7 jaar geleden
Het kinderboekenmuseum
We gingen naar het Kinderboekenmuseum in Den Haag, met Alice. Zij kwam vanuit het Zuiden, dus we spraken af op Den Haag Centraal.
Treinenleed
De heenreis valt tegen, voor ons allemaal. Alice laat weten dat ze voor de verandering eens met de trein is gegaan en dat ze in een minitreintje staat. Het is bloedmooi weer en de trein naar Den Haag is stampvol. Ze appt mij dat ze boos zit te twitteren met de NS. Ze hadden niet gerekend op drukte vandaag. Wie gaat er nou richting zee en strand als het zulk mooi weer is? Dat kon de NS natuurlijk ook niet bedenken. Wij staan op Amsterdam Centraal en besluiten op een bankje te gaan zitten. De trein zal zo wel komen op het spoor achter ons. We zitten te kletsen over ons uitstapje naar Artis de vorige dag en de knuffel die we natuurlijk hebben gekocht. Opeens vind ik het wel lang duren voordat de trein komt, maar als ik achterom kijk zie ik dat de volgende trein al op het bord staat. “We hebben ‘m gemist Dunya” zeg ik dan. “We zaten te druk te kletsen en hebben niet opgelet!” Hoe leg ik dit uit via de app? Bellen dan maar. Alice ligt in een deuk. Mooie actie. We besluiten de volgende trein te nemen, maar die komt niet, ondanks dat ie nog steeds aangekondigd staat op het bord boven het perron. Dan nemen we de eerstvolgende maar, ook al is het een sprinter. Veel te laat komen we uiteindelijk aan in Den Haag en ontmoeten we Alice.
Letterkundig museum
Dit uitstapje stond al jaren op de planning. Het kwam er nooit van, maar nu zijn we er dan toch. In het Letterkundig museum, waar het kinderboekenmuseum in gevestigd is, kun je bijna een speld horen vallen. Het is hier lekker koel en ik ben blij dat we hier zijn en niet in de stad. We komen allerlei schrijvers tegen en het is ook interactief. We kunnen zelf ook dingen doen op computers, of luisteren naar schrijvers die wat hebben ingesproken. We bewonderen het Kikkergedeelte, van Max Velthuys. Prachtige illustraties. We hebben een 'slurper' gekregen bij de receptie, waarmee we spelletjes of verhalen kunnen activeren bij de computers. We luisteren zodoende naar Jacques Vriens en zijn illustrator over hoe meester Jaap is ontstaan. En natuurlijk is er veel ruimte voor Annie MG Schmidt. Er zijn ook filmpjes, waar Dunya ademloos naar zit te kijken.
Voorleescoach
Jip en Janneke, Pluk van de Petteflet, Otje en al die anderen komen voorbij. Deze week is het Annie MG Schmidtweek en dat zet me aan het denken. Was het vroeger niet één dag? Ik organiseerde vaak activiteiten rondom bijzondere kinderboeken of voorleesmomenten toen ik in de kinderopvang werkte. Ik heb de cursus Voorleescoach gedaan, waar ik erg veel plezier van heb gehad. Ik heb er veel geleerd en vond het erg leuk om een voorleeslunch te organiseren en activiteiten rondom de kinderboekenweek. Daarna hield het een beetje op. We volgen de belangrijke momenten wel via het Jeugdjournaal en Het klokhuis natuurlijk en in de kinderboekenweek krijgt Dunya altijd een kinderboek van me. Het is alleen jammer dat ze niet zo van lezen houdt, terwijl ze het wel goed kan en ze ook van verhalen houdt. Maar ze heeft het geduld er niet voor en ook weinig tijd natuurlijk.
Pluk van de Petteflet
Ik heb wel Pluk van de Petteflet voorgelezen en natuurlijk heel vroeger Jip en Janneke. We hadden ook een cd met liedjes van Jip en Janneke. We hebben allebei erg genoten van Pluk en voor mij is dat wel de favoriet. De dvd van Pluk heeft Dunya ook vaak bekeken. “Pet, pet, pet” zei ze toen ze net drie was. Pluk van de Petteflet is ook wel erg ingewikkeld om uit te spreken natuurlijk. Verder is Dunya dol op de films Wiplala en Minoes. Die komen deze week volgens mij ook nog op televisie. Dan kan ze er opnieuw van genieten.
