Snap
  • Kind

Het ivoren Afrikaanse kruisje

Nog altijd is Dunya trots over haar actie voor de Afrikaanse Olifant. Maar dan.... blijkt dat de dingen niet altijd zo simpel zijn.

Zapp your planet

Principes lijken makkelijk. Je bent een Ranger en gaat dus actie voeren voor de olifanten, tegen het gebruik van ivoor. Maar als de actie is afgelopen, het geld is ingeleverd en ze tevreden terugkijkt, ontdekt ze ineens dat Ranger zijn net iets meer dan dat alleen is. Eerst kwam Dunya al bij me met het verhaal dat stropers in Afrika dit doen omdat hun kinderen anders niet naar school kunnen, omdat ze dan geen eten hebben, omdat ze arm zijn. Dat ze het toch wel een klein beetje begreep dat stropers dat doen. Ze keek er ook nog schuldbewust bij. Het was nogal een bekentenis. Begrip hebben voor de stropers, waar je eigenlijk actie tegen voert. Al pratend begreep ze beter dan het niet alleen gaat om de stropers, maar om de opdrachtgevers. Ook dat kwam uitgebreid aan bod bij de uitzendingen van Zapp your planet. Er wordt niet alleen gezocht naar de stropers, maar er wordt onderzocht welke mensen veel geld verdienen aan het ivoor. “Als je een stroper pakt, zoeken ze morgen een ander die het werk overneemt. Dat is dus geen oplossing!” legde ik uit. Het is veel ingewikkelder dan ze dacht, maar toch begrijpt ze het grotendeels wel.

Operatie Olifant

Ze ging door met haar actie. De cakejes verkopen, mensen motiveren om een sms’je te sturen en haalde toch maar liefst €133,00 op voor de olifanten. Tegen het gebruik van ivoor. Zij is een WNF Ranger en daar staat ze voor. Net als op de reclame, waar een kind met haar handen in de zij zegt: “En dat doe ik!”. Het is ook makkelijk. Je vertelt over de Afrikaanse olifanten, over dat er wel honderd olifanten per dag worden gedood en dan wil iedereen wel een sms’je sturen. Goed geregeld toch? En tenslotte mag je ook nog naar de live uitzending waar Operatie Olifant wordt afgesloten. Het eindbedrag is €275.982. Eind goed, al goed. Actie afgesloten, geld ingeleverd, volgend jaar een nieuwe actie.

Ivoren kruisje

Maar Ranger ben je natuurlijk altijd. Ook op dagen dat het misschien minder goed uitkomt. “Ik mag straks de kaars meenemen naar achter” vertelt Dunya stralend in de kerk. “En ik krijg ook een ketting met een Afrikaans kruisje om mijn nek”.Bij het eerste lied zingt ze mee in het koor. Het is het lied van de kinderdienst: “Groot is de wereld....” . De dienst gaat over Afrika. Zelfverzekerd loopt ze naar achter met de grote kaars en het kruis om haar hals. Prachtig. Als de dienst afgelopen is, komt de voorgangster naar ons toe. Ze hangt de ketting om Dunya’s nek en zegt: “Ik wil m graag aan jou geven”. Ik verwacht, net als zij, dat Dunya er blij mee is. Maar ze fluistert naar mij: “Het is ivoor”  en ik heb even geen antwoord. “Ik ben tegen ivoor!” zegt ze dan aarzelend. Ik leg uit dat ze actie heeft gevoerd voor de Afrikaanse olifant. Dit is een lastig moment voor Dunya. Ze wil het heel graag hebben, eigenlijk, maar weet niet hoe ze dat tegenover zichzelf moet verantwoorden. Ik weet ook niet zo goed hoe te reageren. Ze mag bijvoorbeeld geen lolly, maar ik heb haar geleerd om ‘m toch aan te pakken, dank je wel te zeggen en later weg te geven of weg te gooien. Zo komen we niet in discussie met mensen die dat soort principes overdreven vinden. Maar dit gaat niet om een lolly. Dit gaat om ivoor. Dit gaat om de slagtand van een olifant. Met grotere gevolgen dan een lolly heeft voor de tanden. Olifanten worden ervoor gedood. En dat is nou net waar ze zo’n actie tegen heeft gevoerd.

