Snap
  • Kind

Help! mij met het 'vieze' woorden probleem

Zo kon mijn kleine draak een jaar geleden nog maar een paar woorden produceren. Dachten we dat hij nooit goed zou gaan praten. En nu.. Help!

Vorige jaar kon mijn zoontje nog niet zo goed praten. Het advies was om met logopedie te beginnen. Maar hij verbaasde iedereen en begon opeens heel goed te praten. Ik was zo blij, want hij kon zich nu eindelijk in woorden uitten in plaats van in driftbuien. Het verbaasde me elke dag weer hoe snel zijn spraak opeens vooruit ging. En uiteraard horen daar dan ook woorden bij die je hem liever niet hoort zeggen. Dat is gewoon zo, die fases hebben kinderen.

Eerlijk gezegd vond ik het op dat moment nog wel meevallen. Af en toe zei hij woorden die echt niet door de beugel konden, maar door het te negeren liet hij die woorden snel links liggen. Tot hij naar de basisschool ging. En dat is nu sinds een paar weken.

Bijna iedere zin die hij zegt bevat het woord poep. Ik eet poep, dat is poep, poep poep poep. Behalve als hij zelf moet poepen. Dan is het opeens 'Ik moet schijten'. Ook zegt hij nu heel graag 'Jezus Christus' als hij boos is. En het negeren werkt niet meer, want hij vindt zichzelf enorm grappig en leuk. Dus ga je uitleggen dat dat vieze woorden zijn en dat je die niet mag zeggen. Maar dat maakt het juist nog veel grappiger en leuker mama! Snap dat dan! 

En dan zit je in de Hema lekker een broodje te eten met een vriendin en onze kroost. En dan begint mijn o zo lieve draak een lied te zingen terwijl hij tussen de tafeltjes door danst. En dit lied bevat alle woorden die 'verboden' zijn. Je wordt boos, probeert je kind te straffen en uiteindelijk om te kopen, maar niks werkt. Het drijft je tot waanzin. En met het schaamrood op je kaken vlucht je dan maar snel de Hema uit terwijl de mensen je met afkeurende blikken nakijken.

Ooit was ik zo'n onbezorgde kinderloze vrouw, aan een tafeltje in de Hema. Die vol ergernis naar het vervelende kind keek dat maar niet wilde luisteren. Hoe goed de ouders ook hun best deden. En ik zei altijd tegen mezelf, zover laat ik het niet komen met mijn kinderen. Die zullen goed opgevoed zijn en goed luisteren. 

Wat enorm naïef, weet ik nu.

7 jaar geleden

Zo herkenbaar. M'n zoontje is nu 5 en het begint langzaam over te gaan. Heb echt een hele tijd gehad dat ik op alles wat ik vroeg als antwoord "poep" kreeg. Wat hij wilde eten, of hij wilde drinken, welke kleren hij aan wilde. Op een gegeven moment stond ik er zelfs niet meer van te kijken dat hij dat woord zei. Van de blikken van andere mensen trek ik me weinig aan, dat is iets wat ik wel met de jaren heb geleerd.

7 jaar geleden

Ja, ik probeerde er in het begin ook niet een te groot ding van te maken. Maar als hij je opzettelijk in het openbaar voor joker gaat zetten, dan ben ik wel op een punt dat ik er zeker wel een ding van maak. Ik weet niet of het toeval is, maar gister heb ik het woord amper gehoord. En als hij het wel een keertje zei en me dan afwachtend aankeek dan negeerde ik het. Nu lijkt negeren opeens wel weer te werken, want hij heeft het daarna niet meer gezegd.

7 jaar geleden

Ik lees graag mee! Mijn bijna 4 jarige zoon vindt het ook geweldig leuk om het steeds over brood met poep, soep met poep en noem maar op te hebben..... En uitleggen bij hem werkt ook niet echt, het is te leuk blijkbaar. Ben heel benieuwd of ik nog een manier ga vinden om dit in goede banen te leiden!

7 jaar geleden

Hier ook een jongetje die als favoriet woord poep heeft... Hij word volgende week 4 en echt alles is poep.. Poep op je hoofd, poep eten.. Poep poep poep.. Ik hou me er gewoon aan vast dat het overwaait en maak er niet een te groot ding van... Wel leg ik hem uit dat ik het echt niet grappig vind! Succes!