4 jaar geleden
Enig kind zijn is zielig!
Want alleen is ook maar alleen ?
“Hoe oud is zijn broertje of zusje? O, hij is enig kind?!” Met en blik vol medelijden kijken ze eerst naar Ifan en vervolgens naar mij en Dafydd. “Is dat niet heel eenzaam en zielig voor hem?”
Tweede kind
Met enige regelmaat krijgen we de vraag of Ifan een broertje of een zusje heeft. Als we dan antwoorden dat hij de enige is wordt al snel de opmerking gemaakt dat het dan toch wel eens tijd wordt voor een tweede.
Vaak kan ik dit luchtig wegwuiven en doet het me niet zoveel. Maar soms grijpt de vraag me bij de keel en knijpt hem steeds verder dicht tot ik bijna geen lucht meer krijg. Het liefste zou ik op zo’n moment willen gillen. Maar dat doe ik niet.
Afgelopen weekend was het niet anders. We zaten bij vrienden op een barbecue omdat hun zoontje 1 jaar was geworden. Zoals tegenwoordig bij veel vrienden, waren we omringd door kinderen. Ifan was de oudste en de rest was onder de 2 jaar.
Knuffel Harry
Er begon een baby’tje te huilen en Ifan snelde erop af met zijn knuffel Harry om het baby’tje te troosten. Het was vertederend om te zien hoe lief en betrokken hij was. De ouders van het baby’tje zeiden dat Ifan aan ons duidelijk probeerde te maken dat het wel tijd voor een broertje of zusje is. “Ach…”, zeiden we allebei. Er werd gelachen, maar van binnen huilende ik. Ik voelde de tranen achter m’n ogen prikken en bleef strak naar m’n hamburger kijken.
Tegelijkertijd voelde ik Dafydd’s ogen prikken. Alleen hij weet wat zo’n opmerking bij mij teweeg brengt. Hij snapt hoe het voelt en hij weet hoe het is. Maar om nou in snikken uit te barsten op een verjaardag van iemand anders, dat wilde ik niet. Ik slikte mijn tranen weg en ging door alsof er niks aan de hand was.
Later kwam Dafydd nog naar me toe met wat troostende woorden. Heel lief en fijn om zo’n man te hebben die je hierin steunt en me begrijpt.
Enig kind zielig?
Maar om terug te komen op de vraag of het zielig is dat Ifan enig kind is? Nee, ik denk het niet. Hij krijgt onze onverdeelde aandacht, hoeft niks te delen en heeft het rijk voor zich alleen. Heeft hij iets nodig of wil hij iets hebben dan kan dat zonder erover na te hoeven denken. Dit zou wel anders zijn als hij geen enig kind zou zijn.
Begrijp me niet verkeerd, het zou geweldig zijn als er nog een broertje of zusje komt. Maar zo is het ook goed. We zijn intens gelukkig met onze prachtige en geweldige zoon. Mijn rots in de branding, mijn alles!
Veel liefs,
Charlotte
Charlie591
Misschien is de beste opmerking (gezien je andere blogs) nog wel om geen (al te) mooi weer te spelen en te zeggen: “tja, je hebt het niet altijd voor het zeggen”. Misschien dat mensen dan denken “oei” en er de volgende keer anders over denken. Bijna niemand doet dit, daarom dat die directe types er ook nooit op geattendeerd worden hoe pijnlijk de opmerkingen kunnen zijn (al kunnen ze dat natuurlijk ook wel bedenken). Maar dat dat ook moeilijk is, snap ik wel...
Dott
Ik ben zelf enig kind. En eerlijk is eerlijk. Ik had graag een broer of zus gehad. Maar ben ik ongelukkig omdat dat niet zo is? Nee! De kans dat mijn kleine enig kind zal blijven is ook behoorlijk groot. Tsja dat is dan zo. Mensen denken echt niet na hoe kwetsend zoiets kan zijn.
Joycedoortje
Knap van je dat je de vraag kan negeren of weg kan wuiven.hellaas krijg ik deze vraag ook regelmatig soms zeg ik niks en soms kan ik heel bot zijn en zeggen Kinderen krijgen is niet voor iedereen zo vanzelf sprekend. Vaak schrikken mensen er van ze beseffen niet wat ze zeggen. Geniet lekker van jullie kindje
Julia •
Gelukkig kun je het vaak wegwuiven. Maar ik vind die vragen en opmerkingen echt ongepast. Ik heb geen idee waarom er bij jullie geen tweede is (en hoef dat ook niet te weten), en ga daar ook helemaal niet over. Dat is aan jullie en jullie alleen. Dat andere mensen daar hun mening zo over delen en op die manier ook vind ik echt heel verdrietig om te lezen.