Hereniging met Bollo

Doe-boek

Terwijl Dunya omgekeerd aan tafel zit tv te kijken, pak ik het vakantiedoeboek van Kinderen voor Kinderen dat Martin naar ons vakantieadres heeft gestuurd. Natuurlijk heeft ze er geen oog voor, want ze heeft het te druk met van alles en als ik haar erop attent maak wil ze tv kijken. Zucht. Ik kies voor een andere tactiek. Ik pak kleurtjes en het boek en ga een cijferkleurplaat kleuren. Opeens kijkt Dunya naar me. Ze fronst haar wenkbrauwen. “Wat doe je?” vraagt ze. “Ik ben aan het kleuren in mijn vakantieboek, want jij hebt geen tijd!” Mijn tactiek werkt. Ze pakt een kleurtje en gaat mee kleuren. De rest van de avond zijn het boek en Dunya onafscheidelijk. “Je kijkt er de hele week niet naar en nu opeens blijf je maar bezig terwijl je moet tandenpoetsen” mopper ik. “Dan had je maar eerder moeten beginnen met kleuren” antwoordt ze triomfantelijk.

Dobbelsteen

Rondom het hoofdgebouw waar het Fun & Entertainmentteam haar hoofdkwartier heeft, hangen altijd wel wat kinderen rond. Er wordt druk nagepraat over gisteravond. Ik hou van Holland was duidelijk een succes. “Mijn benen trilden helemaal bij de laatste keer dat we de dobbelsteen mochten gooien!” zegt een meisje tegen mij. En even later als de medewerkers weer tevoorschijn komen zeggen de kinderen dat het allemaal dankzij Celine is. Dat is blijkbaar de populairste medewerkster, want Dunya kent haar nog van vorig jaar. Ik kan me alleen Soraya en Britt herinneren en ook Michael geloof ik, maar die zijn er allemaal niet dit jaar. Wel wat bekende gezichten bij de receptie.

Bollo knuffel

Vanmiddag is eindelijk het moment der waarheid. Het weerzien met Bollo. Dunya heeft de wekker gezet, zodat we het niet kunnen missen. Maar eenmaal aangekomen zijn we de Bollo knuffel vergeten. “Celine, even wachten want ik moet de Bollo knuffel halen!” roept Dunya. Die heeft ook al een jaar gewacht op dit moment. Ik geef haar de sleutels en ze stapt op de fiets. Binnen mum van tijd is ze terug en samen gaan ze op de foto. Wat een feest. Er wordt flink geknuffeld en ze deelt heel veel kusjes uit aan Bollo. Die vindt het ook een leuk weerzien natuurlijk.

Allergische reactie

Ik ga terug naar de bungalow, Dunya zegt dat ze zo komt. Snel zoek ik haar zwemkleren bij elkaar en ondertussen gaat zij zich opgeven voor de spelletjes van expeditie Heihaas. Daar horen ook waterspelletjes bij en dus wil ze haar bikini aan. Terwijl ik met een vriendin zit te bellen, gaat Dunya zich omkleden. Ze is zo weer vertrokken en komt een paar uurtjes later weer thuis met de mededeling dat ze ook naar het zwembad is geweest. Dat is te zien. Haar ogen zijn rood en tranen. Alsof ze heel hard gehuild heeft, maar dan nog erger. Wat een heftige reactie heeft ze toch altijd op zwembadwater. Vandaag is het wel erger dan anders, want normaal is het wel te zien, maar heeft ze er verder geen last van. Nu heeft ze bij de receptie een theedoek gehaald om haar ogen te deppen die pijn doen en blijven tranen. Goed van haar dat ze zich daar gemeld heeft en fijn dat ze zo goed gereageerd hebben. Ik lees ergens een tip om een allergische reactie te voorkomen. Een tabletje dat ook bij hooikoorts gebruikt wordt. Dunya heeft dit middel in drankvorm tegen de allergische reactie op muggenbeten. Dat is een goeie tip. We hebben het bij ons en dus gaan we morgen uitproberen of het helpt. Als we in het winkeltje een duikbril zien nemen we die mee. Eerst vind ik het onzin, want die dingen zijn zo kapot. Maar als ze heeft gezwommen met die duikbril op en ze komt terug zonder rode ogen ben ik die bril heel dankbaar. Betere oplossing dan medicatie.

