4 jaar geleden
Help mijn dochter wil niet naar de opvang!
Zoë mijn dochter wil al maanden niet meer naar de opvang.. Ze begint te huilen, krijsen en gillen.. Al vanaf Zoë 10/11 weken was gaat zij naar de kinderopvang. Ik moest namelijk sneller dan verwacht weer naar school en omdat ik jong moeder ben geworden, waren de opa's en oma's ook jong en moesten gewoon fulltime werken. Vanaf het moment dat Zoë over moest van de babygroep naar de dreumes groep ging het dan ook mis. Ze kon maar lastig wennen en ging steeds vaker huilen wanneer ik haar wegbracht.
In de tijd dat Zoë op de dreumes groep zat moest ik voor mijn opleiding een half jaar lang fulltime stage lopen. Omdat mijn vriend ondernemer is en zelf veel moet werken moest Zoë dus meer naar de opvang. Ze ging drie hele dag van 8 tot 6 naar de opvang. Had een dag 'papadag' en de rest van de tijd was ik bij haar. Gelukkig waren ze erg flexibel op mijn stage en kon ik af en toe een dagje thuis werken. Mijn stage periode is er nou niet eentje waar ik met een glimlach naar terug kijk.. ik stond om 06.00 op zodat ik om 08.00 op kantoor kon zijn. om 16.00 ging ik weg zodat ik Zoë om 18.00 weer kon ophalen. Ik verdiende nog geen 400 euro per maand terwijl de opvang ons bijna 800 kosten! Het was geen gezellige tijd en op het einde werd het ons als gezin dan ook teveel.. De laatste maand heeft mij vriend Zoë iedere dag huilend op de opvang afgezet.
Toen ik klaar was met mijn stage (dit was in augustus) besloot ik Zoë voor een paar weken van de opvang te halen. Ik had mijn meisje ENORM gemist! Daarom hebben we lekker genoten op strand, thuis en als gezin. Na deze weken besloot ik Zoë nog maar twee keer een halve dag naar de opvang te brengen zodat ik kon werken. Toen ze eenmaal naar de peutergroep moest ging het eigenlijk helemaal van kwaad tot erger.. Zodra we het woord school zeiden of alleen al langs de opvang fietste begon ze te gillen en te huilen. De juffies zeiden dat dit wel vaker gebeurd op Zoë haar leeftijd en omdat ze maar ''weinig'' kwam ze misschien geen goede routine had. Maar eerlijk ik been 1. geen dief van mijn eigen portemonnee dus ga haar niet meer brengen als nodig en 2. als ik gewoon thuis ben waarom zou ik haar dan brengen?
Als ouder breekt het je hart om je kindje zo te zien gillen, schreeuwen en huilen. Zoë's vader heeft meerdere malen gevraag: maar Zoë waarom wil je dan niet naar schooltje toe? Ze is denk ik echt nog te jong om dit aan ons te vertellen meer dan een: ''school is stom, ik wil bij mama blijven, mag ik dan naar opa en oma toe'' komt er niet uit.. Even dacht ik het zal wel een 'fase' zijn en dit komt goed. Maar NEE al maanden dealen we thuis met dit probleem. We hebben daarom besloten om Zoë van de kinderopvang te halen en in te schrijven bij de peuterspeelzaal. Vanaf september gaat ons meisje dus naar 'de grote school' zoals wij dit noemen. Met het kijken op locatie ging het eigenlijk heel erg goed, hopelijk blijft dit natuurlijk zo! Herken je mij verhaal of heb je tips voor mij, zodat wij de peuterspeelzaal tijd tot een succes kunnen maken, let me know!!
Twinkeltje
Mijn oudste ging ook naar de opvang. Op een gegeven moment was het steeds moeilijk om haar er heen te krijgen al om de voordeur uit te gaan. Ik gaf haar dan aan een leidster, gaf een kus en ging weg. Ik hoorde haar buiten nog krijsen, maar binnen 5 minuten was ze dan lekker aan het spelen. Mijn middelste, die ging naar de speelzaal. Altijd met heel veel plezier, werd boos als ik haar kwam halen. Tot op een moment ze ineens ging huilen als ik wegging. Het werd steeds erger. Op een gegeven moment was het 3 dagen van te voren al huilen en zeggen dat ze niet heen wou. Ik kreeg naar niet duidelijk wat er was, maar voor mij was wel duidelijk dat er iets gebeurd moest zijn. We hebben haar overgeplaatst naar de andere groep op de speelzaal. En dat was de oplossing, ze ging weer met veel plezier heen. Jaren later toen kind al 8 was of zo kwam er uit wat er was gebeurd, ze had een speelhuisje laten vallen en was ontzettend bang voor de reactie van de juf omdat die juf heel boos kon worden. Kijk wat goed is voor je kind, vraag of ze alleen huilt bij afscheid of blijft dat de hele tijd. Aangezien ze al huilt als je er langs rijdt zegt mijn gevoel dat er iets is gebeurd, of ze voelt zich echt niet fijn bij een juf ofzo. Dan kan het al een oplossing zijn om van groep te veranderen. Enne op school, de oudste huilde daar eerst ook als ik wegging, tot een paar weken later een vriendje in de klas kwam. De middelste heeft nooit gehuild op school. Hoop dat jullie een passende oplossing vinden
Jolanda de vogel
Wel eens gedacht om ipv kdv een gastouder te nemen? Kleinschalig, 1 op 1 aandacht en gewoon opvang in huiselijke sfeer
Booij303
Ik vraag mij af wat de leidsters op het kdv zeggen. Is het huilen alleen bij het afscheid of tussendoor ook? Je geeft zelf aan dat jullie haar een hele periode thuis hebben gehouden, dit maakt het ook lastiger. Uit ervaring weet ik dat het soms niet even duurt en dat het meestal alleen bij het afscheid is (gelukkig gaat dat over). Straks als ze naar de basisschool gaat is de kans groot dat de situatie zich weer voordoet. En dan??? Haal je haar dan van school af?
Lynnet
Hier is ze altijd twee hele dagen gegaan. Altijd goed gegaan. Zelfs een keer gewisseld van kdv. Ik vond zelf 2 dagen wel het minimale, anders had ze elke keer opnieuw moeten wennen. Daarna is ze eenmaal per week naar de bso gegaan. Dat vond ze verschrikkelijk: 20 kinderen in één ruimte en dan proberen tot rust te komen.... ze was vaak overprikkeld. Toen ze naar de 7+ groep moest (toen was ze 8 en hadden ze haar al een jaar langer de jongere groep gehouden), hebben we haar naar onze buurvrouw (die is gastouder) laten gaan. Wat heeft ze het daar naar haar zin! Rust, kleinere kinderen waar mijn dochter echt heel lief voor is, iemand die haar kent en ziet. Nog een een klein jaartje gastouder en dan gaat ze zelf naar huis.... Het is belangrijk keuzes te maken die vij je kind en je situatie passen....