Een lange dag

Heel zachtjes hoor ik geroep uit de kamer naast mij. "Mama! ikke wakker". Ik kijk op de klok en zie dat het nog geen 8 uur is. Oké, een paar minuutjes dommelen nog en dan kom ik eruit. Maar voordat ik ook maar kan indommelen staat Quin al naast mijn bed met de vraag of ik een boterham wil maken. Even bedenk ik om eerst te gaan douchen, maar heb er de puf niet voor. Dus besluit samen met Quin in badjas naar beneden te gaan en niet veel later zitten we samen op de bank met de boterhammen.

Betrapt Om half 10 bedacht ik mij dat ik onze hond nog niet eens had uitgelaten. Hoe ga ik dit nu weer doen. Ik sta nog in mijn badjas en heb Quin intussen gelukkig al helemaal aangekleed. Op maar naar buiten via de achtertuin, want er loopt toch nooit iemand in dat gangpad. Roep nog even snel dat ik Dgouq ga uitlaten en ben weg. Op het moment dat ik net weer terug onze tuin in wil lopen, komt er een buurman het gangpad in gelopen. Sta ik daar in mijn ochtendjas, make-uploos en verwilderd haar. Begint hij gewoon gezellig een praatje met me te maken, alsof hij niet door heeft dat ik me dood schaam en zo snel mogelijk weer naar binnen toe wil. Ook komt op dat moment Quinten aangerend op zijn sokken om de buurman even gedag te zeggen. Hoe kom ik nu weer naar binnen. Of het nog niet erger kan, komt ook onze buurjongen die graag alles mee mag krijgen op het geluid af en vliegt het gangpad in. Hij roept Dgouq, die rent langs hem heen, door hun poort naar de voortuin. Nog net kan ik ervoor zorgen dat Quin niet ook erachteraan gaat. Dit kan ik nu allemaal even niet hebben. Ik wordt boos en roep dat hij er maar voor moet zorgen dat Dgouq weer thuis komt. Als Dgouq terug komt besluit ik om dag te zeggen en meteen door naar binnen te gaan. Als dit het begin van de dag is, hoe gaat het dan verder?

Zeurend, huilerig, prikkelbaar Inmiddels zijn we een paar uur verder, ben ik gedoucht en heb ik al wat in het huishouden gedaan, terwijl Quin lag te slapen. Maar ik ben op. Dit is zo'n dag waar ik er elke week een paar van heb. Ik kan niets hebben, Quin slokt al mijn energie op. Als ik hem even niet begrijp begint hij te roepen en wordt hij boos. Continu vraagt hij wel iets van me en het lukt hem vandaag niet om zichzelf even te vermaken. Overal heeft hij mij bij nodig. Hij is vandaag weer een grote spiegel die ik het liefst aan de kant zou willen zetten, omdat ik niet wil zien dat alles wat hij doet met mij te maken heeft.

Ons momentje Het enige wat ik nu kan bedenken is dat we zo maar eventjes samen op de bank kruipen met drinken en wat lekkers. Misschien dat we dan beiden tot rust komen en dat de dag dan toch wat sneller voorbij gaat dan nu.