het 14 maanden bezoek op het consultatie bureau
het was alweer tijd voor het 14 maanden consult en de prikjes van Ilse.
De meeste moeders hebben een hekel aan het consultatie bureau. Ik gelukkig niet, elke keer als we er komen is het allemaal prima. Geen op of aanmerkingen op de ontwikkeling of groei van Ilse. Ik ben dan ook erg trots op ons meisje.
Maandag 2 november was het zo ver. Dit keer een afspraak smiddags, normaal altijd een van de eerste s'ochtends. Heerlijk vind ik dat kan papa ook mee. Dit keer dus samen op de fiets, wat Ilse echt geweldig vind. Ze is dan aan het bellen, zingen en mijn handen aan het vast pakken. Nadeel mevrouw dult geen muts, handschoenen een groot drama is het dan. Zo snel mogelijk af en uit. En als het niet lukt gewoon heeeeel hard huilen en gillen en heeeeel boos doen. We kwamen aan. Het is een verzamel pand, van kinderdag verblijven, peuterspeelzaal, gymzaal en ik dacht 3 basisscholen, die natuurlijk net op dat moment dat wij de afspraak hadden uit waren. Ik parkeer de fiets en wurm me door de gillende kinderen naar binnen, Lang leven de ringsling waardoor ik ook wat kinderen zachtjes aan de kant kon duwen. want ze laten je natuurlijk niet er door heen als je het vraagt of rennen frontaal op je af, want papa of mama staat daar. Maar goed door de menigte binnen. Ilse uit kleden, PIEP badjasje vergeten..... even wegen ( 9300gr) meten (78 cm) hooft omtrek meten.... vergeet het maar... iets wat op om of over je hooft gaat moet er niet zijn... dus aftrekken.... Half in de houdgreep, want afleiden werkt ook niet bij haar, ja 2 tellen.... eindelijk op gementen (weet hem niet omdat ze hem niet hebben opgeschreven). toen weer een luier en maar haar vestje aan gedaan. En wachten maar..... 14:50 de afspraak pas 15:30 eindelijk aan de beurt. Op zich fijn dat ze de tijd nemen maar ik wacht ook. Ilse heeft zich goed vermaakt lekker spelen en rond kruipen overal aan op trekken.
Toen we naar binnen mochten, kroop ze als een speer naar binnen meteen naar het speelgoed toe. Ik ondertussen in gesprek met de arts. enige waar ik me zorgen over maakte was of ze wel voldoende vocht binnen krijgt, omdat ze uit een beker drinkt (al sinds ze 6 maanden is weigert ze een fles, tuit of beker met een rietje te drinken). ze krijgt voornamelijk water, omdat ik die diksappen zoveel suikers vind hebben en dit bij kleine kindjes niet nodig vind, ze is al zo hyper van zich zelf. kreeg alleen maar lovend dat een beker juist veel beter was dan een fles of tuit voor de kaak en mond ontwikkeling en dat als ze dorst had echt wel drinkt. Oké dan haar droge huid. Ze gaat al om de dag in bad en krijgt erna huid olie in plaats van bodylotion op gesmeerd. Maar het blijven droge plekken, Advies. 1-2x in de week maar in bad en wel elke dag even olie smeren, zodat de huid goed vet blijft. Nou dat doen we dan maar. Op de groei lijn zit ze met der gewicht op de onder lijn en met haar lengte net boven het gemiddelde. Dus helemaal prima, als ze wat op te merken hadden over haar gewicht nodigde ik ze uit een dag mee te lopen want ze vreet de oren van men kop af haha. Ilse mocht er bij komen. Ze kreeg een bakje met blokjes aan geboden. Nou daar weet ze wel raad mee, in en uit het bakje, proberen te stapelen. Aan pakken, weggeven en natuurlijk ook even gooien..... *trots* ze deed alles wat ze moest doen. Toen het lampje volgen, de arts vraagt waar is het lampje en hup mevrouw wijst naar het raam... AMA roept ze.. (AMA is Armada onze trouwe woef) ik schiet in de lag en leg uit dat ze de hond bedoeld. Erna volgde ze het lampje wel goed met haar ogen en probeerde hem te pakken. (klein nieuwsgierig aagje) even hartje luisteren. nou nee, daar had Ilse duidelijk geen zin in... ze wilde de stethoscoop steeds pakken. Na een lichte houdgreep kon ze goed luisteren. Ilse had er genoeg van en wilde weg. op de tafel lag een boxkleed waar ik haar op liet. Ze gaat zitten kijkt eens naar de dieren die er op staan en roept AAAAAI, AAAAAI. Hihihi zo lief als ze dat soort dingen doet...
Tijd voor de prikjes, ze zat bij me op schoot ik moest haar handjes vast houden. Prikje 1 huilen natuurlijk, ik meteen even goed wrijven zodat de vloeistof goed verspreid, ik kreeg gelukkig die ruimte er voor meestal is het hup past nr 2... niet even wachten niet even het kind wat ruimte geven. Wat Ilse wel nodig heeft. niet alleen om niet heeel boos te worden maar ook even op adem te komen. Prikje 2, nog steeds huilend natuurlijk maar niet dat ik zeg wow ze is boos. gewoon alleen verdrietig en dat mag wat het is ook gemeen die prikjes. Gelijk weer wrijven. Moest haar lekker laten gaan vandaag lekker kruipen en alles. Nou daar zorgt ze zelf wel voor dacht ik bij mezelf. we konden weer gaan. We waren nog niet bij haar kleren of ze was al weer opgehouden met huilen. Stoere meid. Aangekleed en natuurlijk boos dat we naar huis moesten. Op de terug weg was ze alweer vrolijk aan het zingen en doen. vandaag nog geen koorts ben benieuwd of ze het deze keer wel zal krijgen, zal dan de eerste keer zijn. Ook merk ik geen verschil in haar doen en laten ze ging zelfs vandaag een paar keer los staan, zo uit zichzelf!!
Ik ben weer heel trots op ons meisje dat ze het allemaal zo goed doet.