Groot is de wereld, lang duurt de tijd

Bingo!

“Mama, ik heb BINGO voor de voorbeden!” roept Dunya op een zondag na de dienst. Ik sta bij de fiets en kijk hoe ze worstelt met haar slot. “Wat bedoel je precies?” vraag ik verbaasd. “Dat ik de voorbeden mag doen bij de kinderdienst!” verduidelijkt ze. Vorig jaar deed ze dat ook. Ze kreeg daar zoveel positieve reacties op, dat ze dat heel graag nog eens wil doen. “Maar er zijn meer kinderen!” waarschuw ik. “Jij hebt het al eens gedaan, als er veel kinderen zijn die willen bidden moet er een keuze gemaakt worden. Ik vind het dan terecht als ze kinderen kiezen die het nog nooit gedaan hebben. Dan kun jij misschien het woord van welkom doen!” probeer ik haar een beetje voor te bereiden. Maar het is haar dus toch gelukt. Samen met een ander meisje.

Olifant

Dunya wil bidden voor de Operatie Olifant. “We moeten het wel iets anders opschrijven hoor” lach ik. “We kunnen in een gebed niet zeggen: sms allemaal Olifant Dunya naar 4333 en red de olifant!” Ze schiet in de lach. Daar is ze het toch wel mee eens. Dus bidt ze dat er veel olifanten gedood worden om hun slagtanden en dat ze hoopt dat er veel olifanten gered worden door het geld dat de WNF Rangers hebben opgehaald. Ook wil ze bidden voor de vluchtelingen. Door haar ervaringen met de kinderen die tijdelijk bij haar op school zaten, is ze er nog anders naar gaan kijken. Het is niet alleen heel erg dat ze gevlucht zijn, het is ook heel erg dat ze hier in Nederland steeds moeten verhuizen. “Naar een nieuwe opvang, een andere school en weer nieuwe vriendinnen maken en ik mis ze zo!” zegt ze. Binnen een half jaar is de groep ingestroomd en uitgestroomd en heeft ze meerdere keren afscheid moeten nemen van kinderen die haar vriendinnen waren geworden. Ze kan er een mooi stukje van maken. Ook bidt ze dat de vluchtelingen terug kunnen naar hun eigen land als het daar weer veilig is. “Omdat ze toch het liefste in hun eigen land willen zijn als er geen oorlog is!” voegt ze er tegen mij aan toe. Ik ben het met haar eens.

V&D

Haar vriendin bidt voor de medewerkers van V&D en dat de winkel niet failliet gaat. “Eigenlijk is dat een beetje te laat” zegt Dunya nadenkend als ze thuis de voorbeden nog eens doorneemt. “V&D is al failliet, daar is niks meer aan te doen toch?” Ik zeg dat ze gelijk heeft, maar dat het dan toch wel mooi is dat er voor gebeden wordt. Zij zegt dit, net als jij, vanuit haar hart. En dan is het goed”. Dunya aarzelt. “Concentreer je maar op jouw eigen tekst. Jullie hebben allebei geschreven wat je bezighoudt! Er is niks fout.”

Kikker en zijn vrienden

Dan is het zover. Het is natuurlijk stressen, want op het laatste moment wil ze een vlecht in haar haar. Er komt een boek van de bieb tevoorschijn met een stappenplan, maar ik vertel meteen dat het er nooit zo uit gaat zien als op de foto. "Dat is gedaan door professionals. Maar misschien kan ik iets in elkaar flansen wat ook een beetje fatsoenlijk lijkt." Achteraf vind ik het niet eens zo heel slecht gedaan. Snel op de fiets naar de kerk en hup, hup, de laatste voorbereidingen. Voor de dienst wordt er nog geoefend door verschillende kinderen. Het welkomstwoord, het toneelstuk over Kikker en zijn vrienden en de voorbeden moeten op het podium geoefend worden. Daarna gaan wij als koor repeteren met het kinderkoor en de andere musici. Wat zit er veel talent in deze kerk! Er is best een grote groep kinderen die een instrument bespeelt en de rest van de kinderen heeft goed geoefend voor de liedjes en zingen ze goed en uit het hoofd mee. Ik ben erg onder de indruk!

