En de R zit niet eens in de maand!

Ik ga er niet omheen draaien...dus als je net een hap neemt van je overheerlijke sandwich of je lasagneschotel die net uit de oven komt dan STOP. Niet verder lezen. 

Of wel... ik heb gewaarschuwd!

Kennen jullie die mr John koffertjes van John Williams die nu te koop zijn en waarvan veelvuldig de reclame te zien is sinds een paar dagen? Met die mormeltjes die er eigenlijk leuker uitzien dan dat ze zijn en die je eigenlijk niet op je klink, lichtknopje of 'schoon' bed wil hebben? En dat je die op kan sporen dmv van wat handige tools? Hou dat black light lampje aub niet boven mij nu. Ik wil het namelijk niet weten. Ik probeer steeds zorgvuldig weg te duiken wanneer onze peuter of baby weer een niesaanval heeft maar zonder succes. Denk ik veilig een meter opzij te springen dan draaien zij ook net hun mooie koppies. Hoppa weer een lading snot. Als je er niet teveel bij nadenkt zou je het bijna waarderen aangezien het hier in het zuiden des lands 27 graden is momenteel. Maar ik ben een denker. Ik besef volledig dat het iewl yuk bah is. Maar hej mijn kids. Mijn vlees en bloed. Ik kan het echt hebben. Zo'n heerlijke cliché die ook echt klopt. En trouwens als ze mij geen snotdouche bezorgen dan denken ze om de 1 of andere reden wel dat mama en papa uit de kluiten gewassen zakdoekjes zijn. ? Menig snotneus word zorgvuldig afgeveegd aan schouder, arm of been. En bedankt! Maar ik besef ook wel hoe vervelend het is als je zo klein bent. Onze peuter slaat zich er nog best stoer doorheen maar voor ons meisje van bijna 11 maanden is dit vrij nieuw. In ieder geval in deze extreme mate. En mijn hemel wat heb ik met dat snoetje te doen. Met dikke rode oogjes, koorts en snot all over is ze echt niet happy, en terecht. Geef mij haar lading maar. Laat mij deze ellende maar doorstaan en uitzitten. Ik weet dat het goed is voor de weerstand en dat het er bij hoort. Maar wat een drama zeg. Ons altijd zo vrolijke meisje zal hier even doorheen moeten. En met de nodige kusjes en knuffels gaat dat ook wel weer lukken maar zo wil je je kindjes niet zien. Haar grote zus heeft net haar trampoline zowat mishandeld. Die stond alweer wild te bouncen en gek te doen.Dus zo snel als het op kwam zetten zo snel is het ook wel weer voorbij. Laat dat 1 troost zijn.  Op een naar hoestje na, zo af en toe, is er aan haar niks meer te merken. 

In tegenstelling tot mijzelf. De moeder. De mombie. Met recht zo te noemen. Na een aantal nachten huilen, troosten, wiegen, rondlopen en geruststellende troostwoordjes toefluisteren is er va  slaap bijster weinig terecht gekomen. Sterker nog, afgelopen nacht heb ik echt een record verbroken. Van slapen is niks gekomen. Ons babymeisje was zo verdrietig en mijn moederhart brak in 1000 stukjes. Daar kan geen snotdouche tegenop. Die boeit dan voor geen meter meer. Kom maar op, veeg je neusje maar af aan mama. Ik zal er voor je zijn! En hopelijk voelt ze zich morgen alweer een stuk beter. Liefde is...

♡♡♡