Geen kind zonder vriendjes

Zoals je wellicht hebt gelezen, in mijn blog was Jayden het gezicht voor het gehandicapte kind.

Het gehandicapte kind zet zich in voor kinderen met een beperkingen.

Veel kinderen met een beperking zijn eenzaam, dit merken wij bij Jayden ook.

Niet op het eerste gezicht want Jayden is een positief en altijd vrolijk mannetje, maar toch zouden wij het anders zien want Jayden heeft geen vriendjes in de buurt.

Veel speelplaatsen zijn niet rolstoelvriendelijk zoals ik al eerder geschreven heb in een blog.

Jayden heeft vriendjes op school en op zijn sportclub maar allebei zijn dit organisaties voor gehandicapte kinderen.

Het zou zo leuk zijn als Jayden op reguliere sportclubs mee zou kunnen doen want kinderen kunnen zoveel van elkaar leren.

Buiten school, sportclubs en ons huis heeft Jayden geen vriendjes.

Terwijl ook hij met vriendjes in de buurt kattenkwaad uit zou horen en willen halen.

Ik schreef in mijn kinderboek een stukje dat de kleine leeuw door zijn vriendjes thuis op gehaald word om buiten te komen spelen, dit is een diep verlangen van mij als moeder want in werkelijkheid komt er nooit iemand voor hem aan de deur.

Vriendloos

Jayden heeft vooral vriendschappen met volwassen thuis.

Op school, op sport en bij ons thuis.

Thuis heeft hij ons en individuele begeleiding die hem tegen betaling begeleid.

Kinderen snappen hem vaak niet of hebben het geduld niet om met hem te spelen dus ik snap vaak wel dat Jayden eerder naar volwassen toe trekt maar oh wat zou ik het fijn vinden als hij vriendjes zou krijgen.

Ik hoop dat mijn boek vaak verkocht gaat worden, zodat ouders en opvoeders kinderen de juiste boodschap mee geven zodat ooit kinderen met een beperking samen horen in de samenleving en niet meer worden buitengesloten.

Rol vanuit de samenleving.

Stichting gehandicapte kind hoopt dat uiteindelijk iedere gemeente één toegankelijke speeltuin heeft waar kinderen in de buurt samen kunnen spelen.

Helaas zijn hier bijna geen potjes voor, er is nog veel werk nodig om alle betrokken de mogelijkheid te bieden om zo’n speeltuin te realiseren.

Zoals ik al schreef er is nog veel werk aan de winkel om kinderen met een beperking te betrekken zijn de maatschappij denk aan, schoolpleinen en indoor speelparadijzen ook deze zouden ooit toegankelijk moeten worden.

Waarschijnlijk voor mijn zoontje dan niet meer nodig maar voor al die andere beperkte kinderen wel, zij worden al genoeg beperkt in het leven.

Toekomst

Over tien jaar hoopt stichting het gehandicapte kind te zien dat iedere gemeente minimaal één speeltuin heeft die aangepast is en dat de anonimiteit van kinderen met een beperking voorbij is.

Zo breng je kinderen met elkaar in contact want 85% van mensen met een beperking zijn eenzaam en niet alleen kinderen maar ook voor mij als moeder beïnvloed dit mijn leven.

Ik zeg wel eens ook mijn leven is beperkt want ik heb bijna geen contact met andere moeders, want Jayden gaat met de taxi naar school, ik bouw geen nieuwe vriendschappen op want ik sta niet op een schoolplein.

Ik heb al eens een blog geschreven over een verjaardagsfeestje, ook deze worden bijna nooit georganiseerd omdat kinderen beperkt zijn simpelweg omdat er bijna nergens een rolstoeltoegankelijke mogelijkheid is om een feestje te vieren.

Er is nog veel werk aan de winkel en alleen samen kunnen wij dit probleem verhelpen.

Je kunt de wereld niet redden maar je kunt de wereld zelf wel een stukje mooier maken.