Fotoshoot

De afgelopen 3 jaar heb ik op het kindje van mijn vriendin gepast op woensdagen. Ook al was het soms een geregel (zeker toen mijn fiets incl 2 kinderzitjes uit de schuur gestolen werd), ik heb het met veel liefde en plezier gedaan. Toen was de tijd er dat mijn jongste ook naar school zou gaan en bij mn vriendin nummer 2 op komst was.

Toen hebben we besloten dat het tijd was voor haar om een andere oppas te gaan vinden. 4 kindjes in mn eentje vind ik iets teveel van het goede (respect voor ouders van 4 of meer kids!) Als afscheidskadootje kreeg ik een bon voor een fotoshoot voor het hele gezin. Heel leuk, zeker omdat ik zelf altijd achter de camera sta (dat gaat me meestal beter af) en er daardoor heel weinig foto's van mij zijn.

Dus vanmiddag was het zover en we gingen vol goede moed in onze nieuwe outfits naar de fotografe. Na ongeveer 10 minuten vond Anouk het welletjes. Ze wilde niet meer lachen en eigenlijk helemaal niet meer op de foto. Een snoepje en een filmpje kijken...dat wilde ze!

Joey vond het nodig om de hele kamer door te gaan op zoek naar attributen en daarbij niet op te letten op alle peperdure lampen die de fotografe had staan. Daardoor moesten wij hem steeds corrigeren wat nog een chagrijnig kind tot gevolg had. Ondertussen was ons humeur ook enigszins aangetast, dus ik vrees het ergste als de foto's binnenkort komen...

Één ding is wel gelukt: voor mijn moeder wilde ik een foto maken van de kinderen met een foto van mijn vader. Hij overleed toen ik zwanger was van Anouk en daarom heb ik geen foto's waar ze beiden op staan. Die hebben we nu wel, al is het niet helemaal echt.

En ach, boos kijkend of niet: ik sta wel samen met mn kindjes en lief op de foto, en dus ben ik mijn vriendin heel dankbaar!