“Een pup nemen terwijl jullie een dreumes van 15 maanden hebben?!” Ja, dat deden we!

Een jaar geleden hebben wij ons hondje Bailey in moeten laten slapen. De moeilijkste beslissing ooit, en het gemis is nog steeds zo ontzettend groot. Mijn steun en toeverlaat, mijn alles. Ik riep dan ook heel hard dat er geen hond meer zou komen, ik zou dit niet nog een keer aan kunnen en geen hond kan aan haar tippen.

Maar toch bleef het leeg voelen in huis. Een hondje hoort gewoon bij ons gezin, en we vonden het ook heel belangrijk dat Sten opgroeit met een huisdier (konijnen werden hier gepakt door marters en andere dieren hadden niet onze voorkeur). Dus uiteindelijk gingen we naar Summer kijken. Een mini Labradoodle. Sten vond haar meteen geweldig, en wij natuurlijk ook. De fokker had eerder altijd King Charles Cavaliers, en haar hele huis hing dan ook vol met foto’s van honden die enorm veel op Bailey leken. Moest het zo zijn?!

We kregen ook minder leuke reacties als we vertelden over Summer. ‘’Moet je dat nou wel doen?’’, ‘’weet je wel hoe druk je het gaat krijgen?!’’, ‘’je kunt die twee geen seconde alleen laten hè?!’’, ‘’Sten is toch nog veel te klein?!’’, ‘’hoe ga je dat met je werk doen?!’’. Dan slaan de twijfels wel even toe, maar gelukkig hebben we alles goed uitgedacht. 

De eerste 1,5 maand zorgden we dat er iemand thuis was voor Summer (mede mogelijk gemaakt door mijn ouders 😁). Vanaf die periode gaat ze de 2 dagen dat ik werk naar een hele lieve oppas. Rond 7 uur breng ik haar daar naar toe, dan breng ik Sten naar de gastouder en race ik door naar het werk. Voor half 5 haal ik haar weer op met Sten. Ze heeft het daar heel erg naar haar zin en zijn heel blij dat we deze keuze hebben gemaakt.

En natuurlijk kost het enorm veel tijd, energie en geld. We moeten haar veel leren, het alleen thuis blijven opbouwen, zindelijk maken, haar in de gaten houden met Sten, puppycursus, de wandelingen, en vergeet het bijten niet. Wat zijn die tandjes toch scherp! Maar we boffen enorm met haar. Het is een makkelijk hondje, met puppystreken natuurlijk. Ze weet nu heel goed dat ze zachtjes moet doen met Sten. Ook al zijn er echt wel momenten dat ze toch tegen hem opspringt als hij haar uitlokt om haar bal van hem af te pakken en zijn speelgoed, speentjes en knuffels afpakt haha.

Maar we hebben er dus echt wel goed over nagedacht. Een hondje neem je niet zomaar en is niet alleen maar leuk en schattig. Je kunt niet meer hele dagen weg (gelukkig hebben wij oppasadresjes achter de hand en kan ze vaak mee), de kosten lopen enorm op (voer, puppycursus, oppas, trimsalon, dierenarts, benodigdheden), er moet mee gewandeld, gespeeld, geknuffeld en geborsteld worden ook al heb je even geen zin. En inderdaad, je moet een kind en een hond altijd in de gaten houden!

Maar als we Sten zijn blije koppie zien, hem haar horen roepen als hij wakker wordt, hij haar continu wilt knuffelen en kusjes wilt geven, ze het grootste deel van de dag samen spelen, hij helemaal in een deuk ligt om haar, hij met haar riem in zijn handen staat als we weg willen gaan en hij het geweldig vindt als ze mee gaat naar het bos of strand en daar achter elkaar aan rennen, is dit het zeker waard. Zelfs het 6x per dag stofzuigen omdat ze samen in het zand liggen te rollen buiten haha. Het zijn echt dikke maatjes, en spijt hebben we dan ook zeker niet!

En o ja, ‘s avonds ploft ze lekker tegen ons aan op de bank en ook dat is heeeeeel fijn!

Liefs,

Danique