Snap
  • Kind

Een groot gemis

De ouders van mijn man zijn beide een paar jaar geleden overleden. Veel te jong en veel te vroeg hebben we afscheid van ze moeten nemen. Een groot gemis, dat nog meer lading heeft gekregen sinds onze dochter Stella er is. Wat had ik graag nog even herinneringen opgehaald met mijn schoonmoeder over hoe mijn man vroeger was en de gelijkenissen besproken. Gelukkig kende ik haar al een behoorlijke tijd en hadden we een goede relatie en heeft ze me al veel verteld over vroeger, maar toch het zou zo geweldig zijn geweest als ze een truitje voor Stella gebreid had (daar was ze geweldig in) of dat Stella samen met opa zijn kippen ging voeren.

Ik heb geweldige ouders en het zijn zo mogelijk nog betere grootouders en Stella komt niets te kort wat liefde en aandacht betreft maar toch blijft er een gemis. Daar kan je niets aan doen.

We zijn al een aantal keren met Stella op de begraafplaats geweest en we hebben foto's in huis staan van mijn schoonouders en als ze in de 'aanwijsbui' is dan leggen we ook uit wie dat zijn, maar ze is nu uiteraard  nog te jong om het echt te snappen. Toch wil ik de herinnering aan haar grootouders behouden en doorgeven. Mijn beide oma's zijn overleden voor mijn geboorte maar vooral bij mijn moeders moeder heb ik het idee dat ik haar 'ken'. Mijn moeder heeft altijd zoveel over haar verteld, dingen die ze mee gemaakt hebben, haar wijsheden en uitspraken, ik droom zelfs wel eens over haar en dat terwijl ik haar alleen maar ken van een paar foto's. Dat wil ik ook voor Stella; "iemand is pas echt dood als er niet meer over hem of haar gesproken wordt". Ik vind het belangrijk dat mijn man straks vertelt over zijn ouders, en ik zal dat ook doen uiteraard.

Mijn schoonouders hebben nog twee kleinkinderen, de tweeling van mijn schoonzus. De tweeling was twee en half toen mijn schoonmoeder overleed, mijn schoonvader was al overleden voor hun geboorte. Het was fijn om haar toch nog als oma te hebben kunnen meemaken. Ik weet zeker dat ze ontzettend zouden hebben genoten van hun kleinszoons en kleindochter.

Ik heb zelfs zitten denken dat ik in de toekomst met de broer en zus van mijn man zou willen afspreken dat we een soort opa en oma dag houden, waarop we bij elkaar komen ter nagedachtenis van hun. Bijvoorbeeld op een van hun verjaardagen of trouwdag.

Hebben jullie een dierbare die jullie moeten missen en vertel je daar over aan je kind(eren)? En hebben jullie misschien zo'n speciale dag in het jaar?

11 jaar geleden

Ja, nu ik er over nadenk mis ik mijn oma. Mijn oma was een super leuke en bovenal eigenwijze dame die ik maar wat graag kennis had willen laten maken met mijn dochtertje.

11 jaar geleden

Hoi Michelle bedankt voor je reactie. Poeh dat is ook een lastige situatie inderdaad. Maar afwachten hoe het gaat lopen lijkt me, als je vader inderdaad besluit nooit meer deze kant op te komen en jij hebt geen interesse om naar hem te gaan, is er waarschijnlijk niet veel uit te leggen... de tijd zal het leren. Ik ga eens nadenken over zo'n dag en hoe ik het zou zien, weet niet hoe mijn schoonzus (zus van mijn man) en mijn zwager (broer die geen kinderen heeft) er tegenover zouden gaan. Het mooie (vind ik in ieder geval) is wel dat mijn zwager het huis van mijn schoonhouders heeft gekocht na hun overlijden. Dus het is in de familie gebleven en er zijn een hoop herinneringen verbonden met dat huis.

11 jaar geleden

Heftig verhaal en wat een mooi idee om zo'n dag te houden! Gelukkig zijn mijn ouders en schoonouders allebei nog in leven. Ik heb zelfs een stiefpapa dus Kian heeft nog een extra opa. Nou ja eigenlijk kun je dat extra weg laten.. Mijn biologische vader woont in Spanje en hij heeft Kian 1 keer gezien toen hij drie maanden was. Helaas is het contact met mijn vader niet heel goed en heb ik pas via mijn broertje vernomen, die nog wel goed contact heeft, dat mijn vader ook niet meer van plan is om naar Nederland te komen. Gelukkig is dit iets heel anders dan in jouw situatie maar ik ben er wel mee bezig hoe ik straks uit moet leggen wie die meneer is en waarom hij hem nooit ziet... Sterkte en ik zal zeker je idee voorstellen bij je schoonfamilie!