Een smartgirl met een smartphone

Facebook

Mijn telefoon heeft een grote aantrekkingskracht op Dunya. Ook op mij natuurlijk. Ik kan het niet laten om vaak foto’s te maken, van Dunya natuurlijk, en die dan met mijn telefoon op Facebook te zetten. Of om 'm via whats app te sturen naar een vriendin. Of om even mijn email te checken. Dunya weet wat dat apparaatje voor mij betekent. Ongelooflijk dat ik het vijftien jaar geleden een belachelijk idee vond om een telefoon aan te schaffen waar ik foto’s mee kon maken. Stel je voor, wat moet ik daarmee? Ik heb toch een camera… Pfff… Ik vond het al heel wat dat ik een mobiele telefoon had gekocht. Ik kreeg een baantje als oproepkracht en wilde altijd bereikbaar zijn. Voor het geval er werk was. Dat baantje hield al snel op, maar mijn telefoon kon ik niet meer missen. Jaren later leek het me toch wel leuk om foto’s te kunnen maken en meteen te versturen via mms. Geweldig! Inmiddels is dat allemaal al zolang geleden en denk ik nog wel eens terug aan de tijd dat die telefoons gewoon niet bestonden. Ik moest de hele dag thuis blijven als ik op een telefoontje wachtte. Het leven is er op sommige punten echt eenvoudiger op geworden met een mobieltje.

Vochtschade

Tegenwoordig is mms zo achterhaald. Je verstuurt nu alles via whats app of Facebook. Veel mensen hebben inmiddels Instagram. Ik niet, nog niet, omdat ik niet begrijp wat het toevoegt. Je kunt ook online fotoalbums delen enzovoort. Ik kan nog wel even doorgaan met het verschil met vroeger. Nu kan ik niet meer zonder mijn smartphone. Jaren geleden moest ik mijn telefoon beter in de gaten houden dan nu. Als Dunya ‘m in haar handjes kreeg dan liet ze ‘m niet meer los. Tegenwoordig kan dat niet zoveel kwaad, maar ik heb weleens afstand moeten doen van een telefoon omdat mijn (toen nog) dreumesje erop had gesabbeld. De fabriek stuurde al snel een bericht naar de winkel: “Niet te repareren en geen garantie in verband met vochtschade”. Ook haar vader is op die manier al een paar telefoons kwijtgeraakt. Inmiddels is ze de fase dat ze alles in haar mond stopt voorbij en gaat ze voorzichtig met mijn mobiel om. Ze weet immers hoe ik eraan gehecht ben! Hoewel… dat is ook een nadeel soms. 

Gelijke munt

Ze was nog maar twee-en-een-half jaar oud toen ze op een ochtend op mijn bed zat. Ze speelde met iets wat niet mocht en ik pakte het af. Razend was ze en ze zou me dit met gelijke munt terugbetalen. Ik zag het aan haar oogjes. Ze keek om zich heen en ik volgde haar blik. Op het moment dat ik mijn telefoon zag liggen wist ik wat er ging gebeuren. Maar helaas, voordat ik kon ingrijpen had ze ‘m in haar handjes en smeet ze ‘m op de grond. Daar lag mijn violet kleurige mobieltje, in drie delen op de grond. Toch wel een beetje geschrokken keek Dunya me aan. Dit was wel een mooi effect dat goed aangaf hoe boos ze was, maar dit had ze toch niet helemaal voorzien blijkbaar. Ik was even perplex. Dit geloof je toch niet? En die verbijstering zorgde ervoor dat ik een lachkriebel voelde opkomen. Ik voelde het en Dunya voelde het ook. Ze keek naar mijn gezicht terwijl er aarzelend een lachje op haar gezicht kwam. Ik heb me snel omgedraaid en mijn telefoon in elkaar gezet. Hij deed het nog gelukkig. Daarna heb ik toch nog even met haar gepraat over dat dit natuurlijk echt niet mag en wat ze wel mag doen als ze boos is. Maar dat terzijde.

Smartgirl

Tegenwoordig heb ik al jaren een smartphone en vind ik vooral de link naar Facebook erg leuk. Bij de Efteling snel een foto maken en delen met mijn vrienden. Ook bij andere gebeurtenissen heb ik nu altijd een online computertje bij de hand om het meteen te delen. Geweldig vind ik dat. Dunya vond het toen ze klein was al heel interessant. Als het heel stil was in de slaapkamer riep ik: “Dunya, wat ben je aan het doen?” en dan riep ze terug: “Foto’s kijken!” De touch screen had ze sneller onder de knie dan ik. Dat vindt ze juist heel leuk. Je hoeft alleen maar te schuiven en de volgende foto komt tevoorschijn. Wat een geweldig speeltje! Ze lacht om de grappige foto’s of ze is onder de indruk van de vreselijke muggenbulten. Maar ze wist ook dat een telefoon meer kan dan bellen en foto’s maken. Dat ontdekte ik toen ze op een dag mijn telefoon aan haar knuffels liet zien. “Als je zo’n telefoon hebt, kun je op internet. Dan kun je chatten met je eigen vriendinnen en je eigen knuffels!” Tja, wat moet ik daar nog aan toevoegen. Niet alleen een smartphone en sinds kort een smartwatch, maar ook nog eens een smartgirl.

Neem ook een kijkje op mijn Vind ik leuk pagina op Facebook. Zo ben je als eerste op de hoogte als er een nieuwe blog van mij verschijnt!