Een jaar later; Liva heeft nog dagelijks last van haar ziek zijn

Het is alweer even geleden dat ik hier iets over gepost heb. Het valt me gewoon best wel zwaar allemaal. Maar nu we weer in de spiraal omhoog zitten ipv naar beneden voelt het weer goed om er wat over kwijt te kunnen. Het is namelijk precies een jaar geleden dat Liva ziek werd. Misschien herinner je je mijn vorige blogs nog. Ik werd niet serieus genomen door de huisarts en daardoor waren wij bijna onze dochter kwijt. Uiteindelijk bleek ze een dubbele longontsteking, pusabces, pleuritis en nog veel meer complicaties te hebben. Mocht je het willen lezen kan je op de blogs in mijn profiel klikken.


Zoals ik al zei ik het precies een jaar geleden. 3 december vorig jaar begon namelijk deze rollercoaster. Liva’s laatste goede dag was die op de peuterspeelzaal bij de Sintviering. Sinterklaas kwam op bezoek met een paar pieten en ze heeft nog heerlijk staan dansen. Nu is het zo dat er op de peuterspeelzalen/kinderopvangen etc natuurlijk veel virussen/bacteriën en noem het maar op heersen. Die kleintjes steken elkaar altijd zo lekker makkelijk aan, logisch. Nu is Maes dit jaar voor het eerst ook naar de peuterspeelzaal geweest vanaf de zomervakantie. En toch voelde de Sintviering dit jaar op de peuterspeelzaal verschrikkelijk. Ik heb Maes gebracht met een knoop in mijn maag, als de dood dat hij precies dezelfde ochtend ook iets zou oplopen. Helemaal gekkenwerk natuurlijk, maar kan je nagaan wat een invloed de hele gebeurtenis met Liva gehad heeft.



Een jaar later, een jaar dat voelt als een paar maanden. Een jaar dat ons door Corona nog alerter heeft gehouden en vooral de eerste maanden. Toen bekend werd dat kinderen minder ziek werden na besmetting gaf dit wel wat rust terug. Maar desondanks kregen we bij elke neusverkoudheid, elke graad verhoging en elk raar kuchje weer een omgekeerde maag. Gelukkig heeft het ziekenhuis ons het gehele jaar erg serieus genomen en doen ze er alles aan om ons gerust te stellen. Denk dat we echt wel minimaal 5 keer terug zijn geweest wanneer wanneer we het niet vertrouwden. 



Maar hoe is het dan nu met Liva? Het is zwaar nog steeds. We zijn EMDR gestart om haar trauma wat minder te krijgen. Dat is voor zo’n kleine meid echt heel intens. Continu die herbeleving en haar meesleuren in de gebeurtenis. Ze slikt nog elke dag antibiotica en dit zorgt ervoor dat haar weerstand dus niet optimaal is. Hele dagen school is nog erg moeilijk merken we, wanneer ik haar echt te moe vind laten we haar een halve dag gaan, of houden we haar zelfs thuis. Ene kant vind ik het heel vervelend dat de kindjes dan aan mij en haar vragen waarom Liva eerder naar huis gaat. Of waarom ik haar steeds kom ophalen. Voor haar niet leuk, geeft haar toch ergens het idee dat ze anders is. Maar het is nodig, en nu kan het nog. Als ze binnenkort 5 jaar is komt de leerplicht om de hoek kijken, ben benieuwd hoe dat dan weer allemaal gaat zijn. 

Ik ben blij dat Liva er nu door de EMDR wel al er stuk beter over kan praten. Dokters bezoekjes of controles zijn nog steeds geen feest, maar dat is denk ik iets wat we maar voor lief moeten nemen. We kijken regelmatig in het fotoalbumpje Dati k voor haar heb gemaakt en dan stelt ze ook echt een heleboel vragen. Ook met mij gaat het stukje bij beter vooruit. Ik heb ook therapie, en sinds kort heb ik een hele fijne hapnotherapeut gevonden. Ze ondersteund mij met ademhaling, houding, en momentjes pakken om te ontspannen. Echt heel fijn! Af en toe vliegt het mij nog even aan, zoals vooral bij ziekte. Als ze opeens moet overgeven of als ze weer plots onverklaarbaar verhoging heeft. 


Zo dankbaar ben ik ook voor het feit dat ik al zoveel mama’s heb kunnen waarschuwen. Ons verhaal is al meerdere keren opgepakt door de media en ik heb kunnen vertellen hoe belangrijk het is om je moedergevoel te volgen. Ik blijf dit met veel liefde doen, hoe moeilijk ik het ook vind om het elke keer opnieuw te vertellen. Als ons verhaal al bij een handvol mama’s blijft hangen, is dat voor mij heel veel waard. 

Volgen jullie mij al op Instagram? Hier deel ik veel over de kids, Liva haar gezondheid, het EMDR traject en hoe onze dagen gevuld zijn.