Het gevonden varkentje!

Bijbelverhaal

Als kind was mijn favoriete Bijbelverhaal: “Het verloren schaap”. Op de kleuterschool, die bestond toen nog echt, kreeg ik bij mijn afscheid een boek met deze gelijkenis. Het heeft altijd diepe indruk op mij gemaakt. Zowel het letterlijke verhaal als de betekenis. Die begreep ik al vrij snel, zo moeilijk was dat niet. Het idee dat iemand zolang zoekt tot hij het schaapje heeft gevonden dat hij kwijt was en het dan helemaal naar huis draagt omdat hij een gebroken poot had, dat ontroerde me enorm. Ook de boodschap vond ik prachtig. Dat iemand er geen genoegen mee neemt dat je ineens weg bent. Dat hij zal blijven zoeken tot hij je teruggevonden heeft en dan alleen maar blij is dat je er weer bent. Hetzelfde geldt natuurlijk voor het verhaal van de verloren zoon, maar die gelijkenis vond ik dan weer wat dubbel.

Theater de Krakeling

Het is gek, maar ik moet er vanmiddag opeens aan denken als Dunya uit school komt. Ik sta te wachten en te wachten. Het is inmiddels al bijna twaalf uur en we moeten om één uur terug zijn voor de gymles. De pauze is kort en het is de enige dag dat Dunya niet naar de overblijf hoeft. Ik word een beetje ongeduldig. Een andere moeder kijkt op haar telefoon en roept mij. “Heeft Dunya haar varkentje al terug?” Ik schud mijn hoofd. “Ze had ze bij zich in de Krakeling” zegt de moeder. “Klopt!” zeg ik. “Maar na het theater is ze er eentje kwijtgeraakt toen ze hier op de schommel was”.

Liefste juf van de wereld

Dan zie ik Dunya aankomen lopen. Huppelend bijna. Met een vrolijk gezicht. Niet zo gek natuurlijk, want ze heeft vandaag de juf die ze kent uit groep drie en dat is de liefste juf van de wereld volgens Dunya. Natuurlijk is het sneu voor haar eigen juf dat ze ziek is, maar dit is wel een goed alternatief. Hoewel..... “Ik vind het wel zielig voor juf Agaath dat ze nu alweer les moet geven aan kinderen die niet luisteren!” zegt Dunya. “Doe jij het dan maar wel, dan help je de juf een beetje. Als ze ook nog op jou moet mopperen, dan wordt het wel veel!” Dat vindt Dunya een goed idee. “Invallen is overleven” zeg ik tegen de juf als ik Dunya kom brengen. “Dat is ook zo” bevestigt ze. “Ik ken de lesstof niet en ik weet niet zo goed wat ze gewend zijn.”

Atletiek

Ik denk dus even dat Dunya zo blij is omdat het een leuke ochtend was met de liefste juf van de wereld. Dan zie ik door het raam dat ze iets in haar hand heeft. Ik zet grote ogen op en Dunya begint nog meer te stralen. “Hij is terug!” roep ik uit als ze buiten komt. Het kleine roze varkentje heeft ze in haar hand geklemd. Ik had stiekem nog wel een beetje hoop en achteraf was er nog een mogelijkheid, maar die heb ik in de stress over het hoofd gezien. “Het is wel een gek verhaal” zegt ze als we het varkentje allebei uitgebreid geknuffeld hebben en naar de fiets lopen. “Hij zat in de gymtas van Jostinn, maar hij heeft hem er niet zelf in gedaan!” zegt Dunya. “Dat moet iemand anders gedaan hebben!” Hij had het gistermiddag ontdekt toen hij bij atletiek was. De opluchting is groot bij ons allebei.

Hereniging

“Jullie mogen nooit meer mee naar school!” vertelt Dunya aan de varkentjes als ze herenigd zijn. Dan wil ze weten waar ze gezeten heeft, maar het varkentje weet het ook niet meer. “Wie heeft jou gepakt?” vraagt Dunya. Maar haar knuffeltje kan haar helaas geen antwoord geven op die vraag. Ze zucht. Het zou mooi zijn als knuffels echt konden praten, al is het ook wel makkelijk dat ze nu precies zeggen wat zij wil horen. Maar in dit geval zou ze er heel wat voor over hebben om te horen wat het varkentje heeft meegemaakt. Ondanks dat we best nieuwsgierig zijn hoe het knuffeltje in de tas van haar vriendje komt, hebben we er ook vrede mee dat we daar niet achter komen. Het is ook helemaal niet belangrijk. Het verloren varkentje is gevonden, zelfs zonder gebroken poot. We hebben de moed niet helemaal opgegeven en het is heel goed nieuws dat dat niet tevergeefs was.

Raadsel

Dat van die gymtas heb ik over het hoofd gezien. De kinderen hadden die maandag gym gehad, omdat de zwemles niet doorging vanwege het theaterbezoek. Dus hadden de kinderen allemaal hun gymtas bij zich. En dus was vandaag eigenlijk de cruciale dag, want vandaag was er weer gymles en gingen de gymtassen weer open. Het is supergoed dat haar vriendje het knuffeltje meteen weer meegenomen heeft. Hoe het daarin gekomen is blijft waarschijnlijk altijd een raadsel. Dunya weet zeker dat hij het niet gedaan kan hebben, want hij is haar vriend. En ik vind het prima. Als ze maar niet in het wilde weg kinderen gaat beschuldigen. Daar zal ik voor waken.

Happy end

Ik ben dan ook ontzettend blij dat ook dit verhaal een happy end heeft. Als de juf het van belang vindt om verder uit te zoeken, gaat ze haar gang maar als ze weer beter is. Zo niet, vind ik het ook prima. De tranen waren al gedroogd, maar toch was Dunya nog erg verdrietig. Ze is nu vooral heel gelukkig dat haar verloren varkentje weer gevonden is.