WNF Ranger

“Ik neem het wel aan, maar doe hem niet om” zegt Dunya tegen mij. “Wat ga je er dan mee doen?” vraag ik. “Ophangen” zegt ze. Dan zegt ze dat ze op deze manier ook kan denken dat ze een stukje olifant bij zich heeft. “Misschien is deze olifant wel zelf dood gegaan!” bedenkt ze hoopvol. “Wat denk jij?” vraag ik. Ze schudt haar hoofd. Nee, daar gelooft ze zelf ook niet in. Ze wil dat ik een foto maak, met het kruisje in haar hand, maar ze lacht er niet bij, ook niet als ik het vraag. “Niet naar de WNF Rangersclub sturen hoor....” zegt ze. Ik beloof het. Ze kijkt nog eens naar het kruisje. “Ik wil hem toch niet” concludeert ze dan. “Zeker weten?” vraag ik. Ja, ze weet het heel zeker. Ik wil wel dat het haar beslissing is. Ik dring het haar niet op. Maar ik vind ook niet dat ze moet doen alsof ze er wel blij mee is. “Oké, dan leg je uit dat het voor jou niet goed voelt om hem mee te nemen, omdat je een WNF Ranger bent.” Ze knikt nadenkend. Komt er nog een uitvlucht? Nee. “Zal ik vragen of ik ‘m aan Julia mag geven? Die is misschien geen WNF Ranger.” Het mag en Dunya is zichtbaar opgelucht als ze het kruisje doorgeeft en ook wel een beetje trots op zichzelf.

Principes

“Ik ben ook heel trots op jou! Je hebt het helemaal zelf besloten. Van mij mocht je ‘m aannemen, maar je bedacht zelf dat je er toch geen goed gevoel over had.” Ze knikt bevestigend. Haar eerste offer als Ranger. Een meisje met principes. En ze merkt meteen dat principes niet altijd makkelijk zijn om aan vast te houden. Maar in dit geval deed ze het wel en dat vind ik ontzettend dapper. Je weet niet hoe de ander reageert als je ‘nee’ zegt. Nu is een ander meisje heel blij met de ketting en Dunya zag eruit alsof er een last van haar schouders is gevallen. Diezelfde middag verschijnt er een blog op Facebook van de voorgangster. Over hoe zij het ervaren heeft. Over schaamte, omdat ze er niet aan had gedacht. Ik vind het een mooi stuk, maar het is inmiddels per ongeluk verwijderd, jammer genoeg. Volgens mij hoeft niemand zich te schamen, al deed ik het misschien ook een beetje. Je wilt toch graag dat je kind dankbaarheid toont als ze iets krijgt. Niet gek dat zij dat ook had verwacht. Ze gaf het tenslotte met de beste bedoelingen en het was een mooi gebaar. Toch vind ik dat Dunya het goed gedaan heeft. Ze neemt haar taak als actievoerster heel serieus, maar heeft het wel netjes opgelost. Ze kan tevreden terugkijken op haar eerste actie als WNF Ranger. En op haar eerste offer als lid van de Rangersclub. Wat mij betreft heeft ze met de actie en met haar principiële keuze, nu echt wel waargemaakt dat ze een echte Ranger is.

 

Je kunt mij nu ook volgen op mijn eigen Facebookpagina. Zo ben je snel op de hoogte als er een nieuwe blog van mij op Mamaplaats staat!

7 jaar geleden

Het is ook wel bijzonder. Ik had ook principes vroeger, maar was een stuk minder consequent denk ik op die leeftijd. :)

7 jaar geleden

Wat knap van haar! Zo jong al zulke principes navolgen moet je wel sterk voor in je schoenen staan! Ik zou daar ook trots op zijn!

7 jaar geleden

Ja, maar het is natuurlijk niet zeker dat ze dit altijd blijft doen. Maar dan kan ik haar deze blog laten zien en haar helpen herinneren aan de principes die ze als kind had! ;)

7 jaar geleden

Ze kon niet over het gevoel heen stappen dat het niet klopte als ze het aannam. Maar ze vond het wel moeilijk en eigenlijk nog steeds... ;)