Het leed dat slapen heet

Het is maar een fase zeg ik steeds maar weer tegen me zelf als ik snachts weer naast ze bed zit, 

Een paar keer per jaar heeft hij zijn "sprongetjes"  als je het zo wilt noemen. 

Eens in de zoveel maanden hebben we altijd zo'n 2 weken dat meneer niet wilt slapen, 

zijn bedtijd is 19.00 uur en standaard rond 9 uur word hij voor de eerste keer wakker, met een zeurderig huiltje maar geen tranen. 

Normaal blijft het ook alleen bij savonds het weigeren van slaap, maar we zijn geüpdatet naar overdag ook maar niet slapen, en trust me een peuter van 1.5 heeft nogsteeds zijn middag dutje nodig, die van mij zeker! 

Vaak na wat knuffelen of hem mee naar benede te nemen gaat hij daarna wel naar bed zonder een scène te schoppen om vervolgens door te slapen tot een uur of 12 en dan begint het feest. 

Vanaf 12 uur klaar wakker niet willen slapen en dat rustig 3 uur volhouden met afentoe een pauze van 10 minuten, die 10 minuten dat ik kan denken ik kan slapen om vervolgens weer luid en ruw gewekt te worden met opnieuw gehuil of geschreeuw. 

Nu weet ik dat dit zo'n 2 weken max duurt een sta ik met alle liefde naast zijn bed soms wel is met tranen in me ogen hem te smeken of hij alsjeblieft wilt gaan slapen

Nu weet ik dat dit ook weer voorbij gaat en er weer nachten komen dat hij vanaf 19.00 doorslaapt tot de volgende ochtend, maar op dit moment is het zwaar om zelf ook maar 3 uur slaap op een nacht te hebben als moeder van een 1.5 jaar oude peuter en een baby van 4 maanden. 

Moederschap : het is verdomd zwaar, maar zo verdomd mooi!