Speeltuin

“Mag ik tv kijken?” vraagt Dunya. “Wil je niet naar de speeltuin?” vraag ik. Nee, ze heeft teveel last van haar ogen en even geen zin om iets anders te doen. Van mij mag ze tv kijken en ik ga even liggen. Mijn rug is nog niet helemaal tot rust gekomen, vanmorgen weer boodschappen gesleept, dus even op bed liggen is wel fijn. Opeens hoor ik Dunya praten. Dan komt ze naar me toe. “Mama, Yason is er. Mag ik naar de speeltuin?” Welja, natuurlijk. Daar gaat ze weer. Ik kruip weer achter mijn laptop en kan verder met mijn verrassing die ik voor Dunya aan het maken ben. Af en toe betrapt ze me als ze onverwacht thuiskomt. “Niet kijken!” roep ik dan.

Speelgoedwinkel

Vanmorgen waren we bij een speelgoedwinkel waar ik nog een cadeautje voor haar wil kopen. De cadeautjes bovenop de kast en onder mijn bed heeft ze al gezien, maar gelukkig zijn ze ingepakt. Ik kan het niet laten om nog iets extra’s te kopen. Natuurlijk heb ik gezegd dat ze buiten moet blijven en natuurlijk zie ik haar om het hoekje kijken. Jammer dan, moet ze zelf maar weten. “Ik heb alleen naar de televisie bij de ingang gekeken. Dus ik heb de cadeautjes niet gezien…” zegt ze. Ze verzinkt even in gedachten. “Nou ja eentje heb ik een beetje gezien, maar ik ga heel erg proberen het te vergeten!” voegt ze eraan toe. “Eigen schuld, dan is het geen verrassing meer en dat is eigenlijk alleen jammer voor jou!” Met Sinterklaas had ik een pyjama gekocht, die niet was ingepakt. “Niet in de mand kijken!” waarschuw ik als ze de klep open wil doen. “Het is een verrassing!” Als ik even een winkel in ga en Dunya staat te wachten, denk ik opeens weer aan de pyjama. Ik hoop maar dat ze er niet aan denkt. Als ik terugkom zegt ze dat er een pyjama in de mand zit. “Dat was een verrassing!” zeg ik verontwaardigd. “Dan kun je m ook alvast geven” zegt ze. “ik heb het nu toch al gezien! Anders moet ik nog zolang wachten!” Een slimme gedachte en ik twijfel zelfs een momentje. Maar dan zeg ik dat het haar keuze was om te kijken en dat ze nu toch nog even moet wachten tot we Sinterklaas vieren. Nu moet ze wachten tot haar verjaardag, ook al heeft ze al een cadeautje gezien….

No Bingo

Om haar toch een beetje op tijd in bed te krijgen en omdat het gisteravond zo’n drama was, heb ik gezegd dat na het eten ze in bad gaat en gaat slapen. Geen Bingo en geen speeltuin. Als ze elke avond zo vreselijk laat naar bed gaat is ze zaterdag op haar verjaardag niet te genieten. En dat zou ik vooral voor haar heel jammer vinden. Morgen weer een drukke dag op de Heihaas en proberen wat rust te nemen voor mijn rug.

Wakker

Dunya kon gisternacht niet slapen en maakte mij wakker. Maar na een knuffel zakte ik weer weg en was ik niet in staat om te bedenken wat ik voor haar moest doen. Nou ja ik kon wel iets bedenken. Maar dan moest ik mijn bed uit. En dat lukte niet, aangezien ik pas na twee uur in bed lag. Nu heb ik alvast afgesproken dat ik de drie doeboeken op tafel laat liggen met haar potloden, zodat ze even afleiding kan vinden als ze niet kan slapen. Hopelijk slaapt ze gewoon door. Ze heeft haar rust hard nodig om morgen weer volop te genieten van de activiteiten en van Bollo.