Een ode aan Little T.

Alweer 4 jaar geleden zat jij nog veilig in mijn buik. Je grote broer Little J. zou bijna 2 jaar worden. Een paar weken later zou jij geboren worden. We wisten na 17 weken zwangerschap al dat er weer een mooi jongetje in mijn buik groeide, want we waren simpelweg té nieuwsgierig om te wachten tot net na de geboorte. Wat waren we blij dat we nog zo’n prachtig jongetje mochten krijgen. Een feestje ook voor Little J., want hij zou er een klein vriendje bij krijgen.

Na een zwangerschap van 38 weken en 5 dagen werd je, net als je grote broer, geboren met een keizersnede. Je had wat opstartproblemen, maar na een nachtje op de afdeling neonatologie, kreeg ik je gelukkig weer bij mij op de kamer. Ik kon je eindelijk leren kennen, naar je mooie gezichtje kijken, naar je geluidjes luisteren, je in mijn armen houden. We gingen al na 2 nachtjes ziekenhuis naar huis. Ik miste Big L. en Little T. heel erg en herstellen van mijn keizersnede kon ik ook prima in mijn eigen bed. Ik had werkelijk waar een topper van een kraamhulp en na een week liep ik alweer buiten achter de kinderwagen.

We waren al erg snel gewend aan elkaar en eigenlijk liep het allemaal gesmeerd in ons gezin. Je was altijd vrolijk, huilde praktisch niet en liet ons al snel weer goede nachten slapen. Het enige wat niet zo lekker ging was melk drinken. Je werd na weken tobben, opgenomen in het Diaconessenhuis in Leiden en daar ontdekten we dat onze vermoedens juist waren. Een koemelkallergie weerhield jou ervan een flesje melk te drinken. De juiste melk (Neocate) zorgde ervoor dat je toch weer een klein beetje ging groeien. Een grote fan van zuivelproducten ben je nooit geworden.

Toen je een jaar was, groeide je over je koemelkallergie heen. Hard groeien deed je nog steeds niet, maar qua ontwikkeling deed je niet onder. Helaas had je ook astmatische klachten en heb je anderhalf jaar lang 2 puffers moeten gebruiken. Je was nog altijd een blij kereltje. Elke 3 maanden bezochten we afwisselend de kinderarts en de astmaverpleegkundige. Ook al was je niet de grootste; zij en jij zelf, gaven mij altijd het gevoel dat het helemaal goed met je zou komen.

En dat bleek. Toen je 2 jaar werd, mochten we stoppen met je medicijnen. Een jaar later werd je “officieel” ontslagen bij de kinderarts en astmaverpleegkundige. Wat waren we blij voor jou. Het enige waar je in de zomermaanden nog mee worstelt, is eczeem. Maar ook dat hebben we sinds afgelopen zomer goed onder controle. Ondanks de kleine “strubbelingen” die je in je jonge leventje al hebt gehad, ben je altijd het blije jongetje gebleven.

Over 2 maanden word je alweer 4 jaar. Dan wordt het dus ook voor jou tijd om naar de basisschool te gaan. De laatste weken merk ik dat je er echt aan toe bent. Als je na een lange nacht slapen, eindelijk wakker wordt en ontdekt dat je grote broer al lang naar school is, ben je de laatste tijd best vaak verdrietig. Je wilt met Little J. spelen of gewoon lekker tegen hem aan hangen op de bank. Hij is vooralsnog je beste vriendje en je grote voorbeeld. Maar Little J. krijgt ook steeds meer een eigen sociaal leventje met feestjes en afspraakjes. En wat vind jij dat soms lastig. En wat vind ik dat soms sneu om te zien.

Maar binnenkort gaat dus voor jou ook het grote avontuur beginnen. Je gaat naar de basisschool. Je gaat veel nieuwe dingen leren, je eigen vriendjes leren kennen op school en de tijd zal nog sneller gaan. Je zal wel iets eerder op moeten staan dan nu, maar ook dat zal snel genoeg wennen.

De komende paar weken ga ik nog even keihard genieten van het feit dat je nog hele dagen thuis bent. Lekker samen op stap, samen ontbijten, samen boekjes lezen of gewoon lekker tegen elkaar aan hangen op de bank.

Wat ben ik trots op jou en wat word je groot opeens. Lieve schat, live your dreams! Ik ben trots op jou. Ik ben trots op jullie. Ik ben trots op mijn 3 mannen <3 .