijn behoeften.

Hoe is het bij Mees gegaan? In de zomers liet ik Mees altijd al lekker in z’n blote billen in de tuin spelen. Ik nam het voor lief als ie dan een keer moest plassen, dan pakte ik wel de tuinslang of een emmer met water en hup zo – alles weer schoon. Ging Mees binnen spelen en moest ie plassen, dan liep ie dus serieus altijd naar buiten toe om even in de tuin te plassen (Mees was toen twee). Ik vond dit allemaal dikke prima en enorm grappig en was nog totaal niet bezig met zindelijkheid of potjestraining oid. Al helemaal blij dat ie niet binnen op de bank plaste maar gewoon lekker buiten in de tuin.  De maanden daarna ook nooit onwijs bewust mee bezig geweest. Wat wij dan wel eens riepen was: ‘’Als je op de wc plast krijg je wat lekkers’’.  Dit gebeurde dan zo’n een keer per maand. Niets meer en niets minder.

Afgelopen januari had Vive echt mega rode billen en vond ik het gewoon zielig om een luier om te doen. Nu zal je denken, lekker smerige bedoeling daar bij jullie ;-). Mees vond daar ook wel wat van! Mees wilde ook geen luier om, want Vive had ook geen luier om. Ik dacht BINGOOOOOO! Hier maken we dus mooi gebruik van. Ik zette het potje neer voor Mees. En zo ging het dus serieus, heel vanzelf. Niets geforceerd, geen potjestraning, geen moeilijk gedoe, geen geruzie om een luier wel of niet aan. Nee Mees ging op het potje zitten als ie moest plassen en ik stond hysterisch te klappen en te gillen als een gek. Mees was ook niet gek, want na elk succes op het potje wilde meneer ook wel wat lekkers hebben. Een stickerkaart is dus misschien een beter idee haha.

Anyway, zo ging het steeds beter. De luier lieten we steeds langer af. Waar we voor de grap begonnen met een uurtje, werden dit steeds iets langere periodes. Met veel gejuich, veel gesnoep en veel foto’s. Ook met luier om ging Mees aangeven wanneer ie naar de wc moest. Waar het begon met ‘’kleine’’ plasjes op de wc/potje kon ie het steeds langer ophouden en werden dit ‘’grote’’ plasjes. Na een maand ging het eigenlijk super super goed en mocht meneer een echt cadeautje uitzoeken.

Of er dan echt nooit meer ongelukjes gebeuren? Denk dat Mees sinds februari drie keer een ongelukje heeft gehad. Dikke prima! En poepen? Dat doen we alleen thuis. Nergens anders. Zelfs op vakantie, moest ie tijdens het eten, maar hiervoor moest toch echt even naar het huisje worden gegaan haha.

En nu op naar droge nachten, maar totaal geen haast mee. Ging dit bij jullie vanzelf? Of hebben jullie hierbij geholpen door je kindje paar keer wakker te maken? En hoe oud waren jullie kindjes? 


En of dit nou zindelijk is of niet (’s nachts dus gewoon nog een luier om) ik ben in ieder geval mega trots op mijn mannetje!

P.s. volgende week een stukje over de speen - Mees z’n beste vriend- minder succes verhaal. Niet weg te denken. Heeft ie dus nog, lees: denk tot z’n twintigste.