eerste keer speciaal onderwijs

De eerste keer speciaal onderwijs, dat doen we wel effen! Of misschien toch niet?

Vanochtend mocht mijn jongste zoon voor het eerst naar zijn nieuwe school, naar groep 2. Vorig jaar zat hij in groep 1 van de school waar mijn oudste ook heen gaat, maar helaas kon hij zijn draai er niet voldoende vinden. Hij snapte het niet goed dat, als hij iets leuk vindt, de anderen dat soms niet leuk vinden. Of dat dingen niet altijd op zijn manier gingen. En stilzitten en luisteren was helemaal moeilijk!

Helaas bleek al snel dat mijn zoon het niet zou gaan redden op het gewone basisonderwijs en dus moest er gekeken worden naar speciaal onderwijs. Na veel papierwerk, kreeg hij een plek op een school, gelukkig hier in onze stad, die hem wel kunnen bieden wat hij nodig heeft.

En vandaag was dan de eerste schooldag. Op tijd opgestaan, zodat we de dag rustig konden beginnen, broodje gegeten en de tassen ingepakt. Gelukkig wilde onze lieve buurvrouw de oudste wel naar school brengen, dus zodra zij er was, gingen we op pad. Met de auto van diezelfde lieve buurvrouw (en ook lieve buurman trouwens ;) ).

Voor we vertrokken, stuiterde mijn kleine man nog door het huis. Toen we naar de auto liepen ook nog. Zodra we eenmaal in de auto zaten, werd hij al wat stiller, vertelde nog wel dat hij paarden in de wei zag, maar daar bleef het bij. In school aangekomen liep hij heel timide naast me en pakte heel rustig zijn tasje uit. Hij mocht gelukkig meteen iets te spelen kiezen, dus hij ging met de auto’s en garage spelen. Nou ja ... spelen ... hij ging erbij zitten en keek ernaar. Toen ik afscheid van hem nam, klemden zijn armpjes om mijn nek alsof hij me nooit meer los wilde laten, maar hij liet geen traan. We zeiden elkaar dag en ik ging ...

Oh wat moest ik een brok wegslikken! Mijn kleine mannetje, zo ver weg van huis, op het speciale onderwijs. Ik ben heel blij dat het er is, want hij heeft het echt nodig, maar wat was dat moeilijk!

Gelukkig heeft mijn buurvrouw, naast een auto, ook een hele fijne uithuilschouder, een geweldig luisterend oor en lekkere thee.

Laatst kwam ik een gedicht tegen, ik weet niet wie de auteur is, maar ik moest meteen aan mijn jongste denken, dus ik deel hem even met jullie:

Ben je anders dan een ander.

Ja natuurlijk, jij bent jij.

Want je bent apart geschapen.

Uit een ander hoopje klei

Kijk gerust eens in de spiegel.

Naar het kunstwerk dat je bent.

Jouw gezicht, jouw lijf en leden,

Jouw karakter, jouw talent.

Zie je wel, je bent een wonder.

Niets aan jou is saai en grijs.

Wees maar jij en blijf bijzonder.

Zing gewoon je eigen wijs.