Het leed dat nooit doorslapen heet..

Maar nu is het klaar! Ik ga er wat aan doen.. :) Echt! Dochterlief is ondertussen 4 jaar, maar ze vind het nog fijn als ze wakker word bij me te kruipen. Aangezien zij heerlijk gaat liggen laat ik dat vaak toe, ik ben al blij dat ik dan kan doorslapen. Tot het weer vaker achter elkaar gebeurd, dan breng ik haar terug.

Maar dan heb ik nog de tweeling van nu 2,5 jaar. Engeltjes tot ze ongeveer 1 jaar werden, daarna sliepen ze nog maar sporadisch een nachtje door. Is het de ene niet, dan is het de ander wel. En anders gezellig samen, dat is toch veel leuker... Ik ben snel gestopt met hun ook in bed nemen, het werd teveel, te vol en mama te chagerijnig. Mijn man slaapt overal doorheen en aangezien hij ook weer om 5 uur op moet laat ik hem ook. We hebben ze al in een andere kamer neergelegd, de bedjes op een andere plek, het helpt allemaal maar even. Daarna gaan ze weer vrolijk door met 's nachts wakker worden en niet meer willen slapen. Het is vooral Wesley en bij hem twijfel ik dan ook nog of hij misschien last heeft van zijn spieren, dus geef ik nog sneller toe.

Ik geef ze vaak een beetje water in een flesje, daar worden ze rustig van en als ik mazzel heb blijft het bij die ene keer dat ze wakker worden en slapen ze verder tot 7.15. Als ik pech heb komen ze nog een keer (nog maar een keer water) en dan nog eens en nog eens. Tot ik uiteindelijk waarschuw om ze in het campingbed neer te leggen, ze daar ook in 'gooi' of ze toch maar bij me neem. Niet erg pedagogisch verantwoord, maar dat lukt me op de een of andere manier niet meer zo'n nacht! ;) Het breekt me op, de dagen worden te lang, de romantiek in bed te vermoeiend, de kinderen te prikkelbaar. Dus het word nu echt tijd om er verandering in te brengen. 

Van mijn zus heb ik als duwtje in de rug een lamp gekregen die een zon of maan weergeeft waardoor ze weten of ze moeten slapen of wakker mogen worden. We hebben gisteravond samen de flesjes doorgeknipt en de mannen hebben ze naar buiten gegooid, dus die zijn klaar. Vannacht ben ik 3 uur lang bezig geweest met Wesley, huilen, krijsen, continu uit bed, mama toe, drinken.. Maar ik heb hem steeds rustig neergelegd en na een aai weer weggelopen. Met maar een moment van even knuffelen heb ik me de voorgenomen methode goed toegepast. En uiteindelijk sliep hij weer! Stef sliep heerlijk door en als hij wakker werd door zijn broer sliep hij na een aai over zijn bol weer verder. Dus nacht 1 gehad, hoeveel zal ik er nog door moeten om straks een heel huis vol slapende mensen te hebben? Ik ga ervoor!