7 jaar geleden
Help mijn kind 'luistert' niet
Help ik zit een beetje met me handen in het haar! ik weet niet helemaal goed wat ik moet. Mijn zoon 'luistert' niet!!
( deze blog schrijf ik maar ik heb dyslexie waardoor het wat lastig lezen kan zijn)
De psz spreekt mij geregeld aan over het gedrag van Ty. Ik krijg geregeld te horen dat Ty zijn oortjes niet gebruikt en als je hem op zijn gedrag aanspreekt dan kijkt hij je niet aan maar kijkt naar het niets en om zich heen. niet alleen de psz spreekt mij daar over aan maar ook mijn schoonmoeder en mijn klasgenoten. ik weet niet wat ik er mee aan moet.
Ty is een hele lieve jongen die vol in de peuterpuberteit zit. hij wordt over een paar dagen 3 jaar oud. vandaar dat 'luistert' tussen haakjes staat. Hij gaat sinds 3 november naar de psz in het begin was het 2 dagdelen toen hij 2.5 jaar oud was werd dit 4 dagdelen per week.
doordat ik zelf naar school ga en ook over een paar dagen afgestudeerd ben, kan ik niet altijd bij Ty zijn. mijn moeder is een grote steun daarin zij past op wanneer ik op school ben, en als mijn moeder niet oppassen kan gaat hij naar mijn schoonmoeder toe. maar als Ty bij mij is als ik vrij heb van school dan kan hij een lieve jongen zijn die graag helpt met alles, en hij speelt ook graag samen maar ook graag alleen.
Ty bijt ook goed van zich af als hem iets niet bevalt laat hij dat heel duidelijk weten. hiermee bedoel ik dat hij dan slaat en schopt. als hij iets niet mag dan begint hij te gillen en te slaan. natuurlijk word dat gedrag niet getolereerd. dan zet ik hem 1 a 2 min in de hoek. maar zodra die minuten voorbij zijn ga ik na hem toe en ga op zijn ooghoogte voor hem zitten en probeer hem dan aan te spreken, maar op deze momenten dan kijkt hij gewoon dwars door je heen. dan loop ik even weg en dan probeer ik het opnieuw en soms kijkt hij je aan en soms door je heen. en als ik in het openbaar ben dan rent Ty voor mij weg. Ty zoekt ook elke dag de grenzen weer op van kijken hoe ver kan hij dan gaan. als je iets zegt dat hij het niet mag doet hij het juist extra.
maar ook is Ty een heel leergierig mannetje. hij praat al met 3 á 4 woord zinnen. hij telt van 1 tot 10. alles wat nieuw is is extra leuk vooral als hij er van leren.
ik voel me vaak ook schuldig dat ik niet altijd bij Ty kan zijn en voor mijn gevoel geen goeie moeder voor hem kan zijn. en ik weet dat dit verhaal bij de peuterpuberteit hoort maar toch zit het me niet lekker. ik ben gewoon erg bang dat het nog verder uit de hand loopt waardoor Ty dadelijk nog moeilijker te begeleiden is. ik doe echt mijn best om hem zo goed mogelijk door het leven te leiden en hem te laten ontdekken wat er te ontdekken valt.
maar toch weet ik niet goed wat ik moet doen om het gedrag een beetje te veranderen waardoor hij toch weet welke grenzen er zijn.
Anoniem
Wat herken ik dit. Mijn oudste, inmiddels bijna 3,5, heeft dit ook heel erg gehad. Wat bij mij werkte en waardoor het steeds beter ging was ipv de hoek, de gang gaan gebruiken. En telkens na 2 minuten ging ik naar hem toe en als hij mij dan niet aan keek of flauw ging doen kreeg hij nog 1 kans en anders opnieuw in de gang. Inmiddels staat hij bijna nooit meer in de gang, want nu vond hij het echt niet meer leuk en had hij door dat het geen spelletje was (ik kreeg een beetje het idee dat het dat was bij hem). In de supermarkt laat ik hem flink krijssen en ga dit niet zielig vinden(al vind ik het verschrikkelijk) Ik krijg scheve gezichten van mensen en zelfs de opmerkingen Geef hem dat toch dan is hij stil. Nou ik denk er nog niet over, dan weet hij hoe hij zijn zin kan krijgen.
Anoniem
Jou verhaal klinkt erg bekend. Hier ook net zo'n opstandige peuter! Ik herken nagenoeg alles en ik hoor vaak van vrienden dat t een fase is en dat ik gewoon consequent moet blijven en dat het dan vanzelf beter wordt als hij ouder wordt. Ik hoop t want, ondanks dat hij ook fijne kusjes en knuffels geeft, vindt ik t echt niet leuk als hij me slaat en naar me schreeuwt. We doen wat we kunnen in de situatie die ons gegeven wordt een ik denk dat jij ook echt t beste wil voor je kind! Hou vol, doe ik ook, dan komt t vast wel goed met onze kleine monstertjes ;-)
Anoniem
Komt heel bekent voor. Mijn zoontje (nu 5jaar) had dit ook. Later bleek dus dat hij ppd-nos heeft dus snap ik het meer. Ik wil je absoluut niet bang maken maar hou het in de gaten en als je het niet vertrouwd kijk dan eens of je bij een observatiegroep terecht kan met hem.
Anoniem
Wat hier heeft geholpen is op een rustig moment met onze "peuterdraak" te praten over hoe we ervoor konden zorgen dat hij beter zou luisteren. Onze "draak" gaf aan dat hij vaak niet in de gaten had wat van hem verwacht werd en hij daardoor gefrustreerd raakte. Ik heb met hem afgesproken dat ik hem ging helpen met luisteren door tot 3 te tellen en dan aan te geven wat we van hem verwacht wordt. Als hij dan nog niet luistert dan wordt er nog een keer tot 3 geteld met een straf (in de hoek, geen verhaal voor het slapen gaan, geen tijd op de tablet oid) eraan gekoppeld. Meestal helpt het, maar soms is de draak in hem te sterk ;) Sterkte ermee iig en denk maar zo: Het is een fase Het is een fase Het is een fase Het is een fase Het is een fase Het is een fase Het is een fase Het is een fase Het is een monster Het is een fase Het is een fase Het is een fase Het is een fase ;) ;) ;)