8 jaar geleden
Het ene probleem getackeled, volgende dient zich al aan
Dolgelukkig waren we met het feit dat onze kleinste frummel door ging slapen. Maar lang heb ik niet kunnen genieten van een goede nachtrust!
Na een jaar lang slaapproblemen met onze jongste kwam de ommekeer een paar weken terug. Ze ging eindelijk doorslapen! In haar eigen bed! Ik voorzag heerlijke nachten vol rust in ons eigen bed, geen kind tussen ons in en geen gerommel in de nachtelijke uurtjes.
Helaas duurde mijn euforie maar kort.
Onlangs werd onze oudste ziek, arme frummel had de griep en hoestte zich een ongeluk. Gelukkig zakte de koorts na een dag of 2 en leek er verbetering in te zitten. Het hoesten bleef en inmiddels werd ook de rest ziek. De enige die er goed vanaf kwam was de jongste, waar ik erg blij mee was omdat ik bang was dat de slaapproblemen weer terug zouden komen.
Terwijl ik zelf inmiddels ook flink de griep had ging het met de oudste niet veel beter. Al voor 12 uur 's nachts moest ik er zo'n 5 à 6 keer heen, waarvoor? Een slokje drinken na een hoestbui. Geen probleem natuurlijk, ziek is ziek en daar vraagt zij ook niet om. (Hoewel ik zelf een flink aantal keer gevloekt heb dat ik er wéér uit moest, zeker als ik net lag te slapen of er 5 minuten geleden ook al heen was geweest)
Ik had goede hoop dat het snel over zou zijn, mijn vriend was inmiddels beter en zelf knapte ik ook aardig op.
Inmiddels zijn we allemaal ruim een week beter maar heeft onze oudste een nieuw trucje verzonnen. Trucje, zul je denken. Ja, want ons pientere peutertje heeft heel snel door wat ze doen moet om haar zin te krijgen.
Wat is dat trucje dan? Lees mee, en wellicht heeft iemand voor mij de gouden tip?
Ze is heel erg gehecht aan haar rietjesbeker, waar zij is is haar beker en als ie kwijt is moeten we met man en macht zorgen dat dat ding zo snel mogelijk weer terecht is.
Drinken doet ze heel graag, eigenlijk het liefst ook 's nachts maar na veel strijd is het gelukt om dat af te leren. Inmiddels drinkt ze sinds haar 1,5 jaar niet meer met regelmaat 's nachts en dat was een enorme opluchting.
Toen ze ziek was kreeg ze in de nacht dus vaak een slokje water. Ik vond dat niet gek, na een hoestbui wil ik ook graag even een slokje water. Maar pienter als ze is zag ze daarin een opening.. Een opening om het drinken in de nacht weer terug in te voeren.
En dus kan ik weer elke avond en nacht een keer of 7 er naartoe gewapend met een fles. Ze drinkt dan een paar slokjes en slaapt weer verder. Om na een half uur weer (zachtjes) om mama te roepen.
En daaraan kan ik merken dat het eigenlijk niet nodig is. Anders schreeuwt ze me namelijk wakker en weet ik dat het menens is. Ze weet ook dat mama na een keer of 3 lichtelijk boos word en dus gaat haar stemmetje steeds een beetje zachter. Maar ze weet ook dat als ze doorgaat ik uiteindelijk toch wel naar haar toe kom.
En zo zijn we in een situatie beland dat ik elke nacht minstens (!) 6 keer naar haar toe kan. Elke keer vraag ik eerst wat er is, hoewel ik ook weet wat het probleem is geef ik altijd een kans om haar het zelf te laten zeggen.
En dan, heel voorzichtig, met een zacht stemmetje zegt ze "drink". En baal ik weer dat ik toegegeven heb. Want ik begrijp heus ook dat ik het in stand hou door haar haar zin te geven. Maar niks anders werkt!
Negeren; heb ik geprobeerd maar dan word zachtjes roepen schreeuwen en is heel het huis wakker (en chagrijnig).
Vanuit mijn eigen bed roepen dat ze geen drinken krijgt en lekker verder moet slapen; werkt 5 minuten en dan hoor ik haar alweer piepen. Uiteindelijk word dat ook roepen en schreeuwen.
Haar fles geven; ja dat werkt maar is niet wat ik wil!
Boos worden; werkt ook eventjes maar vervolgens begint ze gewoon opnieuw na een half uur. Dat maakt dus geen indruk.
Rustig uitleggen dat we 's nachts niet drinken; hier heeft ze geen boodschap aan.
Uiteindelijk ben ik op het punt gekomen dat ik haar fles na 3 keer maar in haar bed zet zodat ze me in ieder geval niet steeds roept. Totaal tegen mijn principes in maar ja ik wist het gewoon niet meer!
Maar ook dit lijkt het probleem niet op te lossen. Ja, tot halverwege de nacht en ze haar fles leeg heeft gedronken. En dan komt het.. weer roepen.
Ik ga erheen en dan vraagt ze om een nieuwe fles. Ik vul de fles met water, in de hoop dat ze dan ophoudt met drinken in de nacht want water vind ze niet lekker. Normaal drinkt ze water met een beetje siroop en dus is water niet goed genoeg. Dan begint het miepen van voor af aan, en ben ik dus weer bezig met aangeven dat ze niks anders krijgt, stil moet zijn en lekker moet gaan slapen etc.
Tot ze 's ochtends uit bed mag blijft ze dit doen en ik heb geen flauw idee wat ik nog kan proberen!
Sowieso is ze een heel pienter meisje en weet ze op slimme manieren vaak haar zin te krijgen, soms heb ik het pas achteraf door ook. Voor mijn gevoel maakt ze vaak misbruik van de situatie zoals nu. Ziek geweest en dan is alles leuk natuurlijk want mama word niet boos en doet alles wat ze vraagt of wil. En daar houd ze dan aan vast..
Zo is ze nu begonnen met nep hoesten (ja ondertussen kan ik dat heel goed onderscheiden) zodat ik denk dat ze nog ziek is.
Wie van jullie herkent dit en vooral; hoe los ik dit op?!
Lindsy83
Nog geen ervaring zelf, maar een vriendin van me wel. Volhouden is het enige dat echt werkt,,, Succes!
Loes van der Leer
Ik zou haar 1 fles water geven op haar nachtkastje, als ze die heeft, en haar uit leggen dat ze die mag drinken s'nachts. En dat als hij op is, hij gewoon op is en mama hem niet bij komt vullen. Dat mischien een week lang herhalen? De uitleg voor ze gaat slapen. En dan voet op stuk houden en s'nachts niet bijvullen, hoe hard ze ook gilt of schreeuwd! Het gaat voorbij! Uiteindelijk geeft ze op! Zou ze het begrijpen als je dit doet en het haar uitlegt? Succes!!