Handen omhoog of ik schiet, evengoed.

De woonkamer is een slachtveld geworden. Overal liggen nerfpijltjes die ik stiekem probeer te verzamelen. Ik laad mijn pistool en stop de extra pijltjes in mijn broekzak.

Zachtjes sluip ik verder, op zoek naar mijn volgende slachtoffer. Mijn man schuilt zich in de keuken. Mijn zoon zit in de gang en mijn dochter hoor ik lopen in de serre. Daar ligt ook de hond nog te slapen.

Ik kijk om het hoekje de gang in, maar mijn zoon is te goed verstopt. Ik probeer zo snel mogelijk langs te rennen. Helaas is mijn zoon sneller en raakt een nerfpijl mij recht op mijn linkerbil. Mijn zoon barst in het lachen uit, maar dit lachen vergaat hem snel als mijn pijl hem recht op zijn vingers raakt.

Van achter hoor ik mijn man de gang in stuiven en mijn zoon en ik werken nu samen om hem weer terug te jagen naar zijn plek. Vanuit de serre horen wij een oerkreet. Mijn dochter komt aanrennen om mijn man te ondersteunen. De pijlen vliegen ons weer om de oren en ook in de gang ontstaat een slachtveld.

Wat is dat kinderspeelgoed toch geweldig.