Snap
  • Kind

Even stilstaan bij De Dokwerker

Onderweg naar Tun Fun lopen we langs het Jonas Daniël Meijerplein in Amsterdam. Daar staat het standbeeld van De Dokwerker.

Februaristaking

“Alweer een herdenking?” moppert Dunya als ze de aankondiging ziet van het Jeugdjournaal. “Ja, klopt” zeg ik. “De februaristaking”. Dunya zucht. “Waarom moet er toch steeds iets herdacht worden” vraagt ze zich af. ”Omdat we nooit mogen vergeten wat er is gebeurd!” vertel ik. “Wat is er dan gebeurd?” vraagt ze. “Kijk maar” zeg ik en wijs naar de televisie. Het Jeugdjournaal begint, gelukkig. Die kunnen het vast heel goed uitleggen. Er zijn beelden en er wordt verteld wat de februaristaking inhield.

Tweede wereldoorlog

Vijfenzeventig jaar geleden, in de Tweede Wereldoorlog, legden arbeiders in Amsterdam het werk neer. Als protest tegen de Jodenvervolging. Er waren ruim vierhonderd Joden weggevoerd door de bezetters. Dat was onacceptabel en dus legden trambestuurders het werk neer. Ze reden niet uit. Er was geen Openbaar Vervoer in de stad. Ook winkels bleven dicht en scholieren gingen niet naar school. Veel kantoren sloten de deuren en gemeentebedrijven lagen stil. Ze gingen massaal de straat op. Het enige grote massale protest tegen de Jodenvervolging in de oorlog. Nu, zoveel jaren later, zijn de dappere mensen niet vergeten. De trams en bussen en ook de veren liggen om elf uur ’s ochtends een minuut stil. In die tijd horen reizigers via een audioboodschap van Burgemeester van der Laan waarom dit is en roept hij mensen op om de herdenking bij te wonen.

De dokwerker

We zien op het Jeugdjournaal beelden van het monument. “De Dokwerker”. Ik heb dit vroeger wel geleerd bij Geschiedenis. Ik was toen, als kind al,erg onder de indruk van het verhaal dat erbij hoorde. Dunya kijkt ook belangstellend naar het Jeugdjournaal en luistert naar de boodschap van de burgemeester van Amsterdam. De volgende dag gaan we naar Tun Fun. Als we oversteken zie ik opeens een bloemenzee en ik weet het weer. Ik stoot Dunya aan en wijs naar het standbeeld. “Daar is het monument dat gister op televisie was, weet je nog?” Ze knikt. “Even kijken?” vraag ik dan. Ze knikt weer. We lopen naar “De Dokwerker” en kijken naar de bloemen en de linten die eraan zitten. Er is ook een fototentoonstelling. Het was een moedige daad van de mensen toen. Ook Huub Oosterhuis heeft er in zijn toespraken in de Ekklesia vaak aan gerefereerd. De Jodenvervolging en de machteloosheid van de mensen die het zagen gebeuren.Hij zag het gebeuren. Eén keer zijn de mensen in Amsterdam en daarop volgend in veel andere plaatsen, massaal in verzet gegaan. Ze legden hun werk neer en gaven een signaal af. 

Indrukwekkend

Ondertussen vertelt Dunya aan haar vriend waarom er allemaal bloemen liggen. Niet alle kinderen volgen het Jeugdjournaal, maar omdat Dunya goed weet wat er in de wereld speelt, kan zij dit weer overbrengen aan andere kinderen. Het is een indrukwekkend verhaal. Ik ben blij dat het Dunya interesseert. Zo blijven de verhalen leven, generatie op generatie. Zij zal zich in de toekomst ook verdiepen in dit soort onderwerpen en als ze een meester of juf heeft die er goed over kan vertellen, zal zij vol overgave luisteren. En ze zal de verhalen doorvertellen. Zoals ze ook het verhaal van Malala doorvertelt. Malala die in Pakistan werd neergeschoten omdat ze opkwam voor de rechten van kinderen. Dunya is ook van dat verhaal erg onder de indruk. Ook dat hoort bij haar afkomst. Nog een paar maanden en dan zijn we weer bij een herdenking op 4 mei. Of we weer in de buurt blijven of deze keer naar de Dam gaan, weet ik nog niet. Wel vind ik het belangrijk dat Dunya zo’n herdenking meemaakt. Vorig jaar voor het eerst live en vanaf nu doen we dat elk jaar. De vraag: “Waarom was er eigenlijk oorlog?” zal ze nog wel eens stellen. Ik heb er nog geen antwoord op verzonnen.

8 jaar geleden

Dat is wel makkelijker als je kind er in geïnteresseerd is. Ik ben blij dat Dunya graag wil horen over wat er in het verleden is gebeurd.

8 jaar geleden

Mooie blog! Goed voorbeeld om de geschiedenis door te geven aan de jeugd.

8 jaar geleden

Ik kan me de reactie van alweer een herdenking ook wel voorstellen. Hoeveel herdenkingen komen er in een jaar voorbij in het Jeugdjournaal? Veel! Maar als ze eenmaal in het onderwerp zit is ze dat gevoel alweer vergeten.

8 jaar geleden

Dank je wel!