Een kind met een diagnose

In de allereerste week na de bevalling merkten wij al dat er iets anders was dan anders! En dat is eigenlijk best gek want het was ons eerste kindje ! 

De maanden erna waren chaotisch we hebben zijn 1e jaar veel doorgebracht in het ziekenhuis wegens koemelkallergie en zeer ernstige reflux “spuugde een aantal keer bloed mee zo kapot was zn keeltje” opname hier en opname daar! Maar dat hou ik even kort . Ik  kan er altijd nog wat over schrijven . 

Hij was erg onrustig en soms zelfs compleet van slag als hij door meerdere mensen werd vastgehouden

Babyzwemmen leek me leuk echter pakte dit ook niet goed uit! In het zwembad leek hij te genieten maar erna was hij de rest van de dag compleet overstuur! Gek dacht ik,maar om er vaker heen te gaan had ik uiteraard geen zin meer in . Zodra mijn kind niet geniet doe ik dat ook niet 

 

Driftbuien 

Keano was een baby die in zijn doen en laten super snel was , eigenlijk was hij in zn hoofd verder dan dat hij lichamelijk was.

Rond 9 maanden begon hij te bonken in zijn bedje (op zn knieeen billen omhoog met zn hoofd tegen het bed aan) dit was vaak zo erg dat zn bed in de ochtend  dwars in de kamer stond .

Verder kon hij ontzettend driftig zijn op een manier die helemaal niet bij een 9 maanden oude baby past ! Volgends het CB konden het niet nu al driftbuien zijn. Terwijl wij toch wel beter wisten hij wilde namelijk zoveel meer dan hij daadwerkelijk kon maar was verder bovenal een heel vrolijk kind .

Uuuuuren kon hij op de grond liggen om files te maken met auto’s , legde hij veel op kleur en deed hij erg veel in bepaalde patronen . Stuiterde rond en kon nog steeds compleet van slag raken als we ergens waren geweest! 

Met andere moeders kreeg ik geen enkele bevestiging van “ o maar dat doet mijn kind ook” daar begonnen we ons vrij snel zorgen om te maken. 

Stichting MEE

Toen hij 2 jaar was trokken we aan de bel het was namelijk niet meer te doen ! De driftbuien waren zodanig heftig dat hij zichzelf pijnigde ! Sloeg zichzelf , hij trok aan zn haar en liet zich op de grond vallen, de blik in zijn ogen was ook niet de blik die wij normaal zagen bij keano de mooie bruine grote kijkers leken zwart van kleur absoluut geen peuter driftbuitjes dus !! 

Via het cb zijn we uiteindelijk bij MEE gekomen . Mijn man en ik dachten namelijk aan autisme hoe dan ook moest er iets wezen dat was ons ondanks het ons eerste kind is gevoelsmatig al snel duidelijk ! 

Ze kwamen bij ons thuis voor observaties en probeerde met Keano contact te leggen hij kon namelijk al ontzettend goed praten en dit deed hij tussendoor ook maar wel zonder iemand aan te kijken. 

Hij was druk in zn eigen wereld en leek vaak niet te reageren op zijn naam. Uiteindelijk zijn we via hun advies doorgestuurd.

Lucertis 

En o wat zijn die wachttijden ellendig lang ! Zeker als je staat te springen om hulp omdat je zelf met de handen in het haar zit! Tussendoor zat ik te kijken op pagina`s over autisme en eigenlijk vielen toen alle puzzelstukjes op zn plek alleen was die bevestiging er nog niet ! 

In de omgeving zag niemand herkenning , ze zagen een vrolijk jongetje wat erg snel was maar gewoon dingen deed die bij zijn leeftijd hoorde 

We voelde ons alleen en niet gehoord door onze omgeving .

de woorden “joh hij heeft niks het is gewoon de leeftijd “ werden we meer dan zat! Hoevaak ik mezelf in slaap heb gehuild! Het is heel pijnlijk

Toen hij 3 jaar was kwamen we bij Lucertis hier werd alles in gang gezet en volgde de ene test na de andere van vaak wel 2 uur lang! Vaak zei hij “ik ben uitgeput” een bijzondere woordenschat voor zon klein manneke . De testen hebben uiteindelijk 2 jaar geduurd het kosten hem veel inspanning , moeite om contact te leggen , snel afgeleid , alleen ontspannen wanneer het loopt zoals hij wilt (de controle hebben) .maar  toen hij 5 jaar was kregen we de diagnoses te horen .

Autisme / ADHD

Een opluchting! En tergelijk heel veel rollende tranen , je weet al zolang dat er wat is en als dan die bevestiging komt dan komt dat alsnog hard binnen .je hebt er over gehoord en gelezen en al die tijd ook ervaren maar nu nog leren er samen mee om te gaan 

Het gebonk in bed heeft trouwens tot 4 jaar geduurd ! 

Nu we de diagnoses hadden konden we de hulp krijgen die nodig was. Vanuit de gemeente kregen we een jeugdhulp die elke week bij ons thuis zou langs komen ! Nou fijn dacht ik want de situatie thuis was ondragelijk .........

Binnenkort deel 2! Ben je hier benieuwd naar ? Volg mij dan 

X