7 jaar geleden
Euthanasie bij kinderen
Er word onderzoek gedaan naar de mogelijkheden van euthanasie bij kinderen. Nu kan dit nog niet, maar is het wenselijk?
Minister van Volksgezondheid Edith Schipper trekt vier ton uit, voor onderzoek naar euthanasie voor kinderen tussen 1 en 12 jaar. De omliggende groepen vallen al onder een euthanasiewet, maar deze tussengroep valt tussen wal en schip. Daarnaast komt er op verzoek van de Vereniging voor Kindergeneeskunde een steunpunt voor artsen die te maken krijgen met kindereuthanasie.
Altijd een wat luguber onderwerp, maar helaas ook de realiteit. Er zijn veel kinderen die ernstig ziek zijn. En een aantal ervan zitten in een uitzichtloze situatie. Mocht dit gepaard gaan met veel pijn, hoe eerlijk is het dan om ze te laten lijden tot het einde? Alleen omdat er misschien toch hoop is op verbetering? Ik heb het dan niet over een werkelijke verwachting, maar pure hoop op een wonder.
Aan de andere kant, wat als artsen een menselijke inschattingsfout maken? Dan dood je misschien wel een kind, wat nog een heel leven voor zich had kunnen hebben. Wat een vreselijk dilemma!
Laten we voorop stellen, dat ik het persoonlijk heel goed vind dat er een euthanasiewet bestaat. Mensen moeten zelf kunnen beslissen of ze op deze manier verder willen leven en hun meestal laatste weken of maanden zo willen doorbrengen. Maar bij kinderen ligt dat natuurlijk lastiger. En hoewel her artikel aangeeft, dat kinderen heel goed de consequenties kunnen inschatten van zo een beslissing, snap ik de twijfel ook wel.
We laten kinderen van 8 ook nog niet belangrijke beslissingen nemen en kinderen zijn niet voor niets tot 16 jaar leerplichtig. Allemaal om de simpele reden dat de hersenen van jonge kinderen nog niet ontwikkeld genoeg zijn, om écht goed overwegingen te kunnen maken.
Wel kan ik mij voorstellen dat een ernstig ziek kind, ook vroeger volwassen word. Als al is uitgelegd dat de dood een zeer waarschijnlijk volgende stap is, moet zo een kind al hele andere dingen verwerken dan een gezond kind. Het kind moet zich nu al bezig gaan houden met dé belangrijk vragen in het leven (wat wil ik nog doen of zien voordat..). En dat een kind hierdoor ook vroeg wijs word of zich op een gegeven moment berust in het onvermijdelijke, is iets waardoor ik mij kan voorstellen dat een kind zo een beslissing zou kunnen nemen.
Dit geld niet voor alle leeftijden natuurljk, maar een kind van 8 zou dit misschien wel kunnen. De hele jonge kinderen zullen dit misschien nog niet begrijpen. Maar als je als ouders ziet dat je kind ondragelijk veel pijn heeft en er geen reeële verwachting op verbetering is, wat zou je dan kiezen? Wil je je kind zo lang mogelijk bij je houden en blijven hopen of verlos je hem uit z'n lijden? Een onmogelijke keuze, maar voor sommige ouders wel realiteit. En als je dan niet meer wilt zien dat je kind zo lijd, hoe erg is het dan dat er geen euthanasiewet bestaat voor hen?
En gelukkig word altijd wel uitvoerig bekeken of euthanasie daadwerkelijk de enige uitweg is. Ook bij volwassenen is het vaak al een heel proces er naartoe. Dus zeker bij kinderen, ga ik er vanuit dat ze het door meerdere artsen laten bekijken om zeker te zijn dat de verwachtingen overal hetzelfde zijn. Ik denk ook dat je als ouders ook alleen dan zo een keuze kunt maken. Je moet op z'n minst het gevoel hebben dat er alles aan is gedaan om het uit te zoeken. Maar als dat zo is, wat is dan nog een goede reden om het niet te mogen doen?
mamavaneenmeisje
Officieel bestaat de wet niet maar ik denk dat het ook in Nl wel gebeurt. Alleen dan misschien niet op de officiële euthanasie manier. Een kennis van me had ook een dochter die bijna net zo oud was als mij. Maar ze had kanker. Al heel erg lang. Op een gegeven moment wilde ze zelf echt niet meer. Daarnaast wilde ze ook niet verschrikkelijke behandelingen niet meer. Door het staken van de behandeling is ze overleden. Haar ouders hebben haar laten gaan. Maar ook daarbij zal ze nog wel verlichting hebben gekregen van de artsen etc. Ze was iig nog onder de 12 jaar. Als je een huisdier hebt waarvan gezegd word dat deze behoorlijk lijd staat de dierenarts al met de spuit klaar voor je het hoeft te vragen. En bij mensen moet je bergen werk verzetten voor en überhaupt maar een mogelijkheid is tot euthanasie. Het hoeft zeker niet heel erg makkelijk te worden. Maar bv een van mijn grootouders was heel erg ziek. En zou niet meer beter worden. Binnen een paar weken zou ze sterven, En ook nog op een zeer pijnlijke en kwellende manier. we zijn weken bezig geweest euthanasie te regelen en uiteindelijk lukte het. Maar toen was ze al dood en dood ziek met zeer veel pijn. ze is als nog 2 dagen voor de euthanasie gestorven Op een verschrikkelijke manier. Euthanasie is dan 100 keer menselijker.
Anoniem
Je kunt het ook zien als een daad van liefde, hoe begrijpelijk pijnlijk ook. Sta gelukkig niet voor die keuze, maar zou hem\haar laten gaan,denk ik nu.
Lindsy83
Ik vind dit zowiezo een zwaar en bijna onmogelijk onderwerp. Nee je wilt niet dat je kindje onnodig pijn leid, maar je wilt je kindje ook voor geen goud kwijt... Het moeten maken van een keuze daarin zal dan ook zeker gepaard gaan met heel veel schuldgevoel. Welke keuze er ook gemaakt zal worden. Ik hoop nooit in zo'n situatie te komen....
anoniem2017
Een lastige, want je moet voor eutanasie kiezen als je bij je volle verstand bent en dus eigenlijk in de vechters mentaliteit zit. Ik vind het al heel moeilijk om mijn moeder te moeten laten gaan, laat staan als ik die keuze moet gaan maken voor mijn kind. Je wilt ze toch zo lang mogelijk bij je houden. En ja het is heel egoistisch, maar uiteindelijk zijn wij dat allemaal. Je krijgt niet zomaar eutanasie. Het is niet zo van ik heb genoeg gehad het is klaar, dat de dokter met een spuit klaarstaat. Vind dat bij kinderen tot 12 jaar de ouders met de dokter wel die beslissing moeten kunnen nemen. Al is het een onmogelijke keuze voor een ouder. En vanaf 12 jaar kan een kind prima aangeven hoe die er over denkt en dit in overleg met ouders en arts moet gebeuren, maar kind wel inspraak. Hoe ziek je ook bent, je geeft niet zomaar het leven op. En als nabestaande hou je je vast aan iedere strohalm die ze je bieden.