Een stukje jeugdsentiment

Als klein meisje heb ik ontelbaar keer het verhaal gelezen over Pluk, Dollie de Duif, het rode kraanwagentje, het torenkamertje, de Petteflet, Meneer Pen, Mevrouw Helderder, Aagje, de Krullevaar, de hasselbraam en de Stampertjes. Ook al viel het boek door het vele lezen bijna uit elkaar, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen het weg te gooien. Altijd heeft het in mijn boekenkast gestaan. Wachtend op een nieuwe generatie leesliefhebbers.

En nu is het zover. Kleuter en Diva zijn allebei dol op lezen. Net als hun mama. Onze (boeken)kast puilt uit van de (kinder)boeken. De kartonnen boekjes maken steeds meer plaats voor papieren prentenboeken en heuse voorleesboeken. Ik besteed redelijk veel tijd aan voorlezen. Niet alleen omdat de kinderen en ik het onwijs leuk vinden, maar ook omdat het leerzaam is. Zo merk ik bijvoorbeeld dat de woordenschat van kinderen die met regelmaat worden voorgelezen, vergoot. Ik kan er zo van genieten als mijn kinderen op mijn schoot klimmen met een boek in hun hand. 'Mama voorlezen.' Het liefst met grappige stemmetjes en bijpassende geluiden. We gaan helemaal op in het verhaal. Momenteel zit Diva in een fase dat ze haar eigen verhaal verzint. Ze gaat met een boek tussen haar knuffels zitten en leest ze voor op haar eigenwijze manier. Zo schattig.

Kleuter viste laatst een boek uit de kast. Hij kroop er mee op de bank en bladerde door het boek vol letters voorzien kleurrijke prentjes. Hij was duidelijk onder de indruk. 's Avonds toverde hij het boek tevoorschijn en vroeg of ik het wilde voorlezen. Tot mijn verbazing had hij mijn lievelingsboek van vroeger in zijn handen 'Pluk van de Petteflet'. Mijn hart maakte een sprongetje van blijdschap. Kleuter was enigszins teleurgesteld toen ik zei dat ik het boek niet in één avond kon voorlezen. Maar de komende weken elke avond een stukje voorlezen was ook goed.

En daar zitten we dan. Elke avond samen op zijn bed. Onder de dekens. Kleuter en ik. Te lezen. Of nou ja. Hij luistert, ik lees. Met veel plezier. Kleuter straalt als ik voorlees, hij kruipt in het verhaal. Als ik het boek dichtdoe, smeekt hij of ik 'aaaaaassssssjeblieffffff' nog een stukje voor wil lezen. Lieve mama? De komende weken zijn we zoet met dit boek.

“Pluk had een klein rood kraanwagentje. Hij reed er mee door de hele stad en hij zocht naar een huis om in te wonen. Af en toe stopte hij. En dan vroeg hij aan de mensen: 'Weet u niet een huis voor me?' Dan dachten de mensen even na en zeiden: 'Nee.' Want alle huizen waren vol. Eindelijk reed Pluk naar het park. Hij zette z'n wagentje tussen twee bomen en ging op een bankje zitten. 'Misschien kan ik vannacht in het park blijven slapen,' zei hij hardop. 'Dan slaap ik in m'n wagentje onder de boom...' En toen hoorde hij een stem boven zich. 'Ik weet een huis voor je,' zei de stem. Pluk keek op. Op een tak van de grote eikenboom zat een mooie dikke duif. 'Het torentje van de Petteflet staat leeg,' zei de duif. 'Dank je wel,' zei Pluk en hij nam z'n petje af. 'Waar is de Petteflet?'” (eerste alinea uit Pluk van de Petteflet door Annie M.G. Schmidt).

En jij? Lees jij kinderen graag voor? En welk boek is favoriet?