9 jaar geleden
Help, hoe bescherm ik mijn kind!!( en mezelf!)
....hebben andere mama's dat nou ook, dat verdriet dat je voelt als iemand niet aardig of gemeen tegen je kind is. ....?
"Blijf daarvan af, dat is van mij en absoluut niet van jou!" Mijn zoontje van 5 jaar zit bij de orthoptist in het ziekenhuis. Hij heeft net te horen gekregen dat hij zijn oogje nog een jaar lang moet afplakken, een bril moet dragen en dat het nu of nooit is, anders heeft hij kans dat zijn ogen later heel slecht worden.( even voor de duidelijkheid: hij heeft geen ernstige afwijking, leest met 1 oogje de laatste regel en de andere is slechts een stukje zwakker) Vervolgens vertelt Christiaan rustig dat hij het jammer vindt dat de dokter dat andere apparaat niet gebruikt, waarop zij aangeeft dit nooit gedaan te hebben. Chris is nogal zeker van zijn zaak en zegt dat ze zich vergist. Daarna zag ik een woedende dokter die mijn mannetje haarfijn uitlegde dat zij hier de baas was, hij niks te vertellen had en zij het echt wel wist. Ik zat verbijsterd in mijn stoel en het zweet brak me uit. Moest ik nu ingrijpen als een assertieve moeder? Of juist niet? ik wist het niet en durfde het eerlijk gezegd ook niet. ik liet mijn kind het zelf oplossen en keek vol bewondering hoe hij zijn schouders ophaalde en mompelde dat zij het als dokter toch wel erg druk had en daarna veelbetekenend naar mij keek. Ik had inmiddels klamme handen van de stress en vond het nogal verbijsterend dat hij zo rustig bleef. Ik was blij toen we weer buiten stonden, maar thuis vroeg ik me wel af of ik het nou goed gedaan had als moeder: had ik nou niet iets moeten zeggen? ik ben niet zo assertief en ga conflicten liever uit de weg. Ik probeer mijn kinderen anders op te voeden: sterker, zelfverzekerder en met een eigen mening. Natuurlijk wel met tact en ruimte voor de ideeën van een ander.
Ik heb nog even nagevraagd bij mijn man of het verhaal van Chris klopte en ja hoor, die keer was hij mee gegaan en wist dat het door een andere arts gebeurd was.....
Het is natuurlijk helemaal niet zo'n drama, maar ik realiseer me op deze vrijdagavond wel dat ik al vaker zulke situaties meegemaakt heb. Situaties waarin anderen niet zo aardig tegen mijn kindjes zijn of ze kwetsten , en dan weet ik gewoon niet zo goed te reageren. Ik ben erg benieuwd hoe andere moeder dit oplossen en tips zijn meer dan welkom! Ik hoef natuurlijk ook geen briesende moeder te worden waar alle kindjes en andere mama's bang voor zijn, maar een beetje opkomen voor je kind kan geen kwaad, toch??Ik vind het ook altijd zo moeilijk met andere kindjes. Vooral wanneer die bijvoorbeeld niet zo goed samen kunnen spelen, of ronduit handtastelijk worden in de zin van slaan. Vaak sus ik het en zeg mijn kids dat het wel meevalt, maar toch zijn het lastige situaties he!
froukerob
Hoi! ja, chris is nog 5 ( bijna ^) en ik was eigenlijk ook wel verbaasd door zijn reactie en rustige houding!!!Bedankt voor je leuke reactie!!!
froukerob
bedankt voor je reactie!!Inderdaad kom ik voor mijn kids iets makkelijker op dan voor mezelf, maar toch nog veel te weinig.....gelukkig dat hij dit inderdaad zelf deed......had ik eigenlijk niet verwacht!!!
mariyenka
Bewondering voor jou zoon, die dit voor zijn leeftijd (6?) heel goed heeft aangepakt. Ik vind dit een lastig probleem. Ik ben zelf redelijk goed met woorden maar als daar emotie bij komt gaat het bergafwaarts.... Ik sla gewoon dicht, durf niet en het zweet breekt me uit. Mij kan bijna iedereen dan ook gewoon voor rotte vis uitmaken zonder tegen reactie te verwachten. Wanneer iemand echter mijn kinderen onjuist behandelt kan diegene zijn borst nat maken. Dan ben ik wel die verbaal agressieve mama die als een muur voor haar kleintje gaat staan (mijn oudste is nu 2, dus nog iets jonger). Kinderen onderling kom ik niet snel tussen, dat is meestal gewoon een leer proces van beide kanten. Echter een volwassene die een kind zich doelbewust 'rot' laten voelen, zoals de arts in jou verhaal, is bij mij nog niet jarig. Natuurlijk leer ik mijn zoon voor zichzelf op komen maar ik ben ook degene die hem leert wat onjuist gedrag is en die hem daar tegen beschermt. Een veilig gevoel is alles bij kinderen. Succes! Oh.. en klaarblijkelijk doe je het goed als mama hoor, als je zoon nu al op deze manier een confrontatie met een ouder persoon oplost ;-) Echt goed!
Anoniem
Knap van je zoon dat hij het zelf 'oploste' en volgens mij is dat he antwoord; hij kon het zelf, dus dat je het hem dan ook zelf laat doen dan leert hij daar de m ik alleen maar van. Ik ken het gevoel wel hoor. Ik kan er ook niet tegen als iemand mijn kindje(s) niet leuk behandeld. Ik probeer haar het zelf template oplossen als het er naar uit ziet dat dat lukt. En als ze me nodig heeft ben ik er. Vooral met andere kindjes probeer ik zo weinig mogelijk in te grijpen. Met volwassenen iets eerder. En dan is het lastig! Maar wel belangrijk. Want als ze zich in de steek gelaten gaat vielen zijn we verder van huis. Gelukkig merk ik wel dat voor mijn kindjes opkomen makkelijker is dan voor mezelf.