Snap
  • Kind
  • kinderen
  • Schooldag
  • basisschool
  • kleuters
  • eerste

Het leed dat naar 'de grote school' gaan heet...

Al weken was ze er mee bezig; mijn meisje werd vier jaar. "Wanneer mag ik naar de grote school mama?" Ze had er zin in! Vlak voor de voorjaarsvakantie mocht ze twee keer gaan oefenen en kwam enthousiast de klas uit. Ook de juf zag het positief in en het wachten was nu op hét moment dat de eerste schooldag aan zou breken. In de vakantie werd ze vier jaar en de wereld had zich klaargemaakt voor dit kleine, grote kleutermeisje die naar de basisschool zou gaan!

De grote dag brak aan..en tegen ieders verwachting in liep die anders dan verwacht..

Het assertieve kleutermeisje leek van slag door de nieuwe 'grote-school-wereld'; de eerste dagen huilde ze zich door de uren heen en veranderde in een sip bloempje. Van 's ochtends vroeg tot het einde van de schooldag zat ze in haar verdriet en raakte snel in paniek. Alles wat ze normaal heel leuk vind qua werkjes en activiteiten, was ineens totaal niet meer interessant. Mijn moederhart werd er verdrietig van en ook de juf gaf aan dat dit wel heel sneu voor haar was.

Aan de ene kant wil je die kleintjes door de dagen heen slepen en moeten ze nou eenmaal wennen aan het nieuwe ritme van vijf dagen in de week naar school, maar aan de andere kant moet je voorkomen dat ze school als iets negatiefs gaan zien.

En dus stelde de juf voor om de wenperiode wat langzamer op te bouwen door middel van halve dagen school, zodat het haar hopelijk wat minder zou overvallen. 

De afgelopen weken ging ze dan ook halve dagen naar school; het kost veel geduld en vraagt om een hoopvolle houding. Ze was af en toe intens verdrietig en werd 's nachts huilend wakker dat ze niet naar school toe wilde. In de klas blokkeerde ze niet alleen door niet tot werken of spelen te komen, maar zelfs eten en drinken liet ze links liggen. Als ik haar vroeg waarom ze niet naar school toe wilde, zei ze steeds "ik vind het niet fijn mama, dan mis ik jou zo". 

De grote school bleek overweldigend. Mijn kleutermeisje is van harte assertief, sociaal en ondernemend, maar leek totaal overprikkeld door alle nieuwigheid. "Ik ken de namen van de kindjes niet", "ik weet niet waar de spullen staan in de kasten", "ik ben zo verdrietig mama", "het is zo druk op het plein en dan wil ik bij de juf blijven staan"..allemaal uitspraken die toonden dat de nieuwe, onbekende omgeving een gevoel van onveiligheid teweeg bracht. 

Dag in dag uit spreek ik haar positiviteit in, blijf ik haar steunen en kus ik haar traantjes weg. Ook de juffen omarmen haar zodat ze zich welkom en veilig voelt in de groep. In de klas kwamen nog een paar nieuwe kinderen wat haar lijkt te helpen bij het gevoel van positionering in de groep; lange tijd was ze de oudste in de peuterklas en nu ineens de jongste in de kleuterklas met kinderen die voor haar gevoel wél alles al weten.. Die verandering qua rol kan meer doen met kinderen dan we ons soms doen beseffen. 

Maar ga jezelf eens na hoe je je voelt als je als onbekende in een groep terecht komt waar je niemand kent...

De één overbluft zichzelf, de ander wil eerst de kat uit de boom kijken, weer een ander slaat dicht en misschien willen sommigen van ons het liefst wegrennen. Iedereen heeft dat gevoel van veiligheid nodig om zich op termijn als een vis in het water te kunnen gaan voelen.

Zo ook de lieve kleuters die ineens op de grote school komen; sommigen maken een daverende start en krijgen na een paar maanden een dipje als ze beseffen dat het "écht" de nieuwe situatie is en anderen willen vanaf dag één een gevoel van grip hebben op de situatie, waardoor ze zich verloren voelen als ze ontdekken dat ze die grip juist even helemaal kwijt zijn. 

Inmiddels gaat het met mijn kleutermeisje langzaamaan steeds beter in de klas.. Na weliswaar zes weken van halve schooldagen, slapeloze nachten en veel geduld. Ze doet mee, maakt vriendinnen, speelt buiten op het plein en krijgt er plezier in. Wel stelt ze veel vragen over de invulling van de dagen, wie haar op komt halen en welke juf er zal zijn. Om dit voor haar inzichtelijk te maken, hebben we samen een weekplanner gemaakt die het voor haar visualiseert. In mijn volgende blog zal ik hier meer over vertellen en laten zien.

Ik gun mijn meisje zó ontzettend een veilige haven op school en een fijne tijd! En dan kijk ik zowel als moeder en als juf naar de situatie, want wat mij betreft is het onwijs belangrijk om te kijken naar het kind als individu en wat het kind op dát moment nodig heeft! En daar heb ik best wat gebroken nachten voor over ;-) 

Hoe hebben jullie kinderen de eerste periode ervaren op de grote school? 

5 jaar geleden

Wat een herkenbaar verhaal. Onze oudste zoon..inmiddels 6 jaar is 1 heel jaar alleen maar halve dagen geweest na een vreselijke start. Ik heb hem 1 jaar lang iedere dag huilend achter gelaten. Hij had totaal geen grip meer op de situatie en wilde daarom alles weten. Welke juf...welke activiteit...wie gaat mee naar buiten etc. Ook snachts hield hem dit bezig. Vreselijk om je kindje zo ongelukkig te zien. Ook hij zei altijd..ik vind t gewoon zo fijn bij jou en ik mis jou zo erg als je er niet bent. Van alles hebben we geprobeerd en gedaan. Tot ggz jeugd toe. Niets leek te helpen. Tot die ene dag...werkelijk die ene goeie dag....de ommekeer. Wat er is gebeurt en waar t aan heeft gelegen..... Ik denk dat sommige kindjes er nog niet klaar voor zijn. Een grote stap na iets overweldigends. Ik kan je alleen zeggen... ook voor jullie komt die ommezwaai. Het enige dat je nu kunt doen is geduldig zijn...begrip hebben en luisteren naar je kindje en naar je moederhart. Het komt echt goed. Pelle is nu 6...gaat super graag naar school...wilt zelfs soms overblijven en als jij de keuze krijgt om thuis te mogen blijven of school gaat hij toch echt liever naar school. HET KOMT ECHT GOED! Geef het de tijd.

5 jaar geleden

Onze dochter maakte zich in de weken voorafgaand aan school ineens zenuwachtig over dat zij dan inderdaad niets wist en niemand kende. Eenmaal op school was dat inderdaad elke dag aan het begin van de dag spannend. Ik liet haar huilend bij de juf achter, maar het was altijd snel over. Nu ze is gewend vind ze het super leuk, de juf zei dat ze ook merkt dat ze nu echt een kleuter is. Ik denk dat het na de zomervakantie wel weer een hobbel wordt met nieuwe kinderen in de klas etc. Maar dat is voor later zorg. Ik hoop dat je dochter met steeds meer zelfvertrouwen en plezier naar school gaat.

5 jaar geleden

Ah wat zielig zeg! Wel fijn om te horen dat het langzaam wat beter gaat!

Klinkt alsof jij en de leerkracht goed naar je dochter kijken en het prima opbouwen. En dat is erg belangrijk: een goede start :) Ze moeten nog zo lang. Bijna meivakantie om weer lekker op adem te komen, succes!