Snap
  • Kind
  • Mama
  • rouw
  • Juliëtte
  • #nooitmeercompleet

Het dragen van verdriet

Juliëtte* wordt nog altijd zo gemist...
6 jaar geleden

Dank je wel Sanne, het is inderdaad erg moeilijk om nu alles alleen te moeten doen. Gelukkig houd onze zoon mij op de been en de zorgen voor hem en zijn toekomst. De ene dag is niet de andere dag. Dat weet jij ook helaas. Het leven gaat door en de aarde stopt niet met draaien. Hoe graag je ook even zou willen dat dat wel gebeurde. Het leven is veranderd en zal nooit meer hetzelfde zijn. Op den duur gaat het wel "goed" komen. Denk ik. Voor jullie ook heel veel kracht en warmte toegewenst.

6 jaar geleden

Bedankt voor je reactie. Iedereen heeft zijn eigen rugzak en mensen kunnen dat inderdaad niet voelen... ik las net jullie verhaal. Wat moet het vreselijk zijn om je man te moeten missen. Ik wens je heel veel kracht en warmte toe.

6 jaar geleden

Hoe het is om zo jong al je kindje te moeten missen weet ik niet en kan ik mij ook maar nauwelijks voorstellen. Wel kan ik mij voorstellen hoe het is om iemand zo verschrikkelijk te moeten missen. Het verdriet voor de ander is "gewoon" niet zo aanwezig als voor jou. Gisteren had ik het met andere moeders over zieke mannen. Dan denk ik en zeg ik aardig van jullie kunnen nog mopperen op zieke kerels. Ik zeg maar niet dat het erg confronterend is als ze vertellen dat manlief zich gedraagt alsof die dood gaat. Maar nogmaals dat is heel anders dan als je je kindje zo enorm snel moet teruggeven. Het is onvoorstelbaar, hard en niet te geloven. Eigenlijk zijn er geen woorden voor. Heel veel sterke op deze dagen.

6 jaar geleden

Bedankt voor je mooie lieve woorden!