Groot is de wereld

De dienst begint met het zingen van "Groot is de wereld en lang duurt de tijd. Maar klein zijn de voeten, die gaan waar geen wegen gaan. Overal heen!" De kinderen beginnen met zingen en daarna volgt het koor. Ook zingen we het in canon. Het is een heel mooi begin van de vrolijke dienst. Dunya zit vlak voor me en ik geniet ervan om haar zo te zien. Bovendien zit ze normaal nooit bij mij, maar altijd op de trap. Af en toe draait ze zich om als wij zingen en zij niet. Het thema is licht en donker en daar kun je alle kanten mee op. Letterlijk, want het gaat ook over andere landen. Dat merk je in de liederen en de voorgangster vertelt over India, waar mensen gaan slapen als het donker is en soms ook opstaan net voor het licht wordt. Om te zien hoe de dag begint, hoe het licht ontstaat. Er is een toneelstukje over Kikker en zijn vrienden die bang zijn in het donker en steun zoeken bij elkaar. Als ze gaan slapen, laten ze het licht aan.

Malala

Als brood en wijn geweest is, geef ik Dunya een seintje. “Veel succes!” fluister ik en ze loopt naar voren met haar maatje. De voorgangster bedient de microfoon, zodat ze allebei goed te verstaan zijn. “Laten we dan samen bidden” zegt Dunya. En ze begint haar gebed voor alle kinderen in de wereld die geen onderwijs krijgen, omdat het oorlog is in hun land. Geïnspireerd door Malala, wat haar grote voorbeeld is. Ze moet er toch niet aan denken dat ze niet naar school kan. Tot slot geven ze met z’n drieën de zegen. Dat vind ik een prachtig moment dat ik even moet slikken. Omdat de wereld groter is dan de Dominicuskerk en Amsterdam, kunnen mensen ook thuis via internet meeluisteren. Of achteraf. Wil je de voorbeden beluisteren klik dan op zondag 22 mei. Dunya begint op 01.10.44 min. Daarvoor is er stilte, dus als je niks hoort moet je heel even wachten. 

Afrikaans liedje

Ik ben enorm trots op haar en als ze klaar is kijkt ze me vragend aan. Ik steek mijn duim op. Dan is het tijd voor het laatste lied. Het is een Afrikaans liedje en als de kinderen mee gaan zingen en klappen dan raak ik ineens enorm ontroert. Snel veeg ik mijn tranen weg, maar ze blijven komen. Tegen de tijd dat het afgelopen is en Dunya zich naar mij omdraait weet ik net even mijn tranen te verbergen. Maar als ze weg is komen ze opnieuw. Wat is het? Ik weet het eigenlijk niet. Het is alles met elkaar. De ruimte die de kinderen krijgen, de ontspanning die ik hier voel op zondag, de nieuwe start die we hier bijna een jaar geleden hebben gemaakt en hoe goed die heeft uitgepakt. Misschien ook nog een beetje om wat we hebben achtergelaten, want natuurlijk hebben we ook daar mooie tijden gekend en mis ik sommige dingen en mensen wel. Maar soms is het beter om een ander pad op te gaan, omdat je merkt dat je ergens anders beter past.

Reacties

Na afloop krijg ik veel reacties van mensen die vinden dat Dunya het goed gedaan heeft. Ze heeft het mooi gezegd en ik vind het fantastisch dat ze het helemaal zelf bedacht heeft. Ik heb hooguit wat geholpen met de zinnen, maar ze heeft het wel allemaal zelf bedacht. Soms probeerde ik wat te sturen. Iets over de rechten van het kind? Iets over andere dieren? Nee, dat wilde ze niet. Het waren haar voorbeden en zij wilde voor de olifanten bidden. Vorig jaar was het de zebra, dus zo doen we het. En ze heeft gelijk. Ook daarom ben ik zo trots op haar. En ik ben trots op alle kinderen die meededen. Iedereen heeft een bijdrage geleverd en zo werd het een prachtige dienst. Ik heb bewondering voor de werkgroep kind die dit toch maar weer voor elkaar heeft gekregen en bergen werk heeft verzet. Wat mooi dat dit kan en dat de dienst ook goed bezocht werd door mensen die geen kinderen bij zich hadden. De dienst was tenslotte niet alleen voor kinderen, maar voor iedereen die zich kind voelt. En dat zijn er duidelijk een heleboel in de Dominicus! Kortom: hier voelen we ons thuis.

  </p><p><img src="http://img.mamaplaats.nl/uploads/legacy/2016/04/11.jpg" alt="1" class="aligncenter size-full wp-image-137294" height="28" width="750" /></p><ul><li><a href="http://kliks.affiliate4you.nl/?adv=23942&amp;web=7303&amp;linkinfo=shoptips&amp;url=http%3A%2F%2Fwww.ah.nl%2Fbonus">Bonus aanbiedingen bij AH »</a></li>

Kinderkleding outlet bij Zalando »

44% korting op Name-It »

70% korting bij Westwing »