Nieuwe schoenen
In het kinderboekenmuseum missen Alice en ik de informatie over oudere schrijvers. Zij mist Tonke Dragt en ik mis natuurlijk Ellen Tijsinger, maar ook Evert Hartman en Anke de Vries, waar ik vroeger heel veel boeken van heb gelezen. Het kan ook zijn dat we iets hebben gemist. Dunya heeft er geen problemen mee en waait van de ene kant naar de andere. Ze vindt ook de griezelige dingen van Paul van Loon leuk. Zij leest graag de boeken over Dolfje Weerwolfje, die mij nooit aanspraken. Bij de uitgang, in het winkeltje, krijgt ze van mij nog een pen met een veer. Maar boeken en andere dure dingen moeten we even overslaan. We moeten toch echt op ons geld letten. Dunya vindt dat wel moeilijk. Ik ook soms. Maar ze komt echt niks tekort en het is goed om te leren dat ze niet alles kan krijgen wat ze wil hebben. Nu ligt de prioriteit bij zomerkleren en binnenkort misschien weer nieuwe schoenen. Ze groeit hard en is allang niet meer het kleine meisje. Ze komt inmiddels bijna tot mijn kin en de leggings van een paar maanden geleden kunnen weg, want die zijn veel te strak. Haar skechers zijn te klein en haar Frozen gympen kunnen nog net. Sandalen zijn van tijd tot tijd nog te koud en ze heeft ook dichte schoenen nodig.
Kipsate
Na het museum lopen we nog even door de stad, betalen veel te veel geld voor een drankje op het terras en vinden uiteindelijk een restaurant waar we kipsaté kunnen eten. Dunya is aan het eind van haar Latijn, maakt buiten een hoop drama, maar knapt tijdens het eten weer op. Ik heb altijd het gevoel dat ik dan stelling moet nemen, dat anderen dat van me verwachten, dat ik te soft ben. Maar ik weet ook dat ik het op mijn eigen manier moet doen en dat alleen ik Dunya door en door ken en weet wat wel en niet werkt als ze boos is. Dan moet ik me niet laten afleiden door het idee dat mensen misschien dingen denken, die ze misschien ook helemaal niet denken. In elk geval is Dunya er op een gegeven moment overheen en haal ik opgelucht adem.
Hoe overleef ik
Het was leuk om rond te kijken in het kinderboekenmuseum. We konden ook daten. Op de computer moesten we vragen beantwoorden en dan kwam er een match uit. Zowel Dunya als ik matchen het best bij Jonas uit “Hoe overleef ik” van Francine Oomen. Dunya loopt boos weg. Verder was het wel een succes. Misschien voor herhaling vatbaar als er weer een nieuwe tentoonstelling is of een leuke activiteit. Het was in elk geval een gezellige dag, al wilde Dunya toen we in Den Haag waren liever naar Madurodam. Dat is ook leuk om een keer te doen, dus dat komt op de lange termijn planning.
Henrike Laning
Ja, we hadden helemaal niet opgelet, ongelooflijk! ;)
Lindsy83
haha ik moest wel even lachen hoor, zo druk kletsen dat je gewoon de trein mist ;) Fijn dat het toch nog een geslaagd uitje was!
Henrike Laning
Ja hoor, het kwam helemaal goed. Ook na de vakantie. Maar zo tegen het eind van een vakantie is ze wel moe en dan gaat er sneller iets mis. Ik kan daar wel tegen, maar voel me dan opgelaten tegenover iemand anders waarvan ik het gevoel krijg dat ze vindt dat ik harder moet ingrijpen.
Annemiek2
Komt wel goed, ze heeft het weekend nog om bij te komen voor school ;) en een leuke vakantie is ook heel veel waard :). En Dunya heeft zich weten te herstellen, dat is best wel goed toch?