Een ware nachtmerrie die injecties

Die je leest, hoort en vooral negatieve reacties die je krijgt omdat je het WEL gaat doen. 

De eerste injectie is gezet bij de HAP. Ik wist niet hoe je intramusculair moest prikken. Onder de huid doe ik al jaren bij mijzelf dus dat moest ik dan ook wel bij Hayley kunnen toch? 

Dan open je voor het eerst dat doosje. Twee spuiten, twee injectienaalden en een koppelingsstukje. Nou mijn ogen werden groter en groter en uit de bijsluiter werd ik niet veel wijzer. Daarom dus de eerste keer naar de HAP. Daar is mij alles uitgelegd maar uiteindelijk heb ik alles meegekeken. Niet zelf een injectie gezet. Aangezien onder de huid te pijnlijk zou zijn, moest het allemaal in de spier gebeuren. Tja welke spier kan je het beste gebruiken. Zij verzekerden mij ervan dat je dan de bilspier moest nemen. 

Na de eerste injectie hebben wij goed gelet hoe Hayley zou veranderen, want deze injecties geven veel negatieve bijwerkingen. Nou tot op heden kunnen wij NIKS vinden. Godzijdank natuurlijk. 

Na 28 dagen was er dan toch weer die dag, de dag dat zij opnieuw geprikt moest worden. 

Dus daar zaten we dan met z'n tweetjes. Zij in haar ondergoed liggend op de bank en ik op de stoel ernaast. Om zeker te weten dat ik goed wist waar ik moest prikken, maakte ik een groot kruis op haar linker bil. Zo wist ik dat ik in het buitenste kwadrant moest prikken. 

Dan de twee spuiten met het verbindingsstukje tegen elkaar aan. Heen en weer waardoor de vloeistof mengt met de poeder. Minimaal 20 keer moet gedaan worden. Dan moet je haasten want zolang je niet beweegt met de vloeistof wordt het dikker en dikker. Net zo dik als stroperige karamel/stroop. Nou dat is geen pretje om ingespoten te krijgen. 

Dus na het heen en weer spuiten van de vloeistof, snel het verbindingsstukje eraf en de naald erop doen. Dan moet de luchtbel eruit gespoten worden worden en dan kan je injecteren. Zogezegd zo gedaan. 

Ik tel 1,2,3 en prik in haar bil. Geen au, geen pijn helemaal niks. Wauw mama ik voel helemaal niks zegt ze. Super trots wil ik de vloeistof langzaam inspuiten maar er gebeurd niks. De zuiger wil niet naar boven en ik duw en duw. Na even te etteren moet ik toch besluiten de naald eruit te halen. Potverdrie zeg, wat baal ik hier van. 

Als ik de naald eruit heb en wat kracht zet, komt er een zeer dikke vloeistof uit de naald en dat was dus hetgeen wat de naald deed verstoppen. 

Snel nogmaals prikken want wil niet dat de naald nogmaals verstopt. Nu gaat het wat sneller en dat doet Hayley toch wel pijn. De prik is gevoeliger en het inspuiten is zeer pijnlijk. Tijdens het inspuiten troost ik haar en probeer ik haar rustig te houden. Als alle vloeistof erin zit, haal ik de naald uit haar bil. Ik plak er een pleister op en leg mijn warme hand op de geïnjecteerde plek. Langzaam maar met een kleine druk wrijf ik de plek. De vloeistof wordt zo beter opgenomen door het lichaam. 

Als we helemaal klaar zijn en Hayley opstaat geeft ze mij een knuffel. Ik knuffel haar terug en uit het niks zegt ze;

JE BENT DE BESTE MAMA DIE IK KEN, WANT WELKE MAMA ZOU HAAR EIGEN KINDJE PRIKKEN!!! 

Toen rolde de tranen over mijn wangen heen. Op naar de volgende injectie ..............