Extra handleiding

Wanneer je voor het eerst dat kleine, huilende frummeltje in je armen neemt, weet je nog allemaal niet wat je te wachten staat. Is je baby een vrolijkerd of een huilerd? Makkelijk tevreden of moeilijk om bezig te houden? Hoe groeit hij of zij op? Wat voor kind is het later?
En menig ouder wenst wel eens dat er met de geboorte een handleiding mee zou komen voor de radeloze momenten. Het zou het allemaal zo veel makkelijker maken.

Maar wat nu als met de loop der tijd blijkt dat jouw kind nog een extra handleiding nodig heeft bovenop de gewone handleiding? Het liefst heb je een kindje met maar één handleiding in plaats van een kindje wat voor de geboorte al een extra handleiding toegeschoven kreeg. Een extra optie, bonus.
In het begin zul je het niet zien als een bonus, eerder als een extra moeilijkheid.
Dit overkwam mij bij beide jongens. Gabriël blijkt de extra gedragshandleiding van PDD-NOS, MCDD en een spraaktaalstoornis nodig te hebben en Kyrian de medische handleiding epilepsie. Boeken die je liever diep achterin je boekenkast verstopt, want ja, je hebt liever dat je kind gewoon normaal functioneert en kerngezond is!

Maar de tijd heeft mij geleerd, dat juist die extra handleidingen zorg vergen je extra doen beseffen hoe speciaal het wel niet is om een gezond kind te hebben. En hoe speciaal dan jouw eigen kinderen zijn, want ze hebben toch een extra bijzonderheid.
In het begin lijkt dat heel zwaar, maar gaandeweg leer je er je weg mee te vinden. Je aan te passen aan de behoeften van je kind. Aanpassen daar waar de behoeften het belangrijkst zijn en een extra oogje in het zeil te houden als het even niet lekker gaat. Maar ze dan wel vrij in hun eigen waarde laten. Ze daar waar mogelijk "normaal" op te laten groeien. Een kind met voetnoten.

Mijn jongens, mijn lieverds, zijn van die extra bijzondere kinderen. Kyrian komt dan nog het meest "normaal" over en die zal ook het meest "normaal" kunnen functioneren, maar toch heeft hij zijn bijzonderheid.
Gabriël daarentegen is helemaal speciaal en zijn directe omgeving merkt dat ook, maar zolang je alles goed uitlegt, valt het voor heel veel mensen wel goed om mee te leven. Gabriël doet over het algemeen gewoon mee met alle activiteiten, gaat spelen bij vriendjes en vriendinnetjes en vice versa.

Maar dit zijn allemaal dingen, die weet je niet dat je dat te wachten staat wanneer je voor het eerst kennismaakt met jouw grote wonder. In eerste instantie zijn ze ook gewoon gezond. En straks al wij ons derde wonder vast mogen gaan houden, weten wij ook nog niet wat ons te wachten staat. Ik blijf toch hopen dat ons wondertje geen extra handleiding nodig zal hebben.
Een kind met een extra handleiding is heel speciaal, maar een kindje zonder die extra handleiding is heel bijzonder.