Hemel of ziekenhuis. 5 jarig meisje beslist zelf

Toen ik vanmorgen de krant open deed, kreeg ik een brok in mijn keel van dit bericht:

Kan een pas 5-jarig meisje zelf beslissen over leven of dood? In de VS is grote beroering ontstaan over het plan van een familie uit Oregon om de laatste wens van hun 5-jarige dochter te respecteren.

Het meisje, Julianna Snow, lijdt aan een ongeneeslijke spierziekte. Ze kan niet bewegen, heeft moeite met eten en moet een zuurstofmasker dragen. Mocht het meisje opnieuw ziek worden, dan wil ze niet meer terug naar het ziekenhuis. Haar moeder zegt die wens te willen respecteren, al zal dat zeker haar dood betekenen, zo schrijft CBS News.

De blog die moeder Michelle Moon erover schreef, leidde tot een verhit debat in de Verenigde Staten. Niet iedereen is het ermee eens dat het meisje oud genoeg is om te beseffen wat de gevolgen zijn. Maar moeder Moon zegt dat haar dochter dat heel goed weet. En dat ze, hoe jong ook, inmiddels genoeg kennis heeft opgedaan van leven en dood om er zelf over te mogen beslissen.

(AD.nl)

Ik heb ook de blog gelezen van de moeder. Wat heftig om te horen dat je kind dit zou willen. Mijn moederhart zou breken. Ik zou niet weten wat ik zou moeten doen. Luisteren naar mijn meisje van 5, die blijkbaar duidelijk weet wat ze wilt. Of toch doorgaan omdat ik weet dat ze een kans zou hebben in het ziekenhuis? Ik zou verscheurd zijn.

Wat zouden jullie doen?

Hieronder een stukje van het gesprek tussen moeder en dochter:

Michelle: Julianna, als je weer ziek wordt, wil je dan naar het ziekenhuis of wil je thuisblijven?

Julianna: Niet het ziekenhuis.

Michelle: Zelfs als dat betekent dat je naar de hemel gaat als je thuisblijft?

Julianna: Ja

Michelle: En je weet dat mama en papa niet meteen met je mee kunnen, toch? Je bent eerst alleen.

Julianna: Maak je geen zorgen. God zal voor me zorgen.

Michelle: En als je naar het ziekenhuis gaat, zou je beter kunnen worden waardoor je naar huis kan en meer tijd met ons kan doorbrengen. Ik moet er zeker van zijn dat je dat begrijpt. Door het ziekenhuis kun je meer tijd hebben met mama en papa.

Julianna: Ik begrijp het.

Michelle (huilend): Het spijt me, Julianna. Ik weet dat je het niet fijn vindt als ik huil. Ik ga je alleen zo ontzettend missen.

Julianna: Dat is oke. God zal voor me zorgen. Hij zit in mijn hart.