Het leed dat ballenbak heet.

"Naar de ballenbak!" Met vragende oogjes kijkt zij mij dan aan in de hoop dat ik ja zeg. En wat doet een moeder die graag haar prinses tevreden wil houden? Juist. Vanmiddag waren we weer in de befaamde ballenbak te vinden. 

Vroeger verafschuwde ik de indoor- naar babypoep en frituurvet ruikende- speeltuin. Maar ik ben gezwicht. Gezien het weer hier in Nederland, is het in deze periode een hele uitdaging om iets leuks te ondernemen want ik heb geen zin om in de weer te gaan met parapluutjes en windstoten. Alhoewel een frisse wandeling met regenlaarsjes aan en het stampen in de plassen ook leuk kan zijn. De lach van mijn lieve dochter die onder het spelen kusjes komt geven en mij dankbaar aankijkt als we een ballengevecht houden. Dat maakt veel goed.

Wat grappig is, zijn de verschillende soorten mensen. Ik verdeel ze in 4 categorieën.

1. De huispak moeder.
2. De kijk mij eens hip met een minirok moeder.
3. De ikdoelekkergekmee moeder.
4.  IK.

En begrijp mij niet verkeerd hoor! Ik benijd ze allemaal.

De huispakmoeders zitten vaak moe op de grond naast het springkussen of gezellig met elkaar aan tafel met een cola en patatje. 

De hippe-moeders zijn druk in de weer met hun mini, minirok en telefoon. Dat is namelijk best lastig als je je peuter moet begeleiden met het klimmen in het 4+ gedeelte. Ze bestellen een kop thee en halen een bakje verse yoghurt tevoorschijn als het snacktijd is voor hun mini fashionista die dus helemaal gestyled te vinden is tussen de primaire kleuren van het interieur. Ze roepen hun kindje liefkozend en zullen nooit vanuit hun stoel schreeuwen dat iets niet mag. Dit in tegenstelling tot de huispakmoeders die al schreeuwend hun koters roepen om naar huis te gaan of om te zeggen dat ze een ADHDgevoelig slushpuppy ijsje mogen bestellen.

De ikdoelekkergekmee-moeder heeft er allemaal lak aan. Ze springt mee op de trampoline en wurmt zich door de klimrekken. Ze besteld een ijsje of een drankje voor haar kroost en neemt er zelf ook een.

IK. Ik observeer, doe mee en geniet. Ik kan mij het beste vinden in de combinatie van de minirok-moeder (alhoewel ik helaas niet maatje minirok heb) en de ikdoelekkergekmee-moeder. De huispakmoeders bewonder ik om wie ze zijn. Ze hebben letterlijk lak aan elk oordeel van wie dan ook. Al moet ik soms wel wennen aan hun taalgebruik, kledingkeuze en manier van opvoeden. Wennen. Dus niet veroordelen. 

Terwijl de door mij gecategoriseerde moeders hun ding doen speelt het kroost als een universeel geheel met elkaar. Soms is er wat duw en trekwerk voor nodig maar over het algemeen gaat het goed.

Het lijkt soms wel op een groot experiment. Zet een groep gemêleerde mensen bij elkaar in een omgeving met zachte stootkussens en primaire kleuren en kijk wat er gebeurt. De kindjes spelen en leven zich uit. Ik denk dat volwassenen al na 3 minuten zouden ruziën en misschien nog erger: vechten.

Toch is het nog een wat te grote stap om volledig te accepteren dat ik een ballenbak-moeder ben geworden. Gewapend met een abonnement want ja. Dat is toch goedkoper. Ik vrees ook dat wij daar nog gretig gebruik van gaan maken. Hoe geweldig is dat eigenlijk? Per maand betaal je een 1x entree en je kan onbeperkt de ballenbak bezoeken. 

En het cliché klopt.

Als je kind blij is ben jij dat ook.

Vertel! Deel en discussiër. Welke moeder ben jij als je zou moeten kiezen? Of hebben jullie een ander alternatief voor de indoor speeltuin?