Herfst, één groot feest

De herfst is in volle gang. Het weer is geleidelijk aan veranderd van mooi, rustig nazomerweer naar nat en guur herfstweer. Verkleurende bladeren, paddenstoelen en prachtige herfstplaatjes, een mooie tijd waarin het leven zich weer naar binnen verplaatst. Hoewel ik dat op zich gezellig vind, is dat tijdens een corona-pandemie niet echt ideaal en vrees ik voor het griepseizoen. Gelukkig zien mijn kinderen van alle jaargetijden de leuke dingen en dwingen ze ons om daar in mee te gaan.

Regen

Mijn oudste zoon was als klein kind erg bang voor water op zijn hoofd. Regen is ook water, dus dat was krijsen bij iedere druppel. Inmiddels is dit verleden tijd, want als het regent klinkt er een opgewekt: 'Ik hou van regen, mama!' Hij mag dan zijn laarzen aan en capuchon op, want dan heb je geen last van de regen. Ook de jongste heeft nergens last van. Hij roept heel trots 'regen' bij elke druppel die uit de lucht valt en is blij dat hij weet wat dat is. Als het hard regent, zijn er veel plassen waar ze doorheen kunnen lopen en in kunnen springen. En als het niet te hard waait, mogen ook de paraplu's mee naar buiten.

Zelf ben ik echt een mooi-weer-fietser. In de herfst ga ik steevast met de auto en mopper ik als je dan een stuk moet lopen naar je bestemming. Als we langs de sportvelden rijden, kijk ik met oprechte verbazing naar mensen die met veel plezier zelf buiten sporten of in weer en wind enthousiast training staan te geven. Het schijnt dat je het niet voelt als je lekker bezig bent, en met een instelling als mijn kinderen (jas dicht, capuchon op en gaan!) zal dat ook goed te doen zijn, maar wat ik dankbaar dat ik een binnensport doe!

Verzamelen

Zodra de eerste blaadjes verkleuren, veranderen mijn zoons in ware verzamelaars. Eikels, kastanjes, takken, bladeren en andere mooie dingen worden driftig verzameld. Er wordt niet mee geknutseld, want daar hebben ze geen zin in, maar alleen maar tentoongesteld. Vorig jaar stonden er overal in huis decoratieve schalen met de mooie dingen uit het bos. Dit jaar hadden ze een berg naast de voordeur gemaakt waar alles op moest, behalve een reservetas in de auto met een paar kilo rottende eikels. 'Voor de zekerheid nemen we deze ook maar mee, mama'.

Zowel in het bos als op straat wordt gespeurd naar grote bergen bladeren om doorheen te lopen en in de lucht te gooien. 'Wiiiiiiiiii' roept de jongste blij als hij twee handenvol natte bladeren over ons heen gooit. Even later is het een compleet bladergevecht geworden. Tegenwoordig wordt er op veel plaatsen fanatiek gebladblazerd, dus het is vaak maar van korte duur. 

Dinovember

Dit jaar hebben we mee gedaan met dinovember. Tijdens de maand november komen de speelgoed dino's in huis 's nachts tot leven en maken ze er een bende van. Het idee is om de fantasie van de kinderen te prikkelen, alleen werkte dat bij ons niet helemaal op die manier. De jongste vond het super. Iedere morgen ging hij op zoek naar de dino's om zich te verwonderen over de dingen die ze nu weer gedaan hadden.

Mijn oudste zoon kon er minder goed mee omgaan. Hij heeft een paar keer geroepen dat het niet kan dat dino's 'lijf worden'. Op zich een goed argument, alleen staat hij wel regelmatig met een enorme stelligheid te verkondigen dat hij zijn knuffels niet kan vinden, omdat die 's nachts altijd lijf worden en dan gaan spelen. En dat doen ze ook als hij voor het slapen gaan zegt dat dat niet mag, want ze zijn soms stout. Dino's kunnen dat dus niet. Daarom heeft hij een aantal keer een dino-scene voor zijn kleine broertje gemaakt. Dat was op zich heel erg lief, alleen als er 's ochtends ook maar een minuscuul detail veranderd was aan de opstelling, of als ik per ongeluk iets had opgeruimd wat ook bij het tafereel hoorde, dan werd hij heel erg boos. Het lijkt me wel goed als hij hier mee om leert gaan, maar toen de dino's en Sinterklaas tegelijk bezig waren geweest, werd het echt teveel. Hij negeerde alle dino's , veegde ze boos door de kamer en ging toen rustig kijken wat er in zijn schoen zat. Ik denk dat de dino's daar een beetje van geschrokken zijn, want ze hebben daarna nog één keer een klein beetje rommel gemaakt en hebben zich de rest van de maand rustig gehouden. Nu maar afwachten wat er volgend jaar in dinovember gebeurd.

Sinterkerst

Hoewel Sinterklaas nog in het land is, hangt er overal al volop kerstverlichting. De jongens genieten van de lampjes die overal hangen en de oudste vraagt ook wanneer de kerstboom komt, en vooral hoe groot die dan wordt. We hebben al jaren een klein kunstboompje, maar hij wil het liefst een hele grote kerstboom. Dit jaar gaat dat niet gebeuren, maar we zullen voor volgend jaar eens kijken. En dan de belangrijkste vraag: op welke dagen mag hij dan zijn sok zetten, want dat doen de kinderen op zijn tablet ook. Mooi medium, dat YouTube. Zal straks wel even tegenvallen..

Voorlopig zit de oudste helemaal in het Sinterklaasfeest. Dit jaar begrijpt hij het ook een stuk beter dan vorig jaar. Hij heeft toen de sint net aankwam een brief gekregen waarin stond op welke dagen hij en zijn broertje hun schoen mogen zetten en dat heeft veel rust in huis gebracht. Vorig jaar had hij nog geen gevoel voor de dagen van de week en had hij iedere dag stress of hij wel of niet zijn schoen mocht zetten. Nu is het hem helemaal duidelijk. Als hij speelt, dan praten de dino's en auto's met elkaar over pakjesavond. Toen ik hem vroeg wat dat was, zei hij dat pakjesavond de avond is waarop je je schoen mag zetten, want dat is de spannende avond voordat je een cadeautje krijgt. Echt zo schattig. We hebben het zo gelaten, want het hele feest is al spannend genoeg.

Pyamadag

Kinderen hebben het allemaal best wel druk tegenwoordig met school, opvang en sporten. Daarnaast moeten die van ons ook nog altijd mee naar de sportschool en dat is soms een beetje veel. Als het aan de oudste ligt, hebben we daarom minstens één keer per week een pyamadag. Ik heb soms de dwangmatige neiging om perse iets met de jongens te willen gaan doen als we eens een dagje thuis zijn, maar als het aan de oudste ligt, dan blijven we gewoon thuis en doen we helemaal niets. Dat lukt lang niet iedere week, maar dit weekend wel. Nu eerst de grote verrassing van pakjes avond en daarna een welverdiende pyamadag!