Een groen plantsoen voor het huis!

Behoud van het plantsoen

Jarenlang vond ik al briefjes in mijn brievenbus van mensen die streden voor behoud van het Domela Nieuwenhuisplantsoen bij ons aan de overkant. Ik heb destijds enorm geboft met deze woning. Er hoefde weinig te gebeuren en het is een prachtige plek. Tegenover mij een mooi plantsoen en een paar stappen verder een geweldig park. Toen vond ik briefjes over dat de deelraad het plantsoen wil bebouwen, om er een mooie entree van te maken voor de buurt. Een mooie entree? Wat is er mooier dan een groene ruimte als entree voor de buurt? Er volgde een handtekeningenactie. Er kwam een referendum. Er volgden overal oproepen om vooral te stemmen voor behoud van het plantsoen. De opkomst was bedroevend laag. De raad zou haar plannen doorzetten. Het leek alsof de actiegroep verloren had. Alsof de buurt verloren had. Ik kan me nog herinneren dat ik een ansichtkaart in de bus kreeg met een tekening hoe het zou worden. Het zag er wel leuk uit met een poffertjeskraam. Die hadden ze waarschijnlijk speciaal voor mij getekend om mij mild te stemmen. Maar ik las dat er geen serieuze ontwerpen waren en dat het dus volstrekt onduidelijk was hoe het eruit zou gaan zien. Ik twijfelde trouwens niet wat ik moest stemmen, want ik stemde sowieso voor. Poffertjes kan ik zelf ook bakken.

Flyers uitdelen

De actiegroep gaf niet op, ze ging door en uiteindelijk met resultaat. Onlangs heeft het stadsdeel besloten dat het Domela Nieuwenhuisplantsoen niet bebouwd gaat worden. Wat een mooie overwinning! En nu.... nu is Dunya zo groot dat ze ook helpt met het plantsoen netjes te maken. Ik heb geen groene vingers en het trekt mij helemaal niet. Maar Dunya vindt het helemaal geweldig. Ze is meteen gebombardeerd tot jongste lid van de werkgroep en mag in die hoedanigheid ook meehelpen met, in de week vooraf, flyers uitdelen voor het grote feest dat gehouden wordt. Er komt een draaiorgel en Dunya mag met het draaiorgel mee de buurt in om mensen op de dag zelf uit te nodigen voor het grote feest. Want het plantsoen blijft groen en dat moet gevierd worden!

Spandoek ophangen

“Ben je nog bekenden tegengekomen?” vraag ik aan Dunya. Ze knikt. “Best wel.” Ze is even thuis om een broodje te eten en dan gaat ze snel terug, want het feest is begonnen. Ze heeft geholpen met de opbouw. “Ik heb op een heel hoge ladder gestaan om een spandoek op te hangen!” vertelt ze trots. “Echt? Gelukkig dat ik dat niet heb gezien! Wat dapper dat je dat durft!” lach ik. Ik durf het niet, echt niet. Dunya geniet ervan, vooral omdat de mensen van de werkgroep haar zo serieus nemen. Tijdens het schoffelen de eerste keer had ze verteld over school, maar ook over het dode konijn dat ze samen met een buurmeisje had gevonden. “We zijn naar de dierenarts gegaan om het te zeggen” vertelde ze en dat vind ik dan weer heel slim bedacht.

West Beweegt in het plantsoen

Ook tijdens het feest steekt ze haar mening niet onder stoelen of banken. Als we in een groepje met de ontwerpen onze ideeën mogen zeggen, moedigt iemand haar aan om te vertellen wat zij leuk vindt. “Een klimrek met schommels. En dan één schommel met een mand waar je op kunt zitten of staan”. Tot slot vertelt ze dat ze graag wil dat West Beweegt naar het plantsoen komt. Dit is een initiatief van het stadsdeel en zij organiseren sportactiviteiten na schooltijd, met een groot springkussen. Dat vindt ze geweldig, al komt het er niet vaak van dat we erbij zijn. Juist omdat het niet vaak bij ons in de buurt is. Ze zegt dat als het hier gehouden wordt, zij er zelf naar toe kan gaan en ze dat veel leuker zou vinden. Ook legt ze uit dat ze niet in het park speelt, omdat ze niet zo ver weg mag in haar eentje. Over een poosje kan het wel, maar ik vind het wat dubbel. In haar eentje naar het park.... Ik weet niet hoe verstandig zoiets is en hoe voorzichtig ik daarmee moet zijn.

Laat me mijn eigen gang maar gaan

Er is een zangeres met accordeon die bekende liedjes zingt. Als ze het lied van Ramses Shaffy zingt: “Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan” en Dunya erom heen danst in haar prachtige roze met glitteroutfit, krijg ik tranen in mijn ogen. Gek, dat ik ineens emotioneel word bij dit lied. Ik vind het zo treffend voor Dunya. Die moet je ook echt niet de les lezen of de wet voorschrijven. Als je haar teveel regeltjes oplegt breekt ze uit en niet zachtzinnig. Ze heeft ruimte nodig en die vindt ze hier in het plantsoen, letterlijk en figuurlijk. Dat ze tussen de mensen door gewoon spontaan gaat dansen zegt iets over hoe vrij ze is, hoe ze zich hier voelt. Had ik vroeger maar wat meer van haar gehad. Mijn spontaniteit was ver te zoeken, maar ik heb het bij Dunya altijd toegejuicht. Toe maar, ga maar, leef, geniet! Doe wat jij goed vindt. Is het niet goed, dan leer je ervan. Is het wel goed, versterkt het je gevoel van zekerheid.

Wensen voor de camera

Er is ook een poppenkast waarin je plaats kunt nemen om te vertellen wat jij van het plantsoen vindt en wat je graag zou willen. Dunya kan niet wachten en zit als eerste. Ze vertelt over de schommels en het klimrek en over West Beweegt. Zo, dat staat op de camera. Nu hebben niet alleen de bezoekers hier en de ontwerper het gehoord. Het is ook nog eens vereeuwigd op de film en het komt op de website te staan! Ze duwt mij op het bankje in de poppenkast, ondanks al mijn protesten. Dan vertel ik over het klimrek en de leuke schommel die we zouden willen. Ik zeg ook dat ik wel een klein stukje asfalt wil houden voor het stoepkrijten of rollerskaten. Als ik klaar ben besef ik dat ik niet heb verteld dat ik ook zo blij ben met de konijnen die hier rondhuppelen en die we ’s ochtends door het slaapkamerraam zien rennen in het plantsoen. Dunya regelt dat ik nog iets mag toevoegen. Ik hoef niet opnieuw te beginnen. Snel schuift ze naast mij op het bankje en we doen het gordijn van de poppenkast omhoog. Vervolgens valt het meteen weer naar beneden en schieten we samen in de lach. We beginnen opnieuw en deze keer gaat het goed. We zijn benieuwd naar het resultaat.

Tuinieren

Dunya helpt met opruimen, terwijl ik boodschappen doe en naar huis ga. Een uurtje later komt ze bezweet en moe thuis. Ze heeft hard gewerkt bij het opruimen en is nu toe aan een beker koude chocomel. Daarna gaat ze tv kijken. Haar taak zit erop voor vandaag. Maandag is er weer tuinieren, maar dat is in de avond, dus dat is niet handig. Volgende maand dan maar op zaterdag. In het voorjaar beginnen de schooltuinen, dus kan ze nu lekker oefenen. We zijn benieuwd naar het uiteindelijke resultaat van het plantsoen, maar het is al heel leuk dat de bewoners zo'n grote stem krijgen in het ontwerpen.