Het is al moeilijk genoeg, moeder zijn 💞

Mijn allereerste post, best een beetje spannend. Ik ben eigenlijk helemaal niet van dingen delen maar ik vind dit zo’n belangrijk onderwerp dat ik het toch ga doen. 

Ik schrijf dit, omdat ik de laatste tijd meerdere keren bedoeld of onbedoeld discussies heb meegemaakt over iemand z’n opvoeding.

Moeder zijn is iets waar je je nooit volledig op kan voorbereiden. Ja, er zijn 1000 boeken. Maar op het moment dat je dat kleine wondertje in je armen hebt verdwijnt alles wat je denkt te weten en VOEL je wat het moederschap is, wat je kindje nodig heeft, wat je kindje je wil vertellen, hoe je kindje zich voelt.

Het is iets wat niet beschreven kan worden en wat voor iedereen anders is. Ieder kind is uniek. Wat voor jouw kind werkt, hoeft voor een ander kind niet te werken. Wat voor je eerste kindje werkt, hoeft niet voor je tweede kindje te werken ondanks dezelfde genen, en opvoeding. En dat is prima. Dat is iets moois.

Te vaak (naar mijn mening) worden moeders bekritiseerd, onterecht onzeker gemaakt. Goedbedoelde ongevraagde adviezen, meningen, “kleine” opmerkingen. Mensen hebben vaak niet door wat het teweegbrengt bij de moeder.

Laten we elkaar in de waarde laten. Respecteren hoe de ander moeder is, hoe deze moeder ervoor kiest om voor haar kind te zorgen. Het is tenslotte haar kind.

Want moeder zijn is al moeilijk genoeg. 💞

Na al die jaren op zoek te zijn geweest naar wie je bent als persoon, is de zoektocht begonnen naar wie je bent als moeder zodra je kleintje op de wereld is.

Als ik naar mezelf kijk ben ik het type moeder dat haar kind niet kan laten huilen. Ik ben het type moeder met oneindig veel geduld, oneindig veel liefde. Ik ben het type moeder dat weinig “ alleen tijd “ nodig heeft omdat mijn favoriete bezigheid het knuffelen en tijd doorbrengen met Jay is, en ik hier een hoop energie uit haal. Ik ben het type moeder dat zichzelf nooit goed genoeg vind. Een moeder die constant aan zichzelf twijfelt of ik wel goed genoeg ben, het goed genoeg doe. Of ik wel het juiste voorbeeld geef, wat ik hem meegeef voor later. Het type moeder dat zich zorgen maakt over de toekomst van haar kind. Ik ben het type moeder dat mijn kind zelf dingen laat ontdekken en uitvogelen, in mijn veilige nabijheid. Hem steunt en motiveert zichzelf te vinden en te ontwikkelen. En daarnaast het type moeder dat ervan overtuigt is dat liefde, veiligheid en geborgenheid het allerbelangrijkste is dat je je kind kan (mee)geven.

Het moeder zijn is al moeilijk genoeg zonder mensen die je nog meer laten twijfelen aan jezelf.

Gelukkig heb ik heel veel lieve, gevoelige mensen om me heen die mij aanvoelen, begrijpen en mij steunen. Die er zijn voor mij. Zonder hen was het veel moeilijker geweest te geloven in mezelf.

Inmiddels weet ik wie ben als moeder en dat ik mag zeggen dat ik het goed doe. En tuurlijk blijf je naar jezelf kijken, jezelf ontwikkelen en met tijden aan jezelf twijfelen. Maar ik durf nu te zeggen dat ik met al mijn valkuilen en kwaliteiten trots ben op mezelf, op Jay en op hoe wij het samen doen. Want voor hem doe ik het allemaal ❤️

Ik geniet elke dag en besef elke dag wat voor iets waardevols het moederschap is. En ik besef mij ook dat mijn kleintje snel niet meer zo klein zal zijn. Dus geniet ik met volle aandacht van elk moment samen.

Ik schrijf dit voornamelijk voor andere prachtige mama’s die aan zichzelf twijfelen. Omdat het me stiekem best een beetje woedend maakt hoe deze maatschappij in elkaar steekt. Dat bekritiseren van elkaar het nieuwe normaal is. Hoe je het ook doet, je doet het nooit goed. 

Voor alle moeders; je doet het wel goed! Luister naar je hart en laat nooit iemand je iets anders vertellen, wijsmaken of anders laten voelen. Jij weet wat goed is voor je kind